Зәбур 57 - Изге Язма

¹ Җырчылар җитәкчесенә: «Харап итмә» көенә. Давытның шигыре.

² Әй сез, хөкемчеләр! Һәрчак гаделме сөйләгән сүзләрегез?! Дөресме кешеләрне хөкем итәсез?!

³ Күңелегез үк хаксыз эшкә тартым сезнең, кулларыгыз җәбер-золым чәчә җир йөзенә.

⁴ Тумыштан ук дөрес юлдан тайпыла яманнар, тумыштан ук алдаша ялган сөйләүчеләр.

^5-6 Маһир әфсенләүчене ишетмәс өчен, колагын каплаган кара елан агуыдай зәһәрдер аларның агуы.

⁷ И Аллаһы, кырып ташла Син аларның авызындагы тешләрен, җимер теш казналарын ул арысланнарның!

⁸ Агып киткән су кебек юк булсыннар, уклары урталай сынсын җәя киергәндә.

⁹ Корып кипкән әкәм-төкәм сыман һәлак булсыннар, үле туган бала кебек, кояш йөзен күрмәсеннәр.

¹⁰ Учакка салыр өчен әзерләнгән, тик Аллаһы бөтереп җилгә очырган тигәнәк кебек булсыннар.

¹¹ Үч алынганны күреп, тәкъва кеше сөенеч тояр, яманның канында аяк табаннарын чылатыр.

¹² Шулчак кешеләр әйтерләр: «Тәкъва инсан әҗерсез калмас! Бардыр җир йөзендә хөкем итүче Аллаһы!» – диярләр.