Зәбур 18 - Изге Язма

¹ Җырчылар җитәкчесенә. Давытның мәдхиясе.

² Күкләр Аллаһының шөһрәтен хикәяли, күк гөмбәзе Аның могҗизалы эшләрен бәян итә.

³ Көн көнгә шул хакта хәбәр җиткерә, төн төнгә ирештереп тора.

⁴ Тып-тын алар: сүз дә, сөйләү дә юк – көн вә төннең тавышы ишетелми.

⁵ Алай да хәбәрләре бөтен җир йөзенә, сүзләре дөнья читләренә тарала. Раббы күкләрдә кояш өчен чатыр корды.

⁶ Ак чыбылдыктан чыккан кияүгә охшаш ул кояш, батыр йөгерешче кебек чабарга атлыгып-шатланып тора.

⁷ Күкнең бер очыннан калкып чыга, икенче очына барып җитеп байый – бер генә нәрсә дә аның җылысын тоймый калмый.

⁸ Раббының Кануны камил – ул җаннарны тергезә, күрсәтмәләре ышанычлы – гади кешегә зирәклек өсти.

⁹ Әмерләре гадел – күңелләргә сөенеч бирә, боерыклары якты-анык – күзләрне ача.

¹⁰ Раббыдан курку, Аны хөрмәт итү – пакь нәрсәдер, һәм бу шулай мәңге дәвам итәчәк; хөкем-карарлары ышанычлы, һәммәсе хактыр.

¹¹ Раббы кануннары алтыннан да, бихисап күп саф алтыннан кадерлерәк; алар балдан, кәрәзле сыек балдан татлырак.

¹² Кануннарың миңа, Синең колыңа, үгет-нәсыйхәт бирә; аларны ихлас үтәү – саваплы эш!

¹³ Кем үзенең хаталарын күреп белә?! Ихтыярсыз кылынган языклардан пакь кыл мине, Раббым,

¹⁴ ниятемдә булганнардан да мин колыңны тыеп кал – минем өстән хакимлек итмәсеннәр! Шул чагында мин керсез, зур гөнаһлардан азат булырмын.

¹⁵ И Раббым, Кыяташым вә Коткаручым минем! Авызымнан чыккан сүзләр, күңелемдәге уйлар Синең күзеңә ятышлы күренсә иде!