Зәбур 118 - Изге Язма

¹ Бәхетледер кеше, гөнаһ юлына аяк басмаса, Раббы канунын үтәсә;

² бәхетледер, Аның күрсәтмәләрен тотса, бөтен күңелен биреп Аны эзләсә!

³ Андыйлар язык эш кылмыйлар, бары Аның хак юлын сайлыйлар.

⁴ Син безгә Үзеңнең әмер-боерыкларыңны нык сакларга куштың.

⁵ И-и, йөрер юлларым Синең кагыйдәләреңә туры килсә икән!

⁶ Боерыкларыңны күз уңында тотсам, һичкайчан мин рисвай булмам.

⁷ Синең хак карарларыңны өйрәнеп, саф йөрәгемнән Сиңа рәхмәтләр укырмын,

⁸ кагыйдәләреңне үтәрмен. Ахыргача ташламасаң иде мине, и Раббым!

⁹ Яшь кешегә үз юлын ничек саф тотарга? – Бары Синең сүзләреңне тыңлап!

¹⁰ Бөтен йөрәгем белән Сине эзлим; боерыкларыңнан читкә тайпылдырма мине.

¹¹ Синең алда гөнаһлы булмас өчен, сүзләреңне күңелем түренә салып куйдым.

¹² И Раббым, мактау-шөкерләр яусын Сиңа! Өйрәт мине Кануның кагыйдәләренә!

¹³ Синең авыздан чыккан карарларны дөньяга мин үз авызымнан игълан итәмен.

¹⁴ Синең күрсәтмәләрне үтәп, хәзинә тапкандай, ләззәт-сөенечләр кичерәмен.

¹⁵ Синең әмерләрең турында гел уйланам, хак юлыңны күздән төшермим.

¹⁶ Биргән кагыйдәләреңнән үземә хозурлык табам, Син әйткән сүзләрне хәтеремдә саклыйм.

¹⁷ Синең сүзең буенча яшәсен дисәң, мин колыңа мәрхәмәтеңне күрсәт!

¹⁸ Ач минем күзләремне: Кануныңдагы могҗизаларны күримче!

¹⁹ Җир йөзендәге бер мосафир мин, яшермә миннән боерыкларыңны!

²⁰ Карар-хөкемнәреңне көне-төне көтеп, җаным алҗып беткән иде инде.

²¹ Боерыкларыңнан читкә тайпылганнарга – ләгыйнь тәкәббер бәндәләргә – авызлык кидердең Син.

²² Хурлык-мәсхәрәдән читләштер мине, чөнки Синең күрсәтмәләргә сыгынамын.

²³ Менә, түрәләр миңа каршы хәйлә-мәкер коралар, мин исә, Синең колың, бары кагыйдәләрең турында уйланам.

²⁴ Синең күрсәтмәләр миңа сөенеч китерә, алар минем киңәшче-мәслихәтчеләрем.

²⁵ Гомерем кыл өстендә – вәгъдә биргәнчә, җанымны дәвала!

²⁶ Юлларымны сөйләдем, һәм Син мине ишеттең. Инде мине Кануның кагыйдәләренә өйрәт!

²⁷ Әмерләреңнең асылына төшендер мине! Шулчак могҗизалы эшләрең хакында уйланырмын.

²⁸ Гамь чигеп җаным хәлсезләнде. – Вәгъдә биргәнчә, ныгыт мине!

²⁹ Юлның ялганын читләштер миннән, Кануның илә миңа илтифатыңны күндер!

³⁰ Минем сайлаган юлым – тугрылык юлы, Синең карар-хөкемнәреңне мин күз алдыма куйдым.

³¹ Мин Синең күрсәтмәләргә береккәнмен. И Раббым, оятка калдырма мине!

³² Боерыкларың юлы белән йөгерәмен, чөнки йөрәгемне шулай Син көйләдең.

³³ И Раббым, кагыйдәләрең кушкан юлдан йөрергә өйрәт мине, мин аны һәрдаим күз уңында тотармын.

³⁴ Зирәк акыл бир миңа, һәм мин Кануныңны үтәрмен, бөтен йөрәгем белән аны саклармын.

³⁵ Мине боерыкларың сукмагына күндер – ихлас теләгем шулдыр.

³⁶ Йөрәгемне күрсәтмәләреңә таба юнәлт, хәрәм малга ымсындырма мине.

³⁷ Юк-бар нәрсәләргә күзләремне каратма, яшәтеп, хак юлыңнан атлат.

³⁸ Мин колыңа биргән сүзеңне үтә, ул сүзең – Сине хөрмәт иткәннәргә.

³⁹ Иң курыкканымнан – хур булудан сакла мине; шулай, Синең карар-хөкемнәрең яхшыдыр.

⁴⁰ Менә, Синең әмерләргә сусыйм мин! Инде хаклыгың белән дәвала мине!

⁴¹ И Раббым, мәрхәмәтеңне юлла да, вәгъдә биргәнчә, коткар мине!

⁴² Шулчак хурлаучыларыма җавапны әйтә белермен, чөнки мин Синең сүзеңә таянамын.

⁴³ Хак сүзне минем авыздан тартып алма, минем бар өметем Синең карар-хөкемеңдәдер.

⁴⁴ Кануныңны һәрдаим саклармын, гомер бакый хәтердә саклармын.

⁴⁵ Әмерләреңне мин үз иттем, шуңа күрә ирек-хөрлектә йөримен.

⁴⁶ Күрсәтмәләрең турында патшаларга сөйләрмен, һәм бернинди оялу хисе кичермәм.

⁴⁷ Боерыкларыңны үтәүдән мин ләззәт табам, чөнки аларны мин бик хуп күрәм.

⁴⁸ Хуп күреп, аларга таба кулымны сузам, кагыйдәләрең турында уйланам.

⁴⁹ Мин колыңа әйткән сүзеңне хәтергә төшер, ул сүзең белән Син миндә өмет уяткан идең.

⁵⁰ Кайгылы чагымда бер юаныч булды ул, сүзең җаныма дәва бирде.

⁵¹ Тәкәбберләр мине нык мәсхәрәләде, әмма Кануныңнан мин читкә тайпылмадым.

⁵² Борынгыдан килгән карарларыңны истә тоттым, шулардан үземә юаныч таптым, и Раббым!

⁵³ Кануныңнан читкә тайпылган яман бәндәләрне күргәч, эчемдә ачу уты кабынып китә.

⁵⁴ Горбәттә йөргәндә, кагыйдәләрең минем өчен җыр кебектер.

⁵⁵ Төннәрен исемеңне кабатлыймын, и Раббым. Кануныңны һич тайпылмый үтәп киләм.

⁵⁶ Бу минем гадәткә кергән, чөнки мин Синең әмер-боерыкларыңа таянам.

⁵⁷ Син, Раббым, – миңа тигән өлештер, Синең сүздән чыкмаска вәгъдә иттем мин.

⁵⁸ Бар күңелемне биреп йөз нурыңны эзләдем. Вәгъдә биргәнчә, кызган мине!

⁵⁹ Йөргән юлларымны уйлап, адымымны күрсәтмәләрең тарафына юнәлттем.

⁶⁰ Боерыкларыңны үтәргә ашыктым, тоткарлык итмәдем.

⁶¹ Яманнар миңа һәрьяклап тозак кордылар, ләкин мин Синең Кануныңны онытмадым.

⁶² Төн уртасында торып та мин Сиңа гадел карарларың өчен рәхмәтләремне укыйм.

⁶³ Әмерләреңне үтәгән, Синнән курыккан һәм Сине хөрмәт иткән бар кеше – минем дустымдыр.

⁶⁴ Мәрхәмәт-шәфкатең белән бөтен җир йөзе тулы. И Раббым, Үз кагыйдәләреңә өйрәт мине!

⁶⁵ И Раббым, биргән вәгъдәң буенча мин колыңа Син күп игелекләр эшләдең.

⁶⁶ Үткен зиһен, белем бир миңа, чөнки мин Синең боерыкларыңа инанам.

⁶⁷ Синнән сабак алмас борын адашып йөрдем, инде хәзер Синең сүзне саклап тотамын.

⁶⁸ И Раббым, Син – игелек иясе, яхшылык кылучыдыр! Кагыйдәләреңне өйрәт миңа!

⁶⁹ Тәкәббер бәндәләр миңа яла ягалар, мин исә ихластан бары Синең боерыкларны үтимен.

⁷⁰ Аларның йөрәген май баскан, мин исә бары Синең Кануныңнан ләззәт табам.

⁷¹ Сабак алуым яхшыга булды: Кануның кагыйдәләрен өйрәнергә этәрде мине.

⁷² Синең авыздан чыккан Кануның сүзе меңләгән алтын-көмештән дә кадерлерәк миңа.

⁷³ Мине Синең куллар бар итте, кыяфәт бирде. Боерыкларыңа төшенер өчен акыл иңдер миңа!

⁷⁴ Мин Синең сүзеңә өмет баглап яшим; Раббыдан куркып, Аны хөрмәт итүчеләр, моны күреп, куанышырлар.

⁷⁵ И Раббым! Беләм ки, карарларың хактыр Синең, миңа биргән сабак та тугрылык сыйфатыңа нигезләнгән.

⁷⁶ Мин колыңа әйткән вәгъдәң буенча мәрхәмәтеңне күндер, юат мине!

⁷⁷ Рәхим-шәфкатеңне күрсәт, һәм мин яшәрмен, чөнки Кануныңны үтәүдән ләззәт табам.

⁷⁸ Мине гаепсезгә рәнҗеткән тәкәбберләр хурлыкка калсын, минем уйларымда исә Синең әмерләрең булыр.

⁷⁹ Синең күрсәтмәләрне белүчеләр, Синнән куркучы һәм Сине хөрмәт итүчеләр миңа килсеннәр!

⁸⁰ Ким-хур калмас өчен, кагыйдәләрең каршында минем йөрәгем гөнаһсыз вә саф булсын!

⁸¹ Коткаруыңны көтеп җаным өзгәләнә; өметем бары Синең сүзеңә баглыдыр.

⁸² «Кайчан миңа юану китерәсең?» – дип, вәгъдәңнең үтәлүен көтә-көтә, инде күзләремнең нуры сүнде.

⁸³ Ысланып беткән, корып кипкән шәраб турсыгы кебек булдым, шул хәлдә дә кагыйдәләреңне онытмадым.

⁸⁴ Мин колыңа тагын күпме көтәргә? Эзәрлекләүчеләремне кайчан хөкем итәчәксең?

⁸⁵ Тәкәбберләр миңа чокыр казыганнар, алар Синең Кануныңа буйсынмыйлар.

⁸⁶ Синең бар боерыкларың ышанычлыдыр. Мине нахакка эзәрлеклиләр, миңа ярдәм ит!

⁸⁷ Җир йөзеннән мине чак кына олактырмадылар, ләкин мин Синең әмерләрдән ваз кичмәдем.

⁸⁸ Мәрхәмәтеңне күндереп, җанымны сакла, һәм мин авызыңнан төшкән күрсәтмәләрне истән чыгармам.

⁸⁹ И Раббым, Синең сүзең күкләрдә мәңге хакимлек итәдер.

⁹⁰ Тугрылыгың буыннан-буыннарга дәвам итә. Җирне Син, бар кылып, үз урынына урнаштырдың, һәм ул шунда тора бирә.

⁹¹ Бар нәрсә Синең карарларыңа нигезләнеп саклана килә, бар нәрсә Сиңа хезмәт итә.

⁹² Әгәр Кануныңда минем күңелем сөенеч тапмаган булса, кимсетүләрдән һәлакәткә юлыгыр идем.

⁹³ Әмерләреңне мәңге онытасым юк, чөнки шулар аша Син мине яшәтәсең.

⁹⁴ Мин – Синеке, коткара күр мине, чөнки Синең әмерләреңә сыгынамын.

⁹⁵ Яман бәндәләр мине сагалап торалар, харап итәргә форсат эзлиләр, мин исә әмерләрең турында уйланам.

⁹⁶ Мин күрдем: һәр камиллекнең чиге бар, бары тик Синең боерыкларың гына чиксез-киңдер.

⁹⁷ И Раббым, Кануның бик тә хуштыр миңа! Көннәр буе уйланам мин аның турында.

⁹⁸ Боерыкларың һәрчак янәшәмдә, алар мине дошманнарымнан зирәгрәк итә.

⁹⁹ Зиһенем бар остазларымныкыннан да үткенрәк, чөнки күрсәтмәләрең хакында гел уйланып йөрим.

¹⁰⁰ Әмерләреңне үтәгәнгә, аңлау сәләтем өлкәннәрне дә уздыра.

¹⁰¹ Сүзеңә тугры булып калыр өчен, явызлык юлына адым ясаудан тыелдым.

¹⁰² Карарларыңнан читкә тайпылмадым, чөнки мине Син Үзең өйрәттең.

¹⁰³ Сүзләрең тамагым өчен никадәр тәмле! Авызымда алар балдан да татлырак.

¹⁰⁴ Әмерләреңнән мин акыл җыям, шуңа күрә ялган юлдагыларга нәфрәтем зур.

¹⁰⁵ Синең сүзең – аякларым өчен шәм-чырагтыр, сукмагымны яктырткан нурдыр.

¹⁰⁶ Хак карарларыңны саклап тотарга дип, мин антлар бирдем һәм аларны бозмаячакмын.

¹⁰⁷ И Раббым, башымнан кичте күп кимсенүләр; вәгъдәңне биргәнчә, җанымны сакла!

¹⁰⁸ И Раббым, авызымнан чыккан сүз корбаннарын хуп күреп, миңа хөкем-карарларыңны өйрәт!

¹⁰⁹ Гел куркыныч астында яшәсәм дә, Синең Кануныңны онытмыйм.

¹¹⁰ Яман бәндәләр миңа тозак кордылар, ләкин мин Синең әмерләреңнән читкә тайпылмадым.

¹¹¹ Күрсәтмәләреңне үземә мәңгелек милек итеп алдым, чөнки алар – күңелем куанычыдыр.

¹¹² Кагыйдәләреңне ахыргача, гомер бакый үтәргә дип, күңелемне беркетеп куйдым.

¹¹³ Мин Синең Кануныңны хуп күреп яратам, монафикъларга исә нәфрәт белән карыйм.

¹¹⁴ Син – минем сыену урыным, калканым; мин бары Синең сүзгә инанамын.

¹¹⁵ Әй явыз җаннар, миннән ерак торыгыз, мин Аллам боерыкларын үтәргә телим.

¹¹⁶ Вәгъдәңне үтәп, миңа таяныч бул – шулчак яшәрмен. Өметем буш булмасын, ким-хур итмә мине!

¹¹⁷ Ярдәм ит – мин котылырмын һәм кагыйдәләреңне күз уңында тотармын.

¹¹⁸ Кануның кагыйдәләрен бозучыларны Син читкә кагасың, корган хәйләләре буш нәрсәдер.

¹¹⁹ Җир йөзендәге яман бәндәләрне Син чүп сыман чыгарып ташлыйсың, шуңа күрә мин күрсәтмәләреңне үз итәм.

¹²⁰ Синнән куркып, минем бөтен гәүдәм калтырый, хөкемнәрең мине шомга сала.

¹²¹ Мин гаделлек вә тәкъвалык белән эш иттем – рәнҗетүчеләрем кулына калдырма мине!

¹²² Үзеңнең колыңа игелек кылырга вәгъдә бир, тәкәббер бәндәләр җәбереннән сакла!

¹²³ Хак сүзеңнең үтәлүен, коткаруыңны көтә-көтә инде күзләрем талды.

¹²⁴ Колың белән мәрхәмәтең кушканча мөгамәлә ит, кагыйдәләреңне аңлат!

¹²⁵ Мин – Синең колыңдыр, акыл бир миңа, шулчак күрсәтмәләреңнең серенә төшенермен.

¹²⁶ Әй Раббы! Хәрәкәт итәргә вакыт җитте: кешеләр Кануныңны бозып ташладылар.

¹²⁷ Ә мин Синең боерыкларыңны алтыннан, саф алтыннан ныграк яратам.

¹²⁸ Әмерләрең кушкан туры юлдан атлыйм, ә ялган юлдагыларга нәфрәт белән карыйм.

¹²⁹ Синең күрсәтмәләрең гаҗәептер, и Раббым; шуңа мин аларны күңелем түрендә саклыйм.

¹³⁰ Сүзләрең-ачышларың яктылык тарата, садә җаннарга акыл бирә.

¹³¹ Авыз ачып еш-еш сулап торамын – боерыкларыңа шулхәтле сусаганмын.

¹³² Миңа күз сал да исемеңне сөючеләр өчен әзерләгән шәфкатеңне күрсәт!

¹³³ Мине бернинди бозыклык үзенә тартмасын өчен, адымнарымны әйткән сүзең карарынча юнәлт!

¹³⁴ Әмерләреңне үтәр хәлгә килим – кеше золымыннан йолып ал мине!

¹³⁵ Мин колыңа нурлы йөзең белән борыл, кагыйдәләр гыйльмеңнән миңа сабак бир!

¹³⁶ Кануның таләпләрен кешеләр үтәмиләр, шуңа минем күзләремнән яшь коела.

¹³⁷ И Раббым, Син – хаклык ияседер, хөкемнәрең дә гадел Синең!

¹³⁸ Безгә биргән күрсәтмәләрең хак вә үтә ышанычлыдыр.

¹³⁹ Дошманнарым Синең сүзне оныттылар, шуңа эчемдә ачу уты дөрләп яна.

¹⁴⁰ Утка салып чистарткандай сафтыр сүзең, мин колың аны үз күреп яратам.

¹⁴¹ Мескен бер хәкыйрь булсам да, әмерләреңне мин онытмадым.

¹⁴² Синең хаклыгың мәңгелек, Кануның хакыйкатьтер.

¹⁴³ Бәла-каза килеп, хәсрәт чигәм, бары Синең боерыкларда сөенеч табам.

¹⁴⁴ Синең күрсәтмәләрең һәрчак хактыр; акыл бир миңа, һәм мин яшәрмен!

¹⁴⁵ Бөтен йөрәгем белән Сине чакырам: Раббым, ишет мине, һәм мин кагыйдәләреңне үтәрмен!

¹⁴⁶ Сиңа дәшәм: коткар мине, һәм мин күрсәтмәләреңне саклармын!

¹⁴⁷ Көн туганчы ук Сиңа ялварам, биргән сүзеңә өмет итәм.

¹⁴⁸ Төннәремне йокламый уздырам – Сине уйлап фикерләр йөртәм.

¹⁴⁹ Мәрхәмәтең хакына авазымны ишет, и Раббым, гаделлегең хакына җанымны сакла!

¹⁵⁰ Синең Кануныңнан ерак торучылар, мәкер эзләп, миңа якынлашалар.

¹⁵¹ Әмма Син, Раббым, янәшәмдә торасың, Синең боерыкларың хакыйкатьтер.

¹⁵² Күптәннән билгеле миңа шул нәрсә: күрсәтмәләрең Синең мәңгелек.

¹⁵³ Кимсетелүемне күр дә коткар мине, чөнки Синең Кануныңны мин онытмадым.

¹⁵⁴ Аралаучы булып дәгъвамны хакласаң, вәгъдә биргәнчә, җанымны сакласаң иде!

¹⁵⁵ Яман бәндәләр котылудан ерак тора, чөнки кагыйдәләреңне бар дип тә белми.

¹⁵⁶ Рәхим-шәфкатең киң Синең, Раббы, – гаделлегең хакына сакла җанымны!

¹⁵⁷ Күптер мине эзәрлекләүче дошманнар, әмма мин күрсәтмәләреңнән читкә тайпылмыйм.

¹⁵⁸ Мөртәтләргә мин җирәнеп карыйм: алар Синең сүзне үтәмиләр.

¹⁵⁹ Әмерләреңне ничек яратуымны күрче, Раббым, мәрхәмәтең хакына сакла җанымны!

¹⁶⁰ Синең сүзләрең хакыйкатьтер, хак хөкем-карарларың мәңгелек.

¹⁶¹ Түрә-хакимнәр мине бер гаепсезгә эзәрлеклиләр, әмма йөрәгем бары Синең сүздән генә калтырар.

¹⁶² Күп ганимәт тапкан кешедәй, мин сүзләреңне уйлап сөенәм.

¹⁶³ Ялганны сөймим, җирәнгеч ул миңа, ә Кануныңны үз итеп яратам.

¹⁶⁴ Мин Сине хак карарларың өчен көненә җидешәр тапкыр догамда данлыйм.

¹⁶⁵ Бөек иминлек Синең Кануныңны сөючеләргә, алар өчен абыныр киртәләр булмас.

¹⁶⁶ И Раббым, бәладән коткарырсың дип өмет итәм, боерыкларыңны үтәми калмыйм.

¹⁶⁷ Җанымда күрсәтмәләреңне кадерләп саклыйм, аларны мин үз итеп яратам.

¹⁶⁸ Әмер вә күрсәтмәләреңне хәтеремдә тотам, йөрер сукмаларым Синең күз алдында.

¹⁶⁹ И Раббым, аһ-зарым Сиңа барып ирешсә иде! Хак сүзең буенча, акыл бир миңа!

¹⁷⁰ И Раббым, үтенеч-догам хозурыңа барып җитсә иде! Вәгъдә биргәнчә, коткар мине!

¹⁷¹ Авызымнан Сиңа мактау сүзләре түгелер, чөнки Син мине кагыйдәләреңә өйрәтәсең.

¹⁷² Синең сүзеңне телгә алып җырлармын, чөнки боерыкларың һәммәсе хактыр.

¹⁷³ Синең кулың миңа ярдәмгә әзер торсын, чөнки әмерләрең буенча яшәүне сайладым мин.

¹⁷⁴ И Раббым, бәладән коткаруыңны зарыгып көтәм; Кануның минем өчен сөенеч чыганагыдыр.

¹⁷⁵ Җаныма яшәргә һәм Сине данларга язсын, карарларың исә миңа терәк, таяныч булсын!

¹⁷⁶ Мин, югалган сарык кебек, адашып калдым, колыңны эзләп тап, чөнки боерыкларыңны онытмадым мин.