Хабаккук 1 - Изге Язма

¹ Хабаккук пәйгамбәргә иңгән вәхи.

Хабаккукның Раббыга зарлануы

² Йа Раббы, мин Сиңа ярдәм сорап ялварам, ә Син ишетмисең, Сиңа: «Җәбер-золым кылалар!» – дип кычкырам, ә Син коткармыйсың. Кайчанга кадәр дәвам итәр бу?!

³ Нигә Син хаксызлык күрүемә юл куясың? Нигә Син, нахак эшләр күрсәң дә, берни кылмыйсың? Әйләнә-тирәмдә – талау вә көчләү, гауга вә ызгыш-талаш.

⁴ Шуңа күрә Канун үз көчен җуйды, гаделлек юк бүтән. Яман кешеләр тәкъваларны җиңә, мәхкәмәләр нахак хөкем чыгара.

Раббыдан җавап

⁵ «Әйләнәдәге халыкларга күз салып, игътибар белән карасагыз хәйран калырсыз! – ди Раббы. – Сез яшәгән көннәрдә Мин шундый эш эшләячәкмен ки, аны сезгә сөйләгән булсалар, сез ышанмас та идегез.

⁶ Менә, Мин рәхимсез вә явыз килданиләрне яуга күтәрәм. Ил-йортларны басып алыр өчен, алар бөтен дөнья буйлап чабып узарлар.

⁷ Дәһшәтле бу халык барысын да шомга сала, ул тәкәббер һәм үзенә яраклы кануннарны үзе чыгара.

⁸ Аларның атлары капланнан җитезрәк, ач бүредән өлгеррәк; атлы гаскәре җан-фәрманга чаба, җайдаклары ерактан ук табышына ташланган бөркеттәй очып килә.

⁹ Талар өчен атлыгып чаба бу халык, диңгездәге ком бөртеге санынча әсирләр җыя.

¹⁰ Патшалардан мәсхәрәләп көлә ул, түрәләр дә аның өчен көлке генә, һәртөрле ныгытма да көлке – каршына туфрак өя дә аны яулап ала.

¹¹ Шуннан соң, җил кебек котырынып, алга баруын дәвам итә. Әмма „Безнең илаһыбыз – беләктәге көч“ дип уйлаучы шушы халык гаепледер».

Хабаккукның Раббыга кабаттан зарлануы

¹² Әй Раббы, Син әзәли Зат! Әй изге Аллам, Син үлемсездер! Әй Раббы, хөкемеңне гамәлгә ашырыр өчен тәгаенләдең Син ул халыкны! Әй Кыяташым, җәза бирү өчен билгеләдең Син аны!

¹³ Синең саф күзләрең явызлыкка карарга теләми, нахак эшне күрәлмыйсың Син. Ник алайса мәкерле бәндәләргә чыдап торасың һәм явызлар үзләреннән тәкъварак булганнарны йотып бетергәндә дәшмисең?

¹⁴ Адәм балаларын Син диңгездәге балыклар, суда кайнашкан җан ияләре кебек иттең, юлбашчысыз калдырдың.

¹⁵ Килданиләр аларны кармагына эләктереп тарта, ятьмәсе белән тотып сөйри, сөрәкәсенә җыеп ала; шуңа куана һәм тантана итә.

¹⁶ Әнә шуның өчен килданиләр, үзләренең ятьмәсенә атап, корбаннар китерә, сөрәкәсенә багышлап, хуш исле сумала-майлар көйрәтә, чөнки шулар ярдәмендә аларның байлыгы да, затлы-татлы ризыгы да мулдан.

¹⁷ Алар һаман шулай үзләренең ятьмәсе белән байлык аулар һәм рәхимсез рәвештә халыкларны кырырмы?