Иремия 37 - Изге Язма

Иремиянең Сәдыкыйя патшаны кисәтүе

¹ Яһоякыйм углы Яһояхин урынына Йошия углы Сәдыкыйя хакимлек итә башлады. Яһүдә җиренә патша итеп аны Бабил патшасы Нәбухаднессар куйды.

² Сәдыкыйя үзе дә, хезмәтчеләре дә, илнең халкы да Раббының Иремия пәйгамбәр аша ирештергән сүзләрен тыңламады.

³ Сәдыкыйя патша бервакыт Шелемия углы Яһухалны вә Магасея углы Сефания руханины Иремия пәйгамбәргә «Безнең өчен Раббы Аллабызга дога кыл!» дигән сүзләрне әйтергә җибәрде.

⁴ Иремия ул чагында халык арасында иркенләп йөри, чөнки зинданга ябылмаган иде әле.

⁵ Ул вакытларда Иерусалимне чолганышта тоткан килданиләр, фиргавен гаскәренең Мисырдан яу белән чыгуын ишетеп, Иерусалимнән кире чигенде.

⁶ Шунда Иремия пәйгамбәргә Раббы сүзе килеп иреште:

⁷ – Раббы, Исраил Алласы, болай ди: «Минем нәрсә әйтәсемне белмәкче булып, сезне йомыш белән җибәргән Яһүдә патшасына әйтегез: „Сезгә ярдәм итмәкче булган фиргавен гаскәре үз җиренә, Мисырга кайтып китәр;

⁸ ә килданиләр, яңадан килеп, шәһәргә каршы сугыш башлар, аны басып алыр һәм яндырып бетерер“».

⁹ Раббы сезне кисәтә: «„Килданиләр моннан, әлбәттә, китәчәкләр!“ дип, үзегезне алдамагыз – алар китмәс!

¹⁰ Әгәр дә сез үзегезгә каршы сугышкан килданиләрнең бөтен гаскәрен тар-мар итеп, чатырларда яралы гаскәриләре генә ятып калса да, һәрберсе, чыгып, бу шәһәрне яндырып бетерер иде».

Иремияне зинданга ябып куюлары

¹¹ Фиргавен гаскәрләре Иерусалимгә якынлаша башлагач, килданиләр чигенергә тотынды.

¹² Нәкъ шул көннәрдә Иремия үзенең туганнары белән Иерусалимнән Беньямин төбәгенә үз өлешенә тигән җирне алырга дип юнәлде.

¹³ Әмма алар Беньямин капкасына җитүгә, андагы каравыл башлыгы, Хананиядән туган Шелемия углы Ирия, пәйгамбәрне тотып алып: – Килданиләр ягына качмакчы буласыңмы?! – диде.

¹⁴ – Ялган сүз сөйлисең! Килданиләр ягына качарга теләмим мин! Ләкин Ирия аны тыңламады, Иремияне тотып алып, түрәләр янына алып китте.

¹⁵ Түрәләр Иремиягә ачулы иде, алар аны кыйнаттылар да кәтип Йонатанның зинданга әйләндерелгән өенә ябып куйдылар.

¹⁶ Байтак көннәр базда ябылуда ятканнан соң,

¹⁷ Сәдыкыйя патша аны алырга җибәрде. Иремияне сарайга алып килделәр, һәм патша, башкаларга сиздермичә генә, аңардан: – Раббыдан берәр хәбәр бармы? – дип сорады. – Бар! – диде Иремия. – Син Бабил патшасы кулына төшәрсең, – диде.

¹⁸ Аннары: – Синең алда, хезмәтчеләрең яки халык алдында ни гаебем бар минем?! Ни өчен мине зинданга яптыгыз? – дип сорады. –

¹⁹ «Бабил патшасы сезгә һәм илегезгә һөҗүм итмәс!» дигән пәйгамбәрләрегез кайда сезнең?!

²⁰ Хәзер мине тыңласаң иде, хакимем патша, үтенечемне аяк астына салмасаң иде: кәтип Йонатан йортына кайтарма мине, юкса мин анда үләчәкмен!

²¹ Шуннан соң Сәдыкыйя патша Иремияне сакчылар йортының ишегалдында ябып тотарга кушты. Аңарга һәр көнне, шәһәрдә икмәк беткәнче, икмәк пешерүчеләр урамыннан берәр икмәк китерә иделәр; шулай итеп, Иремия сакчылар йортының ишегалдында тоткынлыкта калды.