Иремия 20 - Изге Язма

¹ Раббы йортында назыйр вазифасын башкаручы Иммер углы рухани Пашхур, Иремиянең әлеге пәйгамбәрлек сүзләрен ишетеп,

² аны суктырды да Раббы йортының Югары Беньямин капкасы янына агач богауга утыртырга боерды.

³ Икенче көнне Пашхур Иремияне богаудан чыгаргач, Иремия аңа: – Раббы сиңа «Пашхур» урынына «Магор-Миссабиб» дигән исем куша, – диде. –

⁴ Чөнки Раббы әйтә: «Мин синең һәм барлык дус-ишләреңнең котын алачакмын – алар синең күз алдыңда дошманнары кылычыннан егылып үләчәк. Мин бөтен Яһүдә халкын Бабил патшасы кулына тапшырачакмын, берәүләрен ул әсирлеккә куып алып китәчәк, икенчеләрен кылычтан уздырачак.

⁵ Бу шәһәрнең бөтен байлыгын вә мал-мөлкәтен, барлык кыйммәтле әйберләрен, Яһүдә патшаларының хәзинәләрен дошманнары кулына тапшырачакмын – алар, шәһәрне тәмам талап бетереп, бар нәрсәне Бабилгә алып китәчәкләр.

⁶ Син, Пашхур, үзең дә, синең йортыңда яшәүчеләр дә Бабилгә әсир китәчәксез. Син шунда җан биреп, синең үзеңне дә, ялган пәйгамбәрлек сүзләреңне тыңлаган дусларыңны да шунда күмәчәкләр».

Дөньяга килгән көнемә ләгънәт-каргыш яусын

⁷ Син мине хәйләләп инандырдың, Раббым, ә мин алдандым. Син миннән көчлерәк, һәм Син мине җиңдең. Көнозын көләләр миннән хәзер, һәркайсы мине мәсхәрә итә.

⁸ Авызымны ачып сөйли башлауга, көчләү, җимерү турында кычкырырга тиешмен. Раббы сүзе һәрчак мине кимсетүгә, миннән көлүгә сәбәп була.

⁹ «Бүтән Аны телгә алмыйм, Аның исеменнән сөйләмим!» – дип уйласам, Аның сүзе йөрәгемдә ут сыман дөрли, сөякләремне яндыра башлый! Ул сүзне мин эчемдә тыеп торырга тырышам, ләкин булдыра алмыйм.

¹⁰ Бик күпләрнең яман телләнүен ишетәм мин: «Һәр тарафтан дәһшәт яный! Әләкләгез аның өстеннән, әләкләгез!» – диләр. Хәтта якын дусларым да сагалап йөри мине, абынганымны көтеп тора: «Бәлки, эләгер. Шунда аны тотып алырбыз, үчебезне кайтарырбыз!» – диләр.

¹¹ Ләкин Раббы, пәһлевандай сугышчы сыман, һаман янәшәмдә; шуңа күрә эзәрлекләүчеләр абыныр, мине җиңә алмас. Маташулары барып чыкмагач, алар мәсхәрәгә калыр, һәм бу хурлыклары мәңге онытылмас.

¹² И Күкләр Хуҗасы Раббы, Син тәкъва кешене сыныйсың, аның акылын, күңелен үтәли күрәсең. Синең алардан үч алуыңны күрсәм иде, чөнки үз дәгъвамны Сиңа тапшырдым.

¹³ Раббыга дан җырлагыз, Аңа мактаулар яудырыгыз! Чөнки мескен-бичараның җанын явызлардан коткара Ул.

¹⁴ Дөньяга килгән көнемә ләгънәт-каргыш яусын! Әнкәм мине тапкан көн фатихаланмасын!

¹⁵ «Синең ир балаң туды!» дигән хәбәр алып килеп, атамны чиксез сөендергән кешегә ләгънәт-каргыш яусын!

¹⁶ Раббы һич кызганмый җимергән шәһәрләр кебек булсын ул кеше: иртән – илереп елаган, көн уртасында исә сугышка чакырган авазлар ишетсен!

¹⁷ Әнкәм карыны мәңге йөкле калырлык, миңа табут булырлык итеп, мине корсакта чакта ук үтермәгән өчен төшсен иде бу афәтләр шул хәбәрче башына!

¹⁸ Кайгы-хәсрәт кичерер, гомеремне хурлык эчендә тәмамлар өчен генә, әнкәм карыныннан тудыммы мин?