II Елъязма 5 - Изге Язма

¹ Шул рәвешле, Сөләйман Раббы йорты өчен башкарырга ниятләгән бөтен эшләрен төгәлләп чыкты. Аннары Раббы исеменә атасы Давыт багышлап калдырган алтын-көмешне вә башка мал-мөлкәтне Аллаһы йортының хәзинә саклагычына тапшырды.

Сөләйман белән исраилиләрнең Раббы йортын изгеләштерүе

² Раббының Килешү сандыгын Давыт шәһәреннән – Сионнан күчерер өчен, Сөләйман Исраил өлкәннәрен, Исраилнең бөтен ыруг вә кабилә башлыкларын Иерусалимгә чакыртты.

³ Елның җиденче аенда барлык исраилиләр патша янына бәйрәмгә җыелды.

^4-5 Исраил җиренең бөтен өлкәннәре килеп беткәч, левиләр Аллаһы сандыгын һәм эчендәге бөтен изге әйберләр белән бергә Очрашу чатырын күтәреп алып киттеләр. Леви нәселе руханилары шул әйберләрне күтәреп алып барганда,

⁶ Сөләйман патша үзе һәм аның янына җыелган бөтен Исраил халкы, исәпсез-хисапсыз сандагы сарык вә үгезне корбан кылып, Аллаһы сандыгы алдыннан атлады.

⁷ Руханилар, шулай итеп, Раббының Килешү сандыгын үз урынына – Аллаһы йорты эчендәге Иң изге бүлмәгә, керубимнәр канаты астына алып керделәр.

⁸ Керубимнәрнең канатлары, сандык өстенә җәелеп, сандыкны да, аның колгаларын да каплап тора иделәр.

⁹ Сандыкның колгалары шулкадәр озындыр, аларның бер очы Иң изге бүлмә каршындагы Изге бүлмәдән күренеп тора, ә йортның тышкы ягыннан күренми иде; колгалар бүгенге көндә дә шунда саклана.

¹⁰ Сандык эчендә Хореб тавында Муса салган ике таш тактадан башка һичнәрсә булмый. Мисырдан качып киткән исраилиләр белән Раббы Килешү төзеп, әлеге Килешү язылган таш такталарны Муса халыкка күрсәткән була.

¹¹ Руханилар Изге бүлмәдән чыккан вакытта (аларның һәрберсе, нинди төркемгә керүенә карамастан, пакьләнү йоласын узган иде),

¹² өсләренә нәфис җитен кием кигән левиләр – җырчы Асаф, Һеман, Едутун, шулай ук аларның угыл вә кардәшләре – мәзбәхнең көнчыгыш ягында тәлинкә, арфа вә гөсләләрдә уйнап тордылар. Аларның янәшәсендә быргыда уйнаучы йөз егерме рухани да бар иде.

¹³ Быргыда уйнаучылар да, җырчылар да бөтенесе бер булып, беравыздан Раббыга мактау вә рәхмәт яудырдылар. Быргылар, тәлинкәләр вә башка уен коралларына кушылып: «Ул игелекле, Аның мәрхәмәте мәңгелек!» – дип, көчле тавыш белән Раббыны мактап җырладылар. Шулчакны Раббы йорты тоташтан болыт белән тулды.

¹⁴ Раббының дан-шөһрәте болыт булып Аллаһы йортына кереп тулганга, руханилар үз вазифасын дәвам итә алмады.