II Елъязма 18 - Изге Язма

Ахабның һәлакәтле язмышы турында Михаянең пәйгамбәрлек сүзләре

¹ Шулай итеп, Еһошафат зур байлык туплады, дан казанды. Аның гаиләсе Исраил патшасы Ахаб гаиләсе белән туганлашты.

^2-3 Берничә елдан соң Еһошафат Ахаб янына Самареягә китте. Еһошафат һәм аның кешеләре хөрмәтенә Ахаб байтак кына вак вә эре терлек суйды. Шуннан Исраил патшасы Ахаб, Яһүдә патшасы Еһошафатны Рамот-Гилыгадка каршы яуга чыгарга күндермәкче булып: – Рамот-Гилыгадка каршы минем белән яуга барасыңмы? – дип сорады. Еһошафат аңа: – Мин – синең белән; халкым да синеке белән бергә; синең белән сугышка чыгам мин! – дип җавап кайтарды.

⁴ Исраил патшасына ул тагын болай диде: – Әүвәл Раббыга мөрәҗәгать итеп кара.

⁵ Исраил патшасы, дүрт йөз пәйгамбәрне җыеп: – Рамот-Гилыгадка каршы сугышка барыргамы безгә әллә бармаскамы? – дип сорады. Пәйгамбәрләр аңа: – Бар, Аллаһы әлеге шәһәрне патша кулына тапшырачак, – дип җавап кайтарды.

⁶ Моңа каршы Еһошафат: – Биредә тагын берәр Раббы пәйгамбәре булса, аның аша да сорап карар идек, – диде.

⁷ Аңа җавап итеп Исраил патшасы: – Раббыга мөрәҗәгать итәрдәй тагын бер кеше бар, ләкин мин аны яратмыйм, чөнки, пәйгамбәрлек кылганда, миңа кагылышлы мәсьәләләрдә аның яхшы сүз әйткәне юк, һаман яманны гына сөйли; ул – Имла углы Михая, – диде. – Алай дип әйтмә, патша, – диде аңа Еһошафат.

⁸ Шуннан Исраил патшасы, сарай кешеләренең берсен чакыртып: – Тиз генә Имла углы Михаяне алып кил! – диде.

⁹ Патша киемнәре кигән Исраил патшасы Ахаб һәм Яһүдә патшасы Еһошафат һәркайсы үз тәхетендә Самарея капкасы төбендәге ындыр табагында утыра, ә пәйгамбәрләр барысы алар каршында пәйгамбәрлек кылып тора иде.

¹⁰ Үзенә тимер мөгезләр эшләтеп алган Кенагана углы Сәдыкыйя шунда әйтте: – Раббы болай ди: «Арамиләрне син шушы мөгезләр белән сөзеп тәмам кырып бетерәчәксең!»

¹¹ Башка пәйгамбәрләр дә аның сүзен куәтләде: – Рамот-Гилыгадка яу белән бар, уңышка ирешәчәксең, Раббы аны патша кулына тапшырачак.

¹² Михаяне чакырырга киткән йомышчы, аны табып: – Пәйгамбәрләр бөтенесе бер булып патшага уңыш вәгъдә итәләр. Синең сүзең дә аларныкыннан аерылмасын иде, син дә яхшы сүзеңне әйт, – диде.

¹³ Моңа җавап итеп Михая: – Раббы Үзе шаһиттыр: Аллам нәрсә кушса, шуны сөйләп бирермен! – диде.

¹⁴ Михая, шулай итеп, патша каршына килеп басты. Патша аңа: – Михая, әйт әле, Рамот-Гилыгадка яу белән барыргамы безгә әллә юкмы? – дип сорау бирде. Тегесе патшага: – Барыгыз, уңышка ирешәчәксез, алар сезнең кулга тапшырылачак, – дип җавап кайтарды.

¹⁵ – Раббы исеме хакына бары дөресен генә сөйлә, дип ничә тапкыр ант иттерергә сине?! – диде аңа патша.

¹⁶ Шуннан Михая болай диде: – Көтүчесез калган сарыклар сыман таулар арасына сибелгән Исраил халкын күрдем мин. Раббы әйтте: аларның башлыклары юк, һәркайсы хәере белән үз өенә әйләнеп кайтсын, диде.

¹⁷ – Пәйгамбәрлек кылып, аның миңа яхшы сүз әйткәне юк, һаман яманны гына сөйли, дип әйттем бит мин сиңа, – диде шунда Еһошафатка Исраил патшасы.

¹⁸ Әмма Михая сүзен дәвам итте: – Шулай итеп, Раббы әйткәннәрне тыңлап бетер. Мин Үз тәхетендә утыручы Раббыны күрдем, Аның уң һәм сул ягында бөтен күк гаскәре басып тора иде.

¹⁹ Раббы алардан: «Сезнең кайсыгыз Исраил патшасы Ахабны Рамот-Гилыгадка барырга күндерә һәм шунда аның һәлакәтен оештыра ала?» – дип сорады. Күк гаскәрендәгеләр төрлечә тәкъдим итеп карадылар.

²⁰ Шунда бер рух, алга чыгып, Раббы каршына килде дә: «Мин күндерә алам», – диде. «Ничек итеп?» – дип сорады аңардан Раббы.

²¹ «Мин барам да аның пәйгамбәрләре теленә ялган сүз салучы бер рухка әйләнәм», – диде теге рух. Раббы аңа: «Син аны күндерерсең һәм бу эшне башкарып чыгарсың. Бар, шулай эшлә», – диде.

²² Шулай итеп, Раббы әлеге ялганчы рухның сүзләрен шушындагы пәйгамбәрләреңнең теленә салды; Раббы сине һәлакәткә дучар итте, – диде Михая.

²³ Кенагана углы Сәдыкыйя шулчак, Михая янына килеп: – Раббы Рухы сиңа сөйләр өчен миннән нинди юл белән китте икән?! – диде дә аның яңагына сугып җибәрде.

²⁴ Михая аңа: – Син моны эчке бүлмәңә кереп качкан көнеңдә күрерсең, – дип җавап бирде.

²⁵ Исраил патшасы шунда: – Михаяне шәһәр башлыгы Амон белән патша углы Йоаш кулына илтеп тапшырыгыз.

²⁶ Патша шулай дип әйтте, диегез: «Мин исән-имин сугыштан әйләнеп кайтканчыга кадәр, аны зинданга ябып куегыз, ипи белән судан башка бер әйбер дә бирмәгез», – дип боерды.

²⁷ Шунда Михая аңа: – Әгәр сугыштан исән-имин әйләнеп кайта калсаң, димәк, Раббы минем аша сөйләмәгән булыр, – диде һәм: – Җәмәгать, ошбу сүзләремне һәммәгез ишетеп калыгыз! – дип өстәде.

Ахабның үлеме

²⁸ Шуннан Исраил патшасы Ахаб белән Яһүдә патшасы Еһошафат Рамот-Гилыгадка юнәлделәр.

²⁹ Еһошафатка Исраил патшасы: – Сугышка мин өс-башымны алыштырып керәм, син исә патша киеменнән бар, – диде. Исраил патшасы өстен алыштырды да сугыш кырына кереп китте.

³⁰ Арам патшасы үзенең сугыш арбалары башлыкларына: – Гади сугышчы белән дә, гаскәрбашы белән дә алышып тормагыз, бары Исраил патшасы белән генә сугышыгыз, – дип әйтеп куйган була.

³¹ Сугыш арбаларының башлыклары, Еһошафатны күреп: – Бу – Исраил патшасыдыр, – дип, алышырга чамалап, аңа таба борылдылар. Еһошафат кычкырырга тотынды, һәм Раббы аңа ярдәмгә килде. Аллаһы аны саклап калды:

³² арба башлыклары аның Исраил патшасы булмавын күрделәр дә читкә борылып киттеләр.

³³ Шулай булды ки, бер сугышчы төбәп тормыйча гына җәясен киереп атты да, ук Исраил патшасы өстендәге көбә киемнең җөй турысыннан үтеп керде. – Кире борыл, сугыш кырыннан алып чык мине, мин яраландым, – диде патша үзенең арбачысына.

³⁴ Әмма көчле сугыш көнозын дәвам итте, шунлыктан Исраил патшасы кич җиткәнче арамиләр каршында арбада басып торырга мәҗбүр булды; кояш баеганда, патша җан бирде.