Әюб 31 - Изге Язма

Аллаһының җәзасыннан куркам

¹ Кызларга күз атмам, дип күзләрем белән килешү төзегән идем.

² Югарыдан, Аллаһыдан кешегә өлеш – нәрсә? күктәге Кодрәт иясеннән кешегә мирас – нәрсә?

³ Әллә һәлакәт явызга язмаганмы, әллә афәт бозык кешегә билгеләнмәгәнме?!

⁴ Аллаһы минем юлларымны күрмиме, атлаган адымнарымны санап тормыймы әллә?!

⁵ Әгәр мин ялганга чумып яшәгәнмен, аякларым алдашуга ашыккан икән –

⁶ Аллаһы мине үтә төгәл бизмәндә үлчәсен, шунда минем сафлыгымны күрер!

⁷ Әгәр аякларым туры юлдан тайпылган икән, йөрәгем күз нәфесенә ияреп киткән икән, учларыма пычрак ябышкан чак булган икән –

⁸ мин чәчкәнне башка берәү җыеп ашасын, шытымнарым төбе-тамыры белән йолкып алынсын!

⁹ Әгәр йөрәгем чит хатын-кыз белән чуалган икән, күршем ишеге артында аны сагалап торганмын икән –

¹⁰ хатыным башка берәүгә он тартсын, аның белән ятлар йокласын!

¹¹ Бу – бозыклык, хөкем ителергә тиешле җинаять,

¹² Һәлакәт урынына җиткәнче көйдереп баручы, барлык уңышымны тамырына кадәр яндыручы ут булыр иде.

¹³ Кол ир яки кол хатын миңа дәгъва белдергәндә, аларны гадел хөкемнән мәхрүм иткән булсам,

¹⁴ һәм шунда Аллаһы Үзенең хөкемен башласа, мине җавапка тартса – нәрсә эшләр идем, нәрсә әйтер идем?

¹⁵ Анам карынында мине яраткан, аларның үзләрен яраткан, аналарыбыз карынында һәммәбезне бар кылган – Аллаһыдыр!

¹⁶ Әллә мин ярлыларның гозерен кире кактыммы, яки тол хатынның күзләре минем аркада сүндеме,

¹⁷ әллә мин үз өлешемне үзем генә ашадыммы һәм ятимнәр белән уртаклашмадыммы?!

¹⁸ Юк, яшь чагымнан мин ятимнәр өчен аталары урынына булдым, үсмер чагымнан ук тол хатыннарга терәк булдым!

¹⁹ Ялангач бичараның харап булуын яки киемсез фәкыйрьнең өшәнүен күреп, битараф кына торган булсам,

²⁰ сарыкларымның йоны аларны җылытмаса, һәм шул мескен адәмнәрнең йөрәкләре мине фатихаламаса,

²¹ мәхкәмәдә яклаучыларым барын белеп, берәр ятимгә кул күтәргән булсам –

²² иңбашым чокырыннан каймыксын, кулым буыныннан өзелеп төшсен!

²³ Мин Аллаһының җәзасыннан куркам – Аның бөеклеге каршында боларны эшли алмас идем!

²⁴ Әгәр мин алтынга өмет багласам, саф алтынны терәгем дип санасам,

²⁵ үземнең куәтем, байлыгым һәм мал-мөлкәтем белән масаеп яшәсәм,

²⁶ әгәр кояшның якты нур сибүен, айның галибанә йөзеп йөрүен күргәндә,

²⁷ йөрәгем вәсвәсәгә бирелеп, аларга яшертен генә үбү ишарәсе юлласам,

²⁸ бу да хөкемгә тартырлык җинаять, күкләрдәге Аллаһыга хыянәт булыр иде!

²⁹ Әллә мин дошманнарымның һәлакәтенә сөендемме?! Аларга бәла килгәнгә тантана иттемме?!

³⁰ Юк, телемә гөнаһ җыярга ирек бирмәдем мин, дошманыма беркайчан ләгънәт укымадым.

³¹ Өемдәге кешеләр беркайчан да: „Туйганчы ит белән сыйласа иде ичмасам!“ – дип әйтмәде.

³² Мосафирлар капкам төбендә төн кунмады – юлчыларга ишекләрем ачык иде.

^33-34 Халык төркеменнән курыкканга, кардәшләремнең нәфрәтле карашыннан шүрләгәнгә күрә, кылган начар гамәлләремне башкалар кебек йомып калдыммы, ялгышларымны куен кесәмдә яшереп сакладыммы – дәшми генә өемдә посып яттыммы?!

Кодрәт иясе җавабын әйтсен

³⁵ И-и, кем дә булса игътибар белән тыңласа иде мине! Менә, имзам белән сүзләремнең хаклыгын раслыйм. Инде Кодрәт иясе җавабын әйтсен, гаепләремнең исемлеген язып куйсын,

³⁶ һәм мин ул исемлекне иңемә асып, башыма таҗ итеп киеп йөрер идем;

³⁷ һәр адымымны сөйләп биреп, Аллам каршына түрәләрдәй килер идем.

³⁸ Мине гаепләп, җирем иңрәп куйган, буразналары бергәләшеп елашкан булса,

³⁹ җирнең җимешләрен бушлай ашаган һәм җир эшкәртүчеләрне кысрыклап чыгарган булсам,

⁴⁰ ул чагында бодай урынына – чәнечкеле куак, арпа урынына чүп үләне үсеп чыксын». Шушында Әюбнең сүзе тәмамлана.