Әюб 20 - Изге Язма

Софарның икенче нотыгы Яман кешегә Аллаһы биргән өлеш

¹ Нагамалы Софар болай дип җавап бирде:

² «Мин бик борчулы хәлдәмен, шомлы уйларым җавап бирергә мәҗбүр итә.

³ Мине хурлый торган шелтәле сүзләр ишетәм, һәм акылым җавап табарга чакыра.

⁴ Әллә син шуны белмисеңме: баштан ук, кеше җиргә аяк басканнан бирле,

⁵ яманның шатлыгы тиз үтүчән, денсезнең куанычы – мизгел генә.

⁶ Тәкәбберлеге күкләргә җитсә дә, башы болытларга тиеп торса да –

⁷ ул, үзенең тизәге кебек, бөтенләй юкка чыгачак. Аны күреп белгән кешеләр: „Кайда ул?“ – дип әйтәчәк.

⁸ Ул бер төш кебек очып юкка чыгар – таба алмассың, төнге шәүлә кебек эреп югалыр.

⁹ Күргән күзләр аны бүтән күрмәсләр, туган туфрагы да аны күздән югалтыр.

¹⁰ Талаганын ул үз куллары белән кире таратыр, һәм балалары аның хәерчеләрдән хәер сорашыр.

¹¹ Тәнендәге ташып торган яшьлек көче аның үзе белән бергә туфракка күмелер.

¹² Яманның авызына явызлык татлы булып тоелса да, аны, тел астына яшереп, тәмләп чәйнәсә дә,

¹³ ул шулай бик тә кадерләп, аңкавының түрендә үк саклап кына тотса да,

¹⁴ корсагына төшкәч, андый ризык зәһәр елан агуына әйләнә.

¹⁵ Йоткан байлыгын ул кире косар – карынында булганны Аллаһы кире чыгарыр.

¹⁶ Зәһәр елан агуын эчәр ул, елан агуы аны үтерер.

¹⁷ Агымсулар күрү насыйп булмас аңа, бал һәм май аккан елгаларны да күрә алмас ул!

¹⁸ Бөртекләп җыйган бар мөлкәтен ул, тәмен дә татымыйча, кире бирер, табыш-керемнәре шатлык китермәс аңа,

¹⁹ чөнки фәкыйрьләрне җәберләде һәм читкә тибәрде ул, үзе төземәгән йортларны талап алды.

²⁰ Аның нәфесе туя белмәде, комсызлыгының чиге булмады.

²¹ Гуҗ тамагыннан бер нәрсә дә котылмады, шуңа күрә аның имин тормышы дәвамлы түгел:

²² муллык эчендә яшәгәндә, аңа кинәт бәла килер, бар бәхетсезлекләр аның өстенә берьюлы ябырылыр.

²³ Корсагы дыңгычлап тулуга, Аллаһы аңа Үзенең ялкынлы ярсуын юнәлтер, яңгыр итеп аның өстенә ачуын яудырыр.

²⁴ Тимер коралдан качып котылса да, бакырдан коелган ук аны куып җитәр –

²⁵ ялтыравык очы үт куыгын тишәр, тәнен үтәли тишеп чыгар; менә шулчак аны дәһшәт биләп алыр.

²⁶ Аның хәзинәсен караңгылык сагалап тора; сүнмәс ялкын аны ашап бетерер, чатырында калган бар нәрсәсен көл итәр.

²⁷ Күкләр аның гаебен фаш итәр, җир йөзе аңа каршы торып басар.

²⁸ Йортындагы мөлкәте юкка чыгар, Аллаһының ярсуы кузгалган көндә ташкын сулар кебек агып китәр.

²⁹ Яман кешегә Аллаһы биргән өлеш, Аллаһы билгеләгән язмыш әнә шундый!»