مزامیر 144 - مژده برای عصر جدید

شکرگزاری پادشاه برای پیروزی

سرود داوود

¹ خداوند را که پشتیبان من است سپاس باد! او مرا برای میدان جنگ تعلیم می‌دهد.

² او پشت و پناه من است، او سپر و نجات‌دهندهٔ من است، به او توکّل دارم و او مردم را تحت فرمان من خواهد آورد.

³ خداوندا، انسان چیست که تو به او توجّه داری؟ و بنی‌آدم کیست که او را به‌خاطر آوری؟

⁴ او مانند سایه درگذر است و عمرش بیش از یک نفس نیست.

⁵ ای خداوند، آسمان را بگشا و پایین بیا. کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.

⁶ رعد و برق را بفرست و دشمنان خود را پراکنده کن و با تیرهای خود آنها را تار و مار گردان.

⁷ دست خود را از عالم بالا دراز کن و مرا از عمق آبها، و از دست این بیگانگان نجات بده.

⁸ حرفهای آنان دروغ است و قسم دروغ می‌خورند.

⁹ خداوندا، برای تو سرودی تازه می‌خوانم و با بربط ده تار می‌سرایم.

¹⁰ پادشاهان را به پیروزی می‌رسانی و بنده‌ات، داوود را آزاد می‌سازی.

¹¹ خداوندا، مرا از دست دشمن ظالم برهان و از چنگ بیگانگان که سخنانشان سراسر دروغ است، نجات بده.

¹² پسران ما در جوانی، همچون نهالان، برومند و قد بلند گردند، دختران ما، چون ستونهای تراشیدهٔ کاخ پادشاهان باشند،

¹³ انبارهای ما، پُر از محصولات گوناگون، و گوسفندان ما در صحرا هزاران برّه بزایند.

¹⁴ گاوهای ما، بدون از دست دادن گوساله‌ای، بارور و کثیر شوند. در کوچه‌های ما صدای هیچ غم و ناله‌ای نباشد.

¹⁵ خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردند و خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است.