زبور 59 - Sindhi Bible

¹ اي منهنجا خدا مون کي منهنجن دشمنن کان ڇڏاءِ: جيڪي منهنجي برخلاف کڙا ٿيا آهن تن تي مون کي سرفراز ڪر.

² مون کي خطاڪارن کان ڇڏاءِ، ۽ خونين کان مونکي بچاءِ.

³ ڇالاءِ جو ڏس اهي منهنجي جان جي لاءِ ڇپ ماري ويٺا آهن؛ اي خداوند منهنجي ڪنهن بہ ڏوهہ يا گناهہ کانسواءِ، زبردست ماڻهو منهنجي برخلاف اچي گڏ ٿيا آهن.

⁴ بنا ڪنهن ڏوهہ جي اهي مون تي ڊوڙي سنبريو اچن: تون منهنجي مدد جي لاءِ جاڳ ۽ نظر ڪر.

⁵ اي خداوند، لشڪرن جا خدا، اسرائيل جا خدا، تون سڀني قومن جو حساب وٺڻ لاءِ اُٿ: ۽ ڪنهن بہ بڇڙي گنهگار تي رحم نہ ڪر.

⁶ اهي سانجهيءَ جو موٽن ٿا، ۽ ڪتي وانگي پيا ڀونڪن، ۽ شهر ۾ پيا گهمن.

⁷ ڏس اهي وات مان اوڳرايون پيا ڪڍن؛ سندن چپن ۾ تراريون آهن: ڇو جو هو چون ٿا تہ ڪير ٿو ٻڌي؟

⁸ پر اي خداوند تون مٿن کلندين؛ تون سڀني غير قومن تي ٺٺوليون ڪندين.

⁹ اي منهنجي طاقت آءٌ تنهنجي انتظار ۾ رهندس؛ ڇو جو خدا منهنجو اوچو ٺلهہ آهي.

¹⁰ منهنجو خدا پنهنجي رحم سان منهنجي سنڀال ڪندو: خدا منهنجي دشمنن تي منهنجي مراد پوري ڪندو.

¹¹ انهن کي قتل نہ ڪر، متان منهنجا ماڻهو وساري ڇڏين: اي خداوند اسان جي سپر پنهنجي قدرت سان انهن کي ڇڙوڇڙ ڪري ڪيرائي ڇڏ.

¹² ڀلي تہ اهي پنهنجي وات جي گناهہ، ۽ پنهنجي چپن جي ڳالهين سبب، ۽ پاراتن ڏيڻ، ۽ ڪوڙ ڳالهائڻ جي ڪري، پنهنجي مغروريءَ ۾ جهليا وڃن.

¹³ ڪاوڙ ۾ انهن کي فنا ڪر، فنا ڪرين تہ اهي نابود ٿي وڃن: ۽ کين معلوم ٿئي تہ خدا يعقوب تي، بلڪ زمين جي ڇيڙي تائين حڪم ٿو هلائي.

¹⁴ ڀلي تہ اهي سانجهيءَ جو موٽن ۽ ڀلي تہ ڪتي وانگر ڀونڪن ۽ شهر ۾ گهمن.

¹⁵ اهي کاڌي جي لاءِ هيڏانهن هوڏانهن رلندا، ۽ جي ڍءُ نہ ٿيندن تہ سڄي رات پيا هوندا.

¹⁶ پر آءٌ تنهنجي طاقت جو گيت ڳائيندس؛ هائو صبح جو تنهنجي رحم جو گيت وڏي آواز سان ڳائيندس؛ ڇو تہ منهنجي مصيبت جي ڏينهن تون منهنجو اوچو ٺلهہ ۽ پناهہ هئين.

¹⁷ اي منهنجي طاقت آءٌ تنهنجي تعريف ڳائيندس: ڇو تہ خدا، منهنجو رحيم خدا، منهنجو اوچو ٺلهہ آهي.