زبور 52 - Sindhi Bible

¹ اي زوراور ماڻهو، تون بڇڙائيءَ تي پاڻ کي ڇو ٿو پڏائين؟ خدا جي رحمت دائمي آهي.

² تنهنجي زبان بڇڙائي ٿي رٿي؛ ۽ تکي پاڻيءَ وانگر ٺڳيءَ سان پئي هلي.

³ تون برائيءَ کي ڀلائيءَ کان، ۽ ڪوڙ کي سچ کان وڌيڪ پسند ٿو ڪرين.

⁴ اي دغاباز زبان، تون موتمار لفظن کي پسند ٿي ڪرين.

⁵ خدا بہ توکي هميشہ جي لاءِ برباد ڪندو، هو توکي جهلي تنهنجي تنبوءَ مان ڇڪي ڪڍندو، ۽ دنيا مان تنهنجي پاڙ پٽي ڪڍندو.

⁶ راستباز اهو حال ڏسي ڊڄي ويندا، ۽ هن تي کلي چوندا،

⁷ تہ ڏس هي اهو ماڻهو آهي جنهن خدا کي پنهنجي پناهہ نہ سمجهيو؛ پر پنهنجيءَ گهڻيءَ دولت تي پنهنجو ڀروسو رکيائين، ۽ پنهنجيءَ بڇڙائيءَ ۾ پاڻ کي پڪو ڪيائين.

⁸ پر آءٌ تہ خدا جي گهر ۾ زيتون جي هڪڙي سائي وڻ وانگي آهيان: منهنجو ڀروسو هميشہ تائين خدا جي رحم تي آهي.

⁹ آءٌ هميشہ تنهنجو شڪرگذار رهندس، ڇو جو تو ائين ڪيو آهي: آءٌ تنهنجي پاڪ بندن جي اڳيان تنهنجي نالي جو منتظر رهندس ڇالاءِ جو اُهو چڱو آهي.