زبور 120 - Sindhi Bible

¹ مون پنهنجيءَ مصيبت ۾ خداوند کي پڪاريو، ۽ هن مون کي جواب ڏنو.

² اي خداوند تون مون کي ڪوڙي وات ۽ ٺڳيندڙ زبان کان ڇڏاءِ.

³ اي دغاباز زبان توکي ڇا ملندو، ۽ توکي ٻيو ڇا ڪيو ويندو؟

⁴ اها زبردست ماڻهوءَ جن تکن تيرن جهڙي، ۽ آهو ٻير جي ٽانڊن جهڙي آهي.

⁵ مون تي افسوس جو آءٌ مسڪ ۾ ٿو گذاريان، ۽ قيدار جي تنبن ۾ ٿو رهان.

⁶ جيڪي صلح سان دشمني ٿا رکن تن سان رهندي مون کي گهڻي مدت ٿي ويئي آهي.

⁷ آءٌ تہ صلح جو ڪوڏيو آهيان: پر جڏهن آءٌ ڳالهايان ٿو، تہ اهي وڙهڻ ٿا اچن.