زبور 108 - Sindhi Bible

¹ اي خدا منهنجي دل قائم آهي، آءٌ گيت ڳائيندس، هائو آءٌ دل سان تعريف جا گيت ڳائيندس.

² اي منهنجا تنبورا ۽ بربط اوهين جاڳو آءٌ پاڻ سويرو اُٿندس.

³ اي خداوند آءٌ ماڻهن ۾ تنهنجو شڪر ڪندس، آءٌ قومن ۾ تنهنجي تعريف ڳائيندس.

⁴ ڇالاءِ جو تنهنجو رحم آسمانن تائين آهي، ۽ تنهنجي سچائي ڪڪرن تائين پهتي آهي.

⁵ اي خدا تون آسمانن تي سرفراز ٿيءُ: ۽ ساريءَ زمين تي تنهنجو جلال ظاهر ٿئي.

⁶ تون پنهنجي ساڄي هٿ سان بچاءِ ۽ اسان کي جواب ڏي، تہ تنهنجا محبوب ڇٽي پون.

⁷ خدا پنهنجيءَ پاڪيزگيءَ ۾ فرمايو آهي، آءٌ خوشي ڪندس: آءٌ سڪم کي ورهائي ڀاڱا ڪندس ۽ سڪات جي واديءَ کي ماپي ڏيندس.

⁸ جلعاد منهنجو آهي، منسي بہ منهنجو آهي؛ افرائيم بہ منهنجي مٿي جو بچاءُ آهي؛ ۽ يهوداهہ منهنجو عصو آهي.

⁹ موآب منهنجي ڌوئڻ جو ٿانءُ آهي؛ ادوم تي آءٌ پنهنجي جتي اُڇلائيندس: فلستين تي آءٌ للڪاريندس.

¹⁰ ڪير مون کي انهيءَ ڪوٽ واري شهر ۾ وٺي ويندو؟ ڪير مون کي ادوم تائين وٺي ويو آهي؟

¹¹ اي خدا تو اسان کي ڪڍي نہ ڇڏيو آهي ڇا؛ اي خدا تون اسان جي لشڪرن سان نٿو هلين.

¹² دشمن جي مقابلي ۾ اسان جي مدد ڪر: ڇو تہ انسان جي مدد اجائي آهي.

¹³ خدا جي مدد سان اسين بهادري ڪنداسين: ڇو جو اهو ئي اسان جي دشمن کي پائمال ڪندو.