چوڻيون 9 - Sindhi Bible

¹ ڏاهپ پنهنجو گهر جوڙيو آهي، هن پنهنجا ست ٿنڀ ٽڪي ڪڍيا آهن؛

² هن پنهنجا جانور ذبح ڪيا آهن؛ هن پنهنجو شراب گڏيو آهي؛ هن پنهنجو دسترخانو بہ وڇايو آهي.

³ هن پنهنجون ٻانهيون موڪليون آهن، هوءَ شهر جي تمام مٿانهين جاين تي پڪاري چوي ٿي تہ

⁴ جيڪو ڀورڙو آهي سو ڀلي تہ هتي اچي: جنهن کي سمجهہ ڪانهي تنهن کي هوءَ چوي ٿي، تہ

⁵ اچي منهنجي مانيءَ مان کاءُ، ۽ جيڪو شراب مون گڏيو آهي تنهن مان پيءُ.

⁶ بي عقلي ڇڏي ڏيو ۽ جيئندا رهو؛ ۽ سمجهہ جي رستي تي هلو.

⁷ جيڪو ٺٺولي ڪندڙ کي سيکت ڏئي ٿو سو پنهنجي لاءِ شرم حاصل ڪري ٿو، ۽ جيڪو شرير ماڻهوءَ کي ملامت ڪري ٿو سو پاڻ تي داغ آڻي ٿو.

⁸ ٺٺولي ڪندڙ کي ملامت نہ ڪر تہ متان هو توکي ڌڪاري: ڪنهن ڏاهي ماڻهوءَ کي ملامت ڪر تہ اُهو توکي پيار ڪندو.

⁹ ڏاهي ماڻهوءَ کي تعليم ڏي تہ هو اڃا بہ وڌيڪ ڏاهو ٿيندو: سچي ماڻهوءَ کي سيکار تہ هن جو علم زيادہ ٿيندو.

¹⁰ خداوند جو خوف ڏاهپ جو منڍ آهي، ۽ پاڪ خدا جي سياڻپ سمجهہ آهي.

¹¹ ڇالاءِ جو منهنجي وسيلي تنهنجا ڏينهن وڌندا، ۽ تنهنجي حياتيءَ جا ورهيہ زيادہ ٿيندا.

¹² جيڪڏهن تون ڏاهو آهين تہ پنهنجي لاءِ ڏاهو آهين: ۽ جيڪڏهن تون ٺٺوليون ڪندين تہ تون ئي انهيءَ جو بار کڻندين.

¹³ بي عقل زال بڪ بڪ ڪندڙ آهي: هوءَ ڀورڙي آهي ۽ ڪجهہ نٿي ڄاڻي.

¹⁴ هوءَ پنهنجي گهر جي در تي ويهي ٿي. شهر جي مٿانهين جاين ۾ هڪڙيءَ ڪرسيءَ تي.

¹⁵ انهيءَ لاءِ تہ جيڪي اتان لنگهن ۽ پنهنجو رستو ڏيئي وڃن تن کي سڏي چوي تہ،

¹⁶ جيڪو ڀورڙو هجي سو ڦري هيڏانهن اچي؛ ۽ جنهن کي سمجهہ ڪانهي تنهن کي هو چوي ٿي تہ،

¹⁷ چورايل پاڻي مٺو ٿو ٿئي، ۽ جيڪا ماني لڪي ٿي کائجي سا چڱي ٿي لڳي.

¹⁸ پر هو نہ ٿو ڄاڻي تہ مئل اتي آهن؛ ۽ ان جا مهمان قبر جي تري ۾ آهن.