چوڻيون 5 - Sindhi Bible

¹ اي منهنجا پٽ، منهنجي ڏاهپ تي ڌيان ڏي؛ منهنجي سمجهہ ڏانهن ڪن ڪر:

² تہ تون عقل قائم رکين، ۽ تنهنجا چپ علم جي سنڀال رکن.

³ ڇالاءِ جو ڌاريءَ زال جي چپن مان ماکي وهي ٿي، ۽ ان جو وات تيل کان وڌيڪ سڻڀو آهي.

⁴ پر ان جي پڇاڙي زهر جهڙي ڪَڙي، ۽ ٻہ منهين ترار جهڙي تکي آهي.

⁵ ان جا پير موت ۾ لاهين ٿا؛ ۽ ان جا قدم قبر تي وڃيو ٿا کپن؛

⁶ جنهن ڪري هوءَ حياتيءَ جو سنئون رستو نٿي لهي: هن جون واٽون پڪيون نہ آهن، ۽ انهيءَ جي هن کي خبر ڪانہ ٿي پوي.

⁷ تنهن ڪري هاڻي، اي منهنجا پٽ، منهنجي ڳالهہ ٻڌو، ۽ منهنجي وات جي ڪلام کان ٻاهر نہ وڃو.

⁸ انهيءَ زال کان پنهنجو رستو پري ڪريو، ۽ ان جي گهر جي در کي ويجها نہ وڃو؛

⁹ تہ متان پنهنجي عزت ٻين کي ڏيئي ڇڏيو، ۽ پنهنجا ورهيہ ظالمن کي:

¹⁰ متان ڌاريا ماڻهو اوهان جي طاقت تي ڀرجي وڃن؛ ۽ اوهان جا پورهيا ڪنهن اجنبيءَ جي گهر ۾ وڃن؛

¹¹ ۽ تون پنهنجي پڇاڙيءَ تي افسوس ڪرين، جڏهن تنهنجو ماس ۽ جسم فنا ٿي وڃن،

¹² ۽ تون چوين تہ ڪيئن مون تعليم کي ڌڪاريو آهي، ۽ منهنجي دل فهمائش کي خسيس ڄاتو؛

¹³ نڪي مون پنهنجن استادن جو چيو مڃيو آهي، ۽ نہ پنهنجي تعليم ڏيندڙن ڏانهن مون پنهنجو ڪن ڏنو!

¹⁴ آءٌ ذري گهٽ انهيءَ جماعت ۽ مجلس جي وچ ۾، هر قسم جي خرابيءَ ۾ وڃي پيس.

¹⁵ پاڻي خود پنهنجي چشمي مان پيءُ ۽ وهندڙ پاڻيءَ جو خود تنهنجي کوهہ مان ٿو نڪري،

¹⁶ تنهنجا چشما پري پکڙي وڃن ڇا، ۽ پاڻيءَ جون نديون گهٽين ۾ وهي وڃن ڇا؟

¹⁷ ڀلي تہ اُهي رڳو تنهنجي لاءِ هجن ۽ نہ انهن ڌارين لاءِ جي تو سان آهن.

¹⁸ ڀلي تہ تنهنجو چشمو برڪت وارو هجي، ۽ تون پنهنجي جوانيءَ جي زال سان خوش رهہ.

¹⁹ پيار ڪندڙ هرڻي ۽ وڻندڙ ڦاڙهيءَ وانگر ڀلي تہ انهيءَ جا ٿڻ هر وقت توکي خوش رکن؛ تون هميشہ انهيءَ جي محبت ۾ مست رهہ.

²⁰ اي منهنجا پٽ، ڇو تون پرائيءَ زال تي مست ٿو ٿين، ۽ ڌاريءَ زال جي سيني کي ڀاڪر ٿو وجهين؟

²¹ ڇالاءِ جو ماڻهوءَ جا رستا خداوند جي اکين اڳيان آهن، ۽ هو انهيءَ جون سڀ واٽون سڌيون ٿو ڪري.

²² شرير کي خود پنهنجيون بڇڙايون پڪڙينديون، ۽ هو پنهنجي گناهہ جي رسن سان ٻڌو ويندو.

²³ هو تعليم نہ ملڻ ڪري مري ويندو؛ ۽ پنهنجي وڏيءَ بي عقليءَ جي ڪري هو گمراهہ ٿي ويندو.