ايوب 41 - Sindhi Bible

¹ تون مانگرمڇ کي ڪو ڪنڍي سان ڇڪي ٻاهر ڪڍي سگهندين ڇا؟ يا هن جي زبان ڏور سان هيٺ دٻائي سگهندين ڇا؟

² تون هن جي نڪ ۾ ڪو رسو وجهي سگهندين ڇا؟ يا هن جي ڄاڙ مان ڪنڍي لنگهائي سگهندين ڇا؟

³ هو توکي ڪو گهڻيون منٿون ڪندو ڇا؟ يا تو سان نرم ڳالهيون ڪندو ڇا؟

⁴ هو تو سان ڪو عهد اقرار ڪندو ڇا، تہ تون هن کي هميشہ لاءِ پاڻ وٽ ٻانهو ڪري رکين؟

⁵ تون هن سان پکيءَ وانگر راند ڪندين ڇا؟ يا هن کي پنهنجن ٻانهين لاءِ ٻڌي ويهاريندين ڇا؟

⁶ مڇي مارڻ وارن جون ٽوليون هن جو واپار هلائينديون ڇا؟ اهي هن کي سوداگرن ۾ ورهائي ڏيئي ڇڏينديون ڇا؟

⁷ تون هن جي کل ڪَنڊر تار سان، يا هن جو مٿو ڇتين سان ڀري سگهندين ڇا؟

⁸ پنهنجو هٿ هن تي رک؛ پوءِ لڙائي ياد رکندين ۽ وري اڳتي ائين ڪين ڪندين.

⁹ ڏس، هن جي بابت اُميد اجائي آهي: رڳو هن کي ڏسڻ شرط ماڻهو هيٺ ڪري ڪين پوندو ڇا؟

¹⁰ اهڙو ڪوبہ جرئت وارو ڪونهي جو هن کي چوري سگهي: تڏهن ڪير آهي جو منهنجي اڳيان بيهي سگهندو؟

¹¹ ڪنهن مون کي شروع ۾ ڪجهہ ڏنو آهي جو آءٌ هن کي اُن جي عيوض موٽائي ڏيان؟ ساري آسمان هيٺان جيڪي بہ آهي سو منهنجو آهي.

¹² آءٌ هن جي عضون بابت ماٺ نہ ڪندس، نہ هن جي گهڻي طاقت ۽ هن جي سهڻي ڊول بابت.

¹³ ڪير هن جي ٻاهرين پوشاڪ لاهي سگهندو؟ ڪير هن جو ٻٽو لغام جهلي سگهندو؟

¹⁴ ڪير هن جي وات جون ڄاڙيون کوليندو؟ هن جي ڏندن جي چوڌاري خوف آهي.

¹⁵ هن جا مضبوط ڇلر هن جو فخر آهن، ڄڻ تہ تنگ مهر سان ڳتيل ۽ بند ڪيل آهن.

¹⁶ هڪڙو ٻئي کي اهڙو ويجهو آهي، جو انهن جي وچ مان هوا بہ نٿي لنگهي سگهي.

¹⁷ اُهي هڪ ٻئي سان ڳنڍيل آهن؛ اُهي اهڙا ڳنڍيل آهن جو ڌار ڪري ڪين سگهبا.

¹⁸ هن جي نڇن مان روشنائيءَ جي چمڪاٽ نڪري ٿي، ۽ هن جون اکيون صبح جي روشني وانگر آهن.

¹⁹ هن جي وات مان ٻرندڙ مشعل نڪرن ٿا، ۽ باهہ جون چڻنگون نڪريو ٻاهر پون.

²⁰ هن جي ناسن مان دونهون نڪري ٿو، جيئن ڪ رجهندڙ ديڳ ۽ ٻرندڙ ڪانهن مان نڪرندو آهي.

²¹ هن جي دم سان آڱر ٻريو پون، ۽ هن جي وات مان شعلو نڪري ٿو.

²² هن جي ڳچيءَ ۾ زور ٿو رهي، ۽ هن جي اڳيان هيبت نچي ٿي.

²³ هن جي ماس جا پردا پاڻ ۾ ڳنڍيل آهن، اهي هن تي مضبوط ڄميل آهن؛ اهي چُرڻ جا نہ آهن.

²⁴ هن جي دل اهڙي مضبوط آهي جهڙو پٿر: هائو، اهڙي مضبوط آهي جهڙو جنڊ جو هيٺيون پڙ.

²⁵ جڏهن هو اُٿي کڙو ٿو ٿئي تڏهن زور وارا ڊڄيو وڃن: خوف جي ڪري هو بي هوش ٿيو وڃن.

²⁶ جي ڪو هن کي ترار هڻي ٿو تہ انهيءَ جو هن تي ڪو بہ اثر نٿو اچي؛ نڪي نيزي يا تير يا چهنبياري بڻڇي جو.

²⁷ هو لوهہ کي ڪک وانگر ٿو ڄاڻي، ۽ پتل کي ڳريل ڪاٺيءَ وانگر.

²⁸ تير هن کي ڀڄائي نٿو سگهي: کانڀاڻيءَ جا پٿر هن وٽ ڦري ٻٿ ٿين ٿا.

²⁹ لٺيون ٻٿن وانگر ليکجن ٿيون: بڻڇيءَ جي اُڇلائڻ تي هو کلي ٿو.

³⁰ هن جا هيٺيان عضوا تکن ٺڪرن جهڙا آهن: هو پاڻ ائين پکيڙي ٿو جيئن اَن ڳاهڻ جو گاڏو.

³¹ هو وڏي سمنڊ کي ديڳڙي وانگر ٽهڪائي ٿو: ننڍي سمنڊ کي هو مرهم جهڙو ٿو ڪري.

³² هو پنهنجي پٺيان هڪڙو پيچرو چمڪائي ٿو؛ ڪو ڀائيندو تہ سمنڊ اڇو ٿي پيو آهي.

³³ زمين تي انهيءَ جهڙو ٻيو مثال ڪونهي جو ڊپ کان سواءِ جوڙيل آهي.

³⁴ جيڪا شيءِ مٿانهين آهي تنهن کي هو ڏسي ٿو: هو سڀني مغرورن جو بادشاهہ آهي.