ايوب 34 - Sindhi Bible

¹ هيترو وڌيڪ بہ اليهو ورندي ڏئي چيو تہ:

² اي عقلمند مردو، منهنجون ڳالهيون ٻڌو؛ اي علم وارو، مون ڏي ڪن ڏيو.

³ ڇالاءِ جو ڪن ڪلام کي پرکي ٿو، جيئن تارون طعام کي چکي ڏسندو آهي.

⁴ اسان کي گهرجي تہ جيڪي درست هجي سو پنهنجي لاءِ پسند ڪريون: اچو تہ جيڪي چڱو هجي سو پنهنجو پاڻ ۾ معلوم ڪريون.

⁵ ڇالاءِ جو ايوب چيو آهي تہ آءٌ سچو آهيان، ۽ خدا منهنجو حق کسي ورتو آهي:

⁶ منهنجي سچار هوندي آءٌ ڪوڙو شمار ڪيو ويو آهيان؛ منهنجو ڦٽ ڇٽڻ جو ناهي، جيتوڻيڪ آءٌ گناهہ کان آزاد آهيان.

⁷ ڪهڙو ماڻهو ايوب جهڙو آهي، جو ڌڪار کي پاڻيءَ وانگر پي ٿو وڃي؟

⁸ جو بدڪارن جي سنگت ۾ وڃي ٿو، ۽ شرير ماڻهن سان گهمي ٿو.

⁹ ڇالاءِ جو هن چيو آهي تہ ماڻهوءَ کي انهيءَ مان ڪوبہ فائدو ڪونهي تہ خدا سان پاڻ کي خوش رکي.

¹⁰ تنهنڪري اي سمجهہ وارو، اوهين منهنجي ٻڌو: خدا کان هرگز ائين نہ ٿيندو تہ هو شرارت جهڙو ڪم ڪري؛ قادر مطلق هرگز گناهہ جهڙو ڪم نہ ڪندو.

¹¹ ڇالاءِ جو هو هر ڪنهن ماڻهوءَ کي پنهنجي عمل موافق بدلو ٿو ڏئي، ۽ سڀ ڪنهن ماڻهوءَ کي سندس ڪمن جو نتيجو ٿو رسائي.

¹² هائو، يقين آهي تہ خدا شرارت جهڙو ڪم نہ ڪندو، نڪي قادر مطلق انصاف کي اُبتو ٿو ڪري.

¹³ ڪنهن هن کي زمين تي اختيار ڏنو آهي؟ يا ڪنهن ساريءَ دنيا جو ڪارخانو هلايو آهي؟

¹⁴ جي هو ماڻهوءَ تي پنهنجو خيال رکندو، جي هو انهيءَ جو روح ۽ انهيءَ جو ساهہ پاڻ وٽ آڻي گڏ ڪندو.

¹⁵ تہ سڀ جسم وارا گڏ فنا ٿي ويندا، ۽ ماڻهو وري بہ مٽيءَ ڏي موٽندو.

¹⁶ هاڻي جيڪڏهن توکي ڪا سمجهہ آهي تہ هي ٻڌ: منهنجي ڪلام جي آواز ڏي ڪن ڏي.

¹⁷ جيڪو شخص حق کي ڌڪاري ٿو سو ڪو حڪمراني ڪندو ڇا؟ ۽ جيڪو انصاف وارو ۽ طاقتمند آهي تنهن کي تون الزام ڏيندين ڇا؟

¹⁸ اهو ڪو مناسب آهي ڇا تہ بادشاهہ کي چئجي تہ تون ڪميڻو آهين؟ يا اميرن کي چئجي تہ اوهين شرير آهيو؟

¹⁹ تڏهن ڪيترو نہ گهٽ انهيءَ کي ائين چوڻ مناسب آهي، جو نہ شهزادن جي پاسداري ٿو ڪري، ۽ نہ دنيادارن کي غريبن کان زيادہ مان ٿو ڏئي؟ ڇالاءِ جو اُهي سڀ سندس هٿن جا جڙيل آهن.

²⁰ هڪڙي لحظي ۾، اڌ رات جو بہ هو مري پون ٿا؛ ماڻهو ڏڪي گذاري وڃن ٿا، ۽ زور وارا بنا هٿ لڳائڻ جي کڄيو ٿا وڃن.

²¹ ڇالاءِ جو هن جون اکيون ماڻهوءَ جي واٽن تي آهن، ۽ هو انهيءَ جو اچڻ وڃڻ ڏسي ٿو.

²² اهڙي ڪابہ اونداهي يا اهڙو ڪوبہ موت جو پاڇو ڪونهي، جتي بدڪاري ڪرڻ وارا پاڻ کي لڪائي سگهن.

²³ ڇالاءِ جو هن کي ڪنهن ماڻهوءَ جي نسبت ۾ انهيءَ لاءِ وڌيڪ ويچار ڪرڻ جو ضرور ئي ڪونهي. تہ هو عدالت جي لاءِ خدا جي اڳيان وڃي.

²⁴ هو زور ڀرين ماڻهن کي اهڙن رستن سان ڀڃيو پرزا پرزا ڪريو ڇڏي، جن جي معلوم ڪرڻ جو امڪان ڪونهي، ۽ ٻين کي انهن جي جاءِ تي مقرر ڪري ٿو.

²⁵ تنهنڪري هو انهن جي خبر وٺي ٿو؛ ۽ رات جو انهن کي اونڌو ڪيو ڇڏي، جنهن ڪري هو ناس ٿيو وڃن.

²⁶ هو ظاهر ظهور ٻين جي ڏسندي، هنن کي شريرن وانگر ڌڪ هڻي ٿو؛

²⁷ ڇالاءِ جو هو سندس پٺ ڇڏي ٻئي پاسي هليا ويا، ۽ هن جي ڪنهن بہ رستي جو ڌيان نہ رکيائون.

²⁸ جنهن ڪري هنن غريبن جي دانهن هن تائين پهچائي، ۽ هن ڏکويلن جي دانهن ٻڌي.

²⁹ جڏهن هو آرام ڏئي ٿو تڏهن ڪير الزام آڻي ٿو سگهي؟ ۽ جڏهن هو پنهنجو منهن لڪائي ٿو تڏهن ڪير هن کي ڏسي ٿو سگهي؟ قوم سان ائين ڪرڻ ۾ اچي، يا فقط هڪڙي ماڻهو سان، ٻنهي لاءِ هڪڙي ڳالهہ آهي:

³⁰ انهيءَ لاءِ تہ بي دين ماڻهو حڪومت نہ ڪري، ۽ ڪوبہ ماڻهو خلق کي ڦندي ۾ نہ ڦاسائي.

³¹ ڇالاءِ جو ڪنهن ماڻهوءَ خدا کي چيو آهي ڇا؟ تہ مون سزا سٺي آهي، اڳتي وري قصور ڪونہ ڪندس:

³² جيڪي آءٌ نہ ٿو ڏسان سو تون مون کي سيکار: جيڪڏهن مون ڪو ڏوهہ ڪيو آهي تہ آءٌ اُهو وري ڪين ڪندس.

³³ انهي جو بدلو اهڙو ٿيندو ڇا جهڙي تنهنجي مرضي هوندي، تہ تون اهو نامنظور ڪرين؟ ڇالاءِ جو فيصلو توکي ڪرڻو آهي نہ مون کي: تنهنڪري ڳالهہ اُها ڪر جا تون ڄاڻين.

³⁴ هائو سڀ ڏاها ماڻهو جي منهنجي ڳالهہ ٻڌندا؛ ۽ سمجهہ وارا ماڻهو مون کي چوندا:

³⁵ تہ ايوب سمجهہ کانسواءِ ڳالهائي ٿو، ۽ جيڪي هو چوي ٿو تنهن ۾ ڪابہ ڏاهپ ڪانهي.

³⁶ جي ايوب جي پڇاڙيءَ تائين آزمائش ٿئي تہ چڱو، ڇالاءِ جو هو شرير ماڻهن جهڙو جواب ڏئي ٿو.

³⁷ ڇالاءِ جو هو پنهنجي گناهہ سان بغاوت گڏي ٿو، ۽ اسان جي وچ ۾ تاڙيون وڄائي ٿو، ۽ خدا جي برخلاف پنهنجون ڳالهيون زيادہ ڪري ٿو.