ايوب 22 - Sindhi Bible

¹ پوءِ اليفز تيمانيءَ ورندي ڏيئي چيو تہ:

² ڪو انسان خدا کي ڪمائتو ٿي سگهندو ڇا؟ يقين آهي تہ اهو جو ڏاهو آهي سو پنهنجي لاءِ ئي ڪمائتو آهي.

³ تنهنجي سچار هئڻ مان قادر مطلق کي ڪا خوشي حاصل ٿئي ٿي ڇا؟ يا جي تون پنهنجا رستا ڪامل ڪندين تہ هن کي ڪو فائدو پهچندو ڇا؟

⁴ ڇالاءِ جو توکي ڊپ رهي ٿو تنهن ڪري هو توکي ڇينڀي ٿو ڇا؟ ۽ توکي عدالت ۾ آڻي ٿو ڇا؟

⁵ تنهنجي شرارت وڏي نہ آهي ڇا؟ نڪا تنهنجن گناهن جي ڪا پڄاڻي آهي.

⁶ ڇالاءِ جو تو ناحق پنهنجي ڀاءُ کان گروي شيون ورتيون آهن، ۽ اُگهاڙن جا ڪپڙا لاهي ورتا اٿيئي.

⁷ تو ٿڪلن کي پيئڻ لاءِ پاڻي نہ ڏنو آهي، ۽ تو بکايلن جي ماني روڪي ڇڏي آهي.

⁸ پر زور واري ماڻهوءَ کي زمين ملي، ۽ آبروءَ وارو ماڻهو انهيءَ ۾ رهڻ لڳو.

⁹ تو بيوہ زالن کي خالي هٿين ڪڍي ڇڏيو آهي، ۽ يتيمن جون ٻانهون ڀڃي ڇڏيون اٿيئي.

¹⁰ تنهن ڪري تنهنجي چوڌاري ڦندا آهن، ۽ اوچتو ڊپ توکي هلاڪ ڪري ٿو.

¹¹ يا اهڙي اونداهي، جا تون ڏسي نٿو سگهين، ۽ بي انداز پاڻي توکي ڍڪيو ڇڏي.

¹² آسمان جي بلنديءَ تي خدا ناهي ڇا؟ ۽ تارن جي اوچائي تہ ڏس، اُهي ڪيترو نہ مٿي آهن!

¹³ ۽ تون چوين ٿو تہ خدا ڇا ٿو ڄاڻي؟ هو گهاٽي اونداهيءَ ۾ ڪو انصاف ڪري سگهندو ڇا؟

¹⁴ گهاٽا ڪڪر هن جو پردو آهن، جنهن ڪري هو ڏسي نٿو سگهي؛ ۽ هو آسمان جي چوڌاري گهمي ٿو.

¹⁵ تون قديم رستي تان هلندين ڇا جنهن تان شرير ماڻهو هليا آهن؟

¹⁶ جي پنهنجي وقت کان اڳي گهلجي نڪري ويا آهن، ۽ جن جو بنياد نديءَ وانگر وهي ويو.

¹⁷ ڪنهن خدا کي چيو تہ اسان وٽان هليو وڃ؛ ۽ قادر مطلق اسان جي لاءِ ڇا ڪري سگهندو؟

¹⁸ تنهن هوندي بہ هن انهن جا گهر چڱين شين سان ڀري ڇڏيا: پر شريرن جي صلاح مصلحت مون کان پري آهي.

¹⁹ سچا اُنهيءَ کي ڏسن ٿا؛ ۽ بي گناهہ انهن تي ٺٺوليون ڪن ٿا:

²⁰ ۽ چون ٿا تہ بيشڪ جيڪي اسان جي برخلاف اُٿيا سي وڍيا ويا آهن، ۽ جيڪي منجهائن باقي بچيا آهن تن کي باهہ ساڙي ڇڏيو آهي.

²¹ هاڻي پاڻ کي هن سان واقف ڪر ۽ سلامت رهہ، انهيءَ ڪري توکي چڱائي پهچندي.

²² آءٌ توکي منٿ ٿو ڪريان تہ هن جي واتان شريعت قبول ڪر، ۽ هن جون ڳالهيون پنهنجي دل ۾ سانڍ.

²³ جيڪڏهن تون بدڪاريءَ کي پنهنجن تنبن کان پري رکندين، ۽ قادر مطلق وٽ موٽندين تہ پوءِ تون اڏجي پوندين.

²⁴ ۽ پنهنجو خزانو مٽيءَ ۾ رک، ۽ اوفير جو سون نديءَ جي پٿرن منجهہ اُڇلائي ڇڏ؛

²⁵ ۽ قادر مطلق تنهنجو خزانو ٿيندو، ۽ تنهنجي لاءِ قيمتي چاندي ٿيندو.

²⁶ ڇالاءِ جو تڏهن تون قادر مطلق ۾ خوش رهندين، ۽ پنهنجو منهن خدا جي اڳيان کڻندين.

²⁷ تون هن کان دعا گهرندين تہ هو تنهنجي ٻڌندو؛ ۽ تون پنهنجا نذرانا ادا ڪندين.

²⁸ تون ڪنهن ڳالهہ جو ذڪر ڪندين تہ اُها تنهنجي لاءِ قائم ٿي ويندي؛ ۽ تنهنجن رستن تي روشني چمڪندي.

²⁹ جڏهن هو توکي هيٺ اُڇلائي وجهندو تڏهن تون چوندين تہ مٿي کڻڻ اِهو آهي؛ ۽ هو نماڻي شخص کي بچائيندو.

³⁰ هو انهيءَ کي بہ ڇڏائيندو جو بي گناهہ نہ آهي: هائو، هو تنهنجن هٿن جي پاڪيزگيءَ ڪري ڇڏايو ويندو.