قاضين 15 - Sindhi Bible

¹ پر ٿوري وقت کان پوءِ هيئن ٿيو تہ ڪڻڪ جي فصل لهڻ وقت، سمسون هڪڙو ڇيلو کڻي پنهنجيءَ زال کي گڏجڻ لاءِ ويو؛ ۽ هن چيو تہ آءٌ ڪوٺيءَ ۾ پنهنجي زال سان صحبت ڪندس. پر سندس زال جي پيءُ هن کي اندر وڃڻ نہ ڏنو.

² ۽ انهيءَ جي پيءُ چيس تہ مون کي پڪ هئي تہ تون هن کان بلڪل بيزار هئين؛ تنهنڪري مون اُها تنهنجي سنگتيءَ کي ڏيئي ڇڏي: هن جي ننڍي ڀيڻ هن کان وڌيڪ سهڻي ناهي ڇا؟ آءٌ عرض ٿو ڪريان تہ هن جي بدران اُها وٺي وڃ.

³ ۽ سمسون هنن کي چيو تہ هن دفعي جي آئون فلستين کي ڪو نقصان پهچايان تہ مون تي ڏوهہ نہ آهي.

⁴ ۽ سمسون وڃي ٽي سؤ لومڙيون پڪڙيون، ۽ ڪي اُماڙيون بہ کنيائين. پوءِ ٻن ٻن لومڙين جا پڇ گڏي ٻڌي انهن جي وچ ۾ هڪڙي اُماڙي ٻڌي ڇڏيائين.

⁵ ۽ پوءِ هن انهن اُماڙين کي باهہ ڏيئي انهن لومڙين کي فلستين جي بيٺل فصل ۾ ڇڏي ڏنو: ۽ اهڙيءَ طرح لڻيل پوک، توڙي بيٺل پوک، ۽ زيتون جي باغن کي ساڙي ڇڏيائين.

⁶ تڏهن فلستي چوڻ لڳا تہ هي ڪم ڪنهن ڪيو آهي؟ ۽ هنن چيو تہ اهو تمنت جي ناٺيءَ سمسون ڪيو آهي، ڇو جو هن انهي جي زال وٺي سندس سنگتيءَ کي ڏيئي ڇڏي آهي، ۽ فلستين اچي انهيءَ زال ۽ سندس پيءُ کي باهہ ڏيئي ساڙي ڇڏيو.

⁷ ۽ سمسون انهن کي چيو تہ جي اوهين ائين ڪندا تہ آءٌ ضرور اوهان کان وير وٺندس، ۽ پوءِ بس ڪندس.

⁸ ۽ هن انهن کي دڏن ۽ رانن تي ڌڪ هڻي، منجهن ڏاڍو ڪوس وڌو: پوءِ وڃي ايتام واري ٽڪر جي چر ۾ رهڻ لڳو.

⁹ تڏهن فلستي چڙهي ويا ۽ يهوداہ ۾ وڃي تنبو هنيائون، ۽ لحي ۾ پکڙجي ويا.

¹⁰ ۽ يهوداہ جي ماڻهن چيو تہ اوهين ڇو اسان تي چڙهي آيا آهيو؟ ۽ هنن چيو تہ اسين انهيءَ لاءِ آيا آهيون تہ سمسون کي ٻڌي ساڻس ائين ڪريون جيئن هن اسان سان ڪيو آهي.

¹¹ تڏهن يهوداہ جا ٽي هزار ماڻهو ايتام واري ٽڪر جي چر ڏانهن ويا، ۽ سمسون کي چيائون تہ توکي اها خبر ڪانهي ڇا تہ فلستي اسان جي مٿان حاڪم آهن؟ تو اسان سان هي ڇا ڪيو آهي؟ ۽ هن انهن کي چيو تہ جيئن هنن مون سان ڪيو، تيئن وري مون بہ ساڻن ڪيو.

¹² ۽ هنن چيس تہ اسين انهيءَ لاءِ آيا آهيون تہ توکي ٻڌي فلستين جي حوالي ڪريون، ۽ سمسون هنن کي چيو تہ مون سان قسم کڻو تہ اوهين پاڻ مون تي ڪاهي اچي نہ پوندا.

¹³ ۽ هنن چيس تہ نہ؛ پر اسين توکي قابو ٻڌي هنن جي حوالي ڪنداسين: پر يقين ڄاڻج تہ اسين توکي مارينداسين ڪين. پوءِ هنن ٻن نون رسن سان هن کي ٻڌو، ۽ ٽڪر تان وٺي آيس.

¹⁴ جڏهن هو لحيءَ ۾ آيو، تڏهن فلستي هن کي ڏسڻ شرط رڙيون ڪرڻ لڳا، ۽ خداوند جو روح قدرت سان هن تي نازل ٿيو، ۽ جيڪي رسا هن جي ٻانهن تي هئا، سي انهيءَ سڻيءَ جهڙا ٿي پيا جا باهہ سان سڙي ويندي آهي، ۽ هن جا بند سندس هٿن تان ڪري پيا.

¹⁵ ۽ هن هڪڙي گڏهہ جي نئين ڄاڙهہ پيل ڏٺي، جا هٿ ڊگهيري کنيائين، ۽ انهيءَ سان هڪ هزار ماڻهن کي ماريائين.

¹⁶ ۽ سمسون چوڻ لڳو تہ: هڪڙي گڏهہ جي ڄاڙهہ سان ڍيرن تي ڍير، هڪڙي گڏهہ جي ڄاڙهہ سان مون هڪ هزار ماڻهو ماريا آهن.

¹⁷ ۽ هيئن ٿيو تہ جڏهن هن ڳالهائي بس ڪئي، تڏهن اُها ڄاڙهہ پنهنجي هٿ مان اُڇلائي ڦٽي ڪيائين، ۽ انهيءَ هنڌ کي ڄاڙهہ جي ٽڪري (رامت لحي) ڪري سڏيائون.

¹⁸ ۽ هن کي ڏاڍي اُڃ لڳي، ۽ خداوند کي پڪاري چيائين تہ تو پنهنجي ٻانهي جي هٿان هڪڙو وڏو ڇوٽڪارو ڏنو آهي: ۽ هاڻي آءٌ اُڃ کان مري وڃان، ۽ اڻ طهريلن جي هٿن ۾ وڃي پوان ڇا؟

¹⁹ پر خدا لحيءَ ۾ جيڪا کڏ هئي انهي کي چيريو، ۽ انهيءَ مان پاڻي نڪري آيو؛ ۽ جڏهن هو پي چڪو تڏهن سندس روح موٽي آيو، ۽ هن وري نئين سر ساهہ پٽيو: تنهنڪري انهيءَ هنڌ جو نالو عين حقور رکيو ويو، جو اڄ تائين لحيءَ ۾ آهي.

²⁰ ۽ هن فلستين جي ڏينهن ۾ ويهہ سال اسرائيل جو انصاف ڪيو.