پيدائش 44 - Sindhi Bible

¹ پوءِ هن پنهنجي گهر جي داروغي کي حڪم ڏيئي چيو تہ هنن ماڻهن جي ٻورن ۾ ايترو اَن ڀر جيترو هو کڻي سگهن ۽ هر هڪ ماڻهوءَ جا پيسا سندن ٻوري جي منهن ۾ وجهہ.

² ۽ منهنجو چانديءَ جو پيالو ۽ اَن جو ملهہ هنن مان سڀني کان ننڍي جي ٻوري جي منهن ۾ وجهي ڇڏ. سو جيئن يوسف هن کي چيو تيئن ئي ڪيائين.

³ پوءِ جڏهن صبح جو سوجهرو ٿيو، تڏهن انهن ماڻهن کي سندن گڏهن سوڌو روانو ڪيائون.

⁴ ۽ جڏهن هو شهر مان نڪري اڃا ٿورو ئي پري ويا، تہ يوسف پنهنجي داروغي کي چيو تہ اٿي هنن ماڻهن جي پٺيان وڃ ۽ جڏهن کين پهچين، تڏهن چئجان تہ اوهان نيڪيءَ جي عيوض بدي ڇو ڪئي؟

⁵ هي اهو پيالو ڪينهي، جنهن ۾ منهنجو مالڪ پيئندو آهي؟ بلڪ هو فال بہ انهي سان ئي ڏسندو آهي؟ هي تہ اوهان بڇڙو ڪم ڪيو آهي.

⁶ پوءِ هو وڃي هنن کي رسيو، ۽ کين ائين ئي چيائين.

⁷ تڏهن هنن چيس تہ اسان جو مالڪ ائين ڇو ٿو چوي؟ شل خدا نہ ڪري، جو تنهنجا ٻانها اهڙو ڪم ڪن.

⁸ ڏس جيڪي پيسا اسان کي پنهنجن ٻورن جي منهن ۾ مليا هئا، سي بہ اسان ڪنعان جي ملڪ مان موٽائي تو وٽ آندا، تڏهن اسين تنهنجي مالڪ جي گهر مان رپو يا سون ڪيئن چورائينداسين؟

⁹ تنهنجن ٻانهن مان جنهن وٽان اهو لڀي، سو ڀلي تہ ماريو وڃي، ۽ اسين بہ پنهنجي مالڪ جا غلام ٿينداسين.

¹⁰ تڏهن هن چيو تہ هاڻي اوهان جي چوڻ موجب ٿيندو: جنهن وٽان اُهو نڪرندو، سو منهنجو غلام ٿيندو، ۽ باقي ٻيا سڀ بي قصور ٿيندا.

¹¹ تڏهن هنن جلد پنهنجا ٻورا لاهي زمين تي رکيا، ۽ هر ڪنهن پنهنجو ٻورو کوليو.

¹² پوءِ هو ڳولڻ لڳو ۽ وڏي کان شروع ڪري سڀ کان ننڍي تائين آيو، ۽ پيالو بنيمين جي ٻوري مان لڀي پيو.

¹³ تنهن تي هو پنهنجا ڪپڙا ڦاڙڻ لڳا ۽ هرڪو ماڻهو پنهنجو گڏهہ لڏي موٽي شهر ۾ آيو.

¹⁴ ۽ يهوداہ ۽ سندس ڀائر يوسف جي گهر آيا، جو هو اڃا اُتي ئي هو: ۽ سندس اڳيان زمين تي ڪري پيا.

¹⁵ تڏهن يوسف انهن کي چيو تہ اوهان هي ڪهڙو ڪم ڪيو؟ اوهان کي اها خبر ڪانهي تہ مون جهڙو ماڻهو فال ڏسي ٿو سگهي؟

¹⁶ تڏهن يهوداہ چيو تہ اسين پنهنجي مالڪ کي ڇا چئون ۽ ڇا ڳالهايون؟ ۽ ڪيئن اسين پاڻ کي بي قصور ثابت ڪريون؟ خدا تنهنجن ٻانهن جي بدڪاري ظاهر ڪئي آهي: هاڻي ڏس، اسين ۽ اهو بہ، جنهن وٽان پيالو نڪتو آهي، سي سڀ پنهنجي مالڪ جا غلام آهيون.

¹⁷ تڏهن يوسف چيو تہ خدا نہ ڪري جو آءٌ ائين ڪريان: جنهن ماڻهوءَ وٽان منهنجو پيالو نڪتو آهي، سو ئي منهنجو غلام ٿيندو؛ باقي اوهين ٻيا صحيح سلامت پنهنجي پيءُ وٽ موٽي وڃو.

¹⁸ تڏهن يهوداہ هن جي ويجهو اچي چيو تہ اي منهنجا سائين، آءٌ توکي عرض ٿو ڪريان تہ پنهنجي ٻانهي کي موڪل ڏي، تہ پنهنجي مالڪ سان ڪا ڳالهہ ڪري. ۽ تنهنجي ٻانهي تي تنهنجي ڪاوڙ نہ وڌي؛ ڇالاءِ جو تون بہ فرعون جهڙو ئي آهين.

¹⁹ منهنجي مالڪ پنهنجي ٻانهن کان پڇيو هو تہ اوهان کي ڪو پيءُ، يا ڪو ڀاءُ آهي؟

²⁰ ۽ اسان پنهنجي مالڪ کي چيو تہ اسان کي پيءُ آهي، جو پير مرد آهي ۽ کيس پيريءَ ۾ هڪڙو پٽ بہ آهي، جو اڃا ننڍو آهي؛ ۽ انهي جو ڀاءُ مري ويو آهي، ۽ ماءُ کي اهو هڪڙو وڃي رهيو آهي، ۽ پڻس جو مٿس ڏاڍو پيار آهي.

²¹ تڏهن تو پنهنجن ٻانهن کي چيو تہ انهيءَ کي مون وٽ وٺي اچو تہ آءٌ پنهنجين اکين سان ڏسانس،

²² ۽ اسان پنهنجي مالڪ کي چيو تہ اهو ڇوڪر پنهنجي پيءُ کي ڇڏي ڪين سگهندو: ڇالاءِ تہ جي هو پنهنجي پيءُ کان جدا ٿيندو تہ پڻس مري ويندو.

²³ پر تو پنهنجن ٻانهن کي چيو تہ جيسين اوهين پنهنجي ننڍي ڀاءُ کي پاڻ سان نہ آڻيندا، تيسين اوهين منهنجو منهن ڪين ڏسندا.

²⁴ ۽ هيئن ٿيو تہ جڏهن اسين تنهنجي ٻانهي پنهنجي پيءُ وٽ وياسين، تڏهن اسان کيس پنهنجي مالڪ جي ڳالهہ ٻڌائي.

²⁵ ۽ اسان جي پيءُ چيو تہ اوهين وري وڃي اسان جي لاءِ ٿورو کاڌو خريد ڪري اچو.

²⁶ پر اسان چيو تہ اسين ائين وڃي نٿا سگهون: جيڪڏهن اسان جو ننڍو ڀاءُ اسان سان هلندو تہ پوءِ اسين وينداسين: ڇالاءِ تہ جي اسان جو ننڍو ڀاءُ اسان سان نہ هوندو تہ اسين انهي ماڻهوءَ جو منهن ڏسي ڪين سگهنداسين.

²⁷ تڏهن تنهنجي ٻانهي اسان جي پيءُ اسان کي چيو تہ اوهان کي خبر آهي تہ منهنجيءَ زال کي مون مان ٻہ پٽ ڄاوا آهن:

²⁸ تن مان هڪڙو مون کان جدا ٿي ويو، ۽ مون چيو تہ هن کي ضرور ڪنهن مرونءَ ڦاڙي کائي ڇڏيو هوندو؛ ۽ انهيءَ وقت کان وٺي هن کي ڪونہ ڏٺو اٿم:

²⁹ ۽ جيڪڏهن اوهين هن کي بہ مون وٽان وٺي ويندا، ۽ مٿس ڪا آفت آئي تہ پوءِ اوهين منهنجن اڇن وارن کي ڏک سهندي قبر ۾ موڪليندا.

³⁰ سو هاڻي، جڏهن آءٌ تنهنجي ٻانهي پنهنجي پيءُ وٽ ويندس، ۽ ڇوڪر اسان سان نہ هوندو، ۽ جيئن تہ هن ڇوڪر ۾ سندس ساهہ آهي،

³¹ سو هيئن ٿيندو تہ جڏهن هو ڏسندو تہ ڇوڪر اسان سان ڪونهي، تڏهن هو مري ويندو: ۽ تنهنجن ٻانهن جي ڪري، اسان جو پيءُ تنهنجو ٻانهو پنهنجن اڇن وارن سان ڏک سهي وڃي قبر ۾ پوندو.

³² ۽ جيئن تہ تنهنجو ٻانهو انهيءَ ڇوڪر جي لاءِ پنهنجي پيءُ وٽ ضامن پيو هو، ۽ چيو هئائينس تہ جي آءٌ هن کي موٽائي تو وٽ نہ آڻيان تہ پوءِ آءٌ هميشہ جي لاءِ تنهنجو ڏوهاري ٿيندس:

³³ تنهنڪري آءٌ توکي عرض ٿو ڪريان تہ هيئن ڪر، يعني تنهنجو ٻانهو هن ڇوڪر جي عيوض پنهنجي مالڪ جو غلام ٿي رهي؛ ۽ ڇوڪر پنهنجن ڀائرن سان وڃي.

³⁴ ڇالاءِ تہ جيڪڏهن ڇوڪر مون سان نہ هوندو تہ آءٌ ڪهڙيءَ طرح پنهنجي پيءُ وٽ ويندس؟ متان جيڪا مصيبت منهنجي پيءُ تي اچي سا مون کي ڏسڻي پوي.