پيدائش 27 - Sindhi Bible

¹ ۽ هيئن ٿيو تہ جڏهن اسحاق ٻڍو ٿيو ۽ اکين ۾ اهڙو ڌنڌ ٿيس، جو ڏسي نٿي سگهيو، تڏهن هن پنهنجي وڏي پٽ عيسوءَ کي سڏي چيو تہ اي منهنجا پٽ، ۽ هن چيو تہ اِجهو آءٌ حاضر آهيان.

² تڏهن هن چيو تہ ڏس، آءٌ ٻڍو ٿيو آهيان ۽ خبر ڪانہ اٿم تہ ڪڏهن مرندس.

³ سو هاڻي، مهرباني ڪري پنهنجا هٿيار ۽ پنهنجو تير ڪمان کڻي جهنگ ڏانهن وڃ ۽ مون لاءِ شڪار ڪري اچ:

⁴ ۽ منهنجي واسطي لذيذ طعام، جهڙو مون کي وڻندو آهي، تهڙو تيار ڪري مون وٽ کڻي اچ تہ آءٌ اهو کاوان؛ ۽ مرڻ کان اڳي توکي برڪت ڏيان.

⁵ هاڻي جڏهن اسحاق پنهنجي پٽ عيسوءَ سان ڳالهيون پئي ڪيون، تڏهن ربقہ اهي ٻڌي ورتيون. پوءِ جڏهن عيسو شڪار ڪرڻ لاءِ جهنگ ڏانهن ويو،

⁶ تڏهن ربقہ پنهنجي پٽ يعقوب کي سڏي چيو تہ ڏس، مون تنهنجي پيءُ کي تنهنجي ڀاءُ عيسوءَ سان ڳالهيون ڪندي ٻڌو، جو چيائينس تہ

⁷ مون لاءِ شڪار آڻي مون کي لذيذ طعام ٺاهي ڏي تہ آءٌ کاوان، ۽ پنهنجي مرڻ کان اڳي خداوند جي حضور ۾ توکي برڪت ڏيان.

⁸ تنهنڪري پٽ جيڪي آءٌ هاڻي توکي چوان ٿي، تنهن موجب ڪر.

⁹ هاڻي ڌڻ ڏانهن وڃ ۽ اتان مون کي ٻہ سٺا ڇيلا آڻي ڏي، تہ انهن مان آءٌ تنهنجي پيءُ لاءِ اهڙو لذيذ طعام تيار ڪريان، جهڙو کيس وڻندو آهي.

¹⁰ پوءِ اهو تون پنهنجي پيءُ وٽ کڻي وڃج، تہ هو کائي، ۽ مرڻ کان اڳ ۾ توکي برڪت ڏئي.

¹¹ تڏهن هن پنهنجي ماءُ ربقہ کي چيو تہ ڏس، منهنجي ڀاءُ عيسوءَ جي بدن تي وار آهن ۽ منهنجو بدن لسو آهي.

¹² شايد منهنجو پيءُ مون کي هٿ لائي ۽ آءٌ هن جي اڳيان دغاباز ثابت ٿيان، ۽ برڪت جي بدران پاڻ تي لعنت آڻيان.

¹³ تنهن تي ماڻس چيس تہ منهنجا پٽ، تنهنجي لعنت ڀلي مون تي پوي، تون رڳو منهنجي ڳالهہ مڃ ۽ وڃي اهي مون کي آڻي ڏي.

¹⁴ پوءِ هو ويو ۽ اهي آڻي پنهنجيءَ ماءُ کي ڏنائين: ۽ سندس ماءُ اهڙو لذيذ طعام تيار ڪيو، جهڙو پڻس کي وڻندو هو.

¹⁵ ۽ ربقہ پنهنجي وڏي پٽ عيسوءَ جا عمدا ڪپڙا جي وٽس گهر ۾ موجود هئا، سي پنهنجي ننڍي پٽ يعقوب کي پهرايا:

¹⁶ ۽ هن جي هٿن تي ۽ ڪنڌ جي لسي هنڌ تي ڇيلن جون کلون ٻڌائين:

¹⁷ ۽ اهو لذيذ طعام ۽ ماني، جا تيار ڪئي هئائين، سا پنهنجي پٽ يعقوب جي هٿ ۾ ڏنائين.

¹⁸ پوءِ هو پنهنجي پيءُ وٽ آيو ۽ چيائين تہ بابا: هن چيو تہ اِجهو آءٌ ويٺو آهيان؛ پٽ تون ڪير آهين؟

¹⁹ يعقوب پيءُ کي چيو تہ آءٌ عيسو تنهنجو وڏو پٽ آهيان؛ جيئن تو مون کي چيو هو، تيئن ڪيو اٿم: آءٌ توکي عرض ٿو ڪريان تہ هاڻي اٿي منهنجي شڪار مان کاءُ ۽ مون کي برڪت ڏي.

²⁰ تڏهن اسحاق پنهنجي پٽ کي چيو تہ، اي منهنجا پٽ، اهو توکي اهڙو جلد ڪيئن هٿ آيو؟ هن چيو تہ خداوند تنهنجي خدا منهنجي مدد ڪئي.

²¹ پوءِ اسحاق، يعقوب کي چيو تہ منهنجا پٽ ڀلائي ڪري ويجهو اچ تہ آءٌ توکي هٿ لائي ڏسان، تہ تون برابر منهنجو پٽ عيسو آهين يا نہ؟

²² تڏهن يعقوب پنهنجي پيءُ اسحاق جي ويجهو ويو؛ ۽ هن هٿ لائي چيو تہ ڳالهائڻ تہ يعقوب جي ڳالهائڻ جهڙو آهي، پر هٿ عيسو جي هٿن جهڙا آهن.

²³ سو هو سڃاڻي نہ سگهيس، ڇالاءِ جو هن جا هٿ سندس ڀاءُ عيسو جي هٿن جهڙا وارن سان ڀريل هئا: تنهنڪري هن کي برڪت ڏنائين.

²⁴ ۽ چيائين تہ ڇا تون سچ پچ منهنجو پٽ عيسو آهين؟ هن چيو تہ ها آءٌ اهوئي آهيان.

²⁵ تڏهن چيائينس تہ اهو کاڌو مون وٽ کڻي اچ تہ آءٌ پنهنجي پٽ جي شڪار مان کاوان، ۽ توکي برڪت ڏيان. ۽ هن اهو سندس ويجهو آندو ۽ هن کاڌو: ۽ پوءِ هن مئي بہ آڻي ڏنس، سا بہ پيتائين.

²⁶ پوءِ سندس پيءُ اسحاق چيس تہ منهنجا پٽ هاڻ ويجهو اچي مون کي چُمي ڏي.

²⁷ تڏهن هن ويجهو اچي چُمي ڏنيس: ۽ هن کي سندس ڪپڙن جي خوشبوءِ آئي ۽ برڪت ڏيئي چيائينس تہ: ڏس منهنجي پٽ جي خوشبوءِ انهيءَ ٻنيءَ جي خوشبوءِ جهڙي آهي، جنهن کي خدا برڪت ڏني آهي.

²⁸ شل خدا توکي آسمان جي ماڪ، زمين جو سڻڀ، ۽ ججهو اَن ۽ مئي ڏئي.

²⁹ شل اُمتون تنهنجي خدمت ڪن، ۽ قومون تنهنجي اڳيان ڪنڌ جهڪائين. شل تون پنهنجي ڀائرن جو سردار ٿين ۽ تنهنجيءَ ماءُ جا پٽ تنهنجي اڳيان ڪنڌ جهڪائين. جيڪو تو تي لعنت ڪري سو لعنتي ٿئي، ۽ جيڪو توکي برڪت ڏئي سو مبارڪ ٿئي.

³⁰ ۽ هيئن ٿيو تہ جڏهن اسحاق يعقوب کي برڪت ڏيئي چڪو، ۽ يعقوب پنهنجي پيءُ اسحاق وٽان نڪري ٻاهر ويو، تڏهن سندس ڀاءُ عيسو شڪار تان موٽيو.

³¹ ۽ هو بہ لذيذ طعام تيار ڪري پنهنجي پيءُ وٽ کڻي آيو، ۽ پنهنجي پيءُ کي چيائين تہ منهنجا ابا اٿي پنهنجي پٽ جي شڪار مان کاءُ، ۽ مون کي برڪت ڏي.

³² تڏهن اسحاق چيس تہ تون ڪير آهين؟ هن چيو تہ آءٌ تنهنجو وڏو پٽ عيسو آهيان.

³³ تنهن تي اسحاق کي ڏاڍي ڏڪڻي وٺي ويئي ۽ چوڻ لڳو تہ تڏهن اهو ڪير هو، جو مون وٽ شڪار کڻي آيو، ۽ مون تنهنجي اچڻ کان اڳي اهو کاڌو ۽ هن کي برڪت ڏنيم؟ هائو، اهو ئي مبارڪ ٿيندو.

³⁴ جڏهن عيسو پنهنجي پيءُ جون اهي ڳالهيون ٻڌيون، تڏهن زار زار روئڻ لڳو، ۽ پنهنجي پيءُ کي چيائين تہ بابا، مون کي، ها مون کي بہ برڪت ڏي.

³⁵ هن چيو تہ تنهنجو ڀاءُ ٺڳي ڪري آيو ۽ تنهنجي برڪت وٺي ويو.

³⁶ تڏهن چيائين تہ هن کي يعقوب نالو برابر ڪين مليو آهي ڇا؟ ڇو جو هن هي ٻيو ڀيرو مون سان ٺڳي ڪئي آهي: هو منهنجي پهريتي هئڻ جو حق وٺي ويو؛ ۽ هاڻي ڏس، هو منهنجي برڪت بہ کڻي ويو آهي. پوءِ چيائين تہ تو منهنجي لاءِ ڪا برڪت بچائي نہ رکي آهي ڇا؟

³⁷ ۽ اسحاق عيسوءَ کي ورندي ڏيئي چيو تہ ڏس، مون هن کي تنهنجو مالڪ ٺهرايو آهي، ۽ سندس سڀيئي ڀائر کيس نوڪر ڪري ڏنا اٿم؛ هاڻي منهنجا پٽ، آءٌ تولاءِ ڇا ڪريان؟

³⁸ تڏهن عيسوءَ پنهنجي پيءُ کي چيو تہ بابا، تو وٽ فقط هڪڙي برڪت آهي ڇا؟ مون کي، هائو مون کي بہ برڪت ڏي. ۽ عيسو زار زار روئڻ لڳو.

³⁹ تڏهن سندس پيءُ اسحاق ورندي ڏيئي چيس تہ: ڏس، تنهنجي رهڻ جو هنڌ زمين جي سڻڀ ۽ مٿان آسمان جي ماڪ مان نہ ٿيندو.

⁴⁰ تون پنهنجيءَ ترار جي زور تي حياتي گذاريندين، ۽ پنهنجي ڀاءُ جي خدمت ڪندين: ۽ هيئن ٿيندو تہ جڏهن تون زور وٺي آزاد ٿيندين، تڏهن پنهنجي ڀاءُ جي پاڃاري پنهنجي ڳچيءَ تان لاهي ڇڏيندين.

⁴¹ پوءِ عيسو يعقوب سان حسد ڪرڻ لڳو؛ ڇالاءِ جو سندس پيءُ هن کي برڪت ڏني هئي، ۽ عيسوءَ پنهنجيءَ دل ۾ چيو تہ منهنجي پيءُ جي لاءِ ماتم ڪرڻ جو وقت ويجهو آهي، پوءِ آءٌ پنهنجي ڀاءُ يعقوب کي قتل ڪندس.

⁴² جڏهن ربقہ کي سندس وڏي پٽ عيسوءَ جون اهي ڳالهيون ٻڌايون ويون، تڏهن هن پنهنجي ننڍي پٽ يعقوب کي گهرايو ۽ چيائينس تہ ڏس، تنهنجو ڀاءُ عيسو توکي قتل ڪرڻ جو ارادو رکي پنهنجيءَ دل کي تسلي ڏيئي رهيو آهي.

⁴³ سو هاڻي منهنجا پٽ منهنجو چيو مڃ ۽ حاران ۾ منهنجي ڀاءُ لابن وٽ ڀڄي وڃ؛

⁴⁴ ۽ ڪي ڏينهن وڃي انهيءَ وٽ رهہ، جيسين تنهنجي ڀاءُ جي ڪاوڙ ڍري ٿئي؛

⁴⁵ يعني جيسين تنهنجي ڀاءُ جي ڪاوڙ تو تان لهي وڃي، ۽ جيڪي تو ساڻس ڪيو آهي، سو وسري وڃيس: پوءِ آءٌ توکي اتان گهرائي وٺنديس: آءٌ اوهان ٻنهي کي هڪڙي ئي ڏينهن ۾ ڇو وڃايان.

⁴⁶ تڏهن ربقہ اسحاق کي چيو تہ آءٌ حت جي ڌيئرن ڪري پنهنجيءَ حياتيءَ مان ڪڪ ٿي پيئي آهيان: جيڪڏهن يعقوب هن ملڪ جي ڇوڪرين منجهان حت جي ههڙين ڌيئرن مان ڪنهن سان بہ شادي ڪئي، تہ پوءِ منهنجي جيئڻ مان ڪهڙو فائدو؟