حزقي ايل 28 - Sindhi Bible

¹ خداوند جو ڪلام وري بہ مون تي نازل ٿيو، تہ

² اي آدمزاد، صور جي بادشاهہ کي چئُہ تہ خداوند خدا هيئن ٿو فرمائي، تہ تنهنجي دل مٿي چڙهي ويئي آهي، ۽ تو چيو آهي تہ آءٌ هڪڙو خدا آهيان، ۽ خدا جي جاءِ تي سمنڊ جي وچ ۾ ٿو ويهان؛ انهي هوندي بہ تون انسان آهين ۽ نہ خدا، جيتوڻيڪ تو پنهنجي دل خدا جهڙي بنائي آهي.

³ ڏس تون داني ايل کان ڏاهو آهين؛ هو ڪوبہ ڳجهہ توکان لڪائي نہ سگهندا:

⁴ پنهنجي ڏاهپ ۽ پنهنجي سمجهہ سان تو دولت هٿ ڪئي آهي، ۽ پنهنجن خزانن ۾ سون ۽ روپو موجود ڪيو اٿيئي.

⁵ پنهنجي وڏي سياڻپ سان ۽ پنهنجي سوداگريءَ سان تو پنهنجي دولت وڌائي آهي، ۽ انهي دولت جي ڪري تنهنجي دل مٿي چڙهي وئي آهي:

⁶ خداوند خدا هيئن ٿو فرمائي، تہ ڇالاءِ جو تو پنهنجي دل خدا جي دل جهڙي بنائي آهي؛

⁷ تنهنڪري ڏس آءٌ توتي ڌاريا ماڻهو آڻيندس جي قومن ۾ هيبتناڪ هوندا: ۽ اُهي تنهنجي ڏاهپ جي سونهن تي پنهنجون تراريون ڪڍندا ۽ تنهنجي رونق برباد ڪندا.

⁸ هو توکي لاهي کڏ ۾ وجهندا؛ ۽ تون انهن جو موت مرندين، جي سمنڊ جي وچ ۾ قتل ٿين ٿا.

⁹ پوءِ بہ تون پنهنجي قتل ڪرڻ واري جي اڳيان چوندين ڇا تہ آءٌ خدا آهيان؟ پر تون انسان آهين، نہ خدا؛ ۽ اُنهي جي هٿ ۾ آهين جو توکي زخمي ڪري ٿو.

¹⁰ تون ڌارين جي هٿان اڻ طهريلن وارو موت مرندين: ڇالاءِ جو خداوند خدا ٿو فرمائي تہ مون ائين حڪم ڪيو آهي.

¹¹ وري بہ خداوند جو ڪلام مون تي نازل ٿيو، تہ

¹² اي آدمزاد، صور جي بادشاهہ لاءِ مرثيو کڻ، ۽ چئينس تہ خداوند خدا هيئن ٿو فرمائي، تہ تون ڪمال جو خاتم، ڏاهپ سان ڀريل، ۽ حسن ۾ ڪمال آهين.

¹³ تون خدا جي باغ عدن ۾ هئين؛ سڀ قيمتي پٿر تو ٿي ڍڪيا، ياقوت، پکراج، هيرا، فيروزا، سليماني پٿر، يشب، نيلم، زمرد، ۽ لعل ۽ سون: تنهنجي ڍولڪن ۽ بنسرين جي ڪاريگري تو ۾ هئي؛ جنهن ڏينهن تون خلقيو ويو هئين، انهي ڏينهن اُهي بہ تيار ڪيون ويون هيون.

¹⁴ تون مسح ڪيل ڪروبي هئين جو مٿان ڇانوَ ٿو ڪري: ۽ مون توکي مقرر ڪيو تہ خدا جي جبل تي رهين؛ تون باهہ جي پٿرن جي وچ ۾ گهمندو هئين.

¹⁵ جنهن ڏينهن تون خلقيو ويو هئين، انهي کان وٺي تون پنهنجين راهن ۾ ڪامل هئين، جيستائين ڪ تو ۾ بدڪاري ڏٺي ويئي.

¹⁶ تنهنجي واپار جي گهڻائي کان هنن تنهنجو وچ ظلم زبردستيءَ سان ڀري ڇڏيو، ۽ تو گناهہ ڪيو آهي: تنهنڪري مون توکي پليت ڄاڻي خدا جي جبل تان اُڇلائي ڇڏيو آهي، ۽ اي ڇانوَ ڏيندڙ ڪروبي، مون توکي باهہ جي پٿرن جي وچ مان ناس ڪري ڇڏيو آهي.

¹⁷ تنهنجي دل تنهنجي حسن جي ڪري مٿي چڙهي ويئي، ۽ تو پنهنجي رونق سبب پنهنجي ڏاهپ خراب ڪري ڇڏي آهي: مون توکي زمين تي اُڇلائي ڇڏيو آهي، مون توکي بادشاهن جي اڳيان رکيو آهي تہ اُهي توکي ڏسن.

¹⁸ پنهنجن گناهن جي گهڻائيءَ کان، پنهنجي واپار جي بڇڙائيءَ ڪري، تو پنهنجا پاڪ مڪان ناپاڪ ڪري ڇڏيا آهن؛ تنهنڪري مون تنهنجي وچ ۾ باهہ آندي آهي، جنهن توکي ڳڙڪائي ڇڏيو آهي، ۽ تنهنجي سڀني ڏسڻ وارن جي روبرو مون توکي زمين تي ساڙي رک ڪري ڇڏيو آهي.

¹⁹ قومن مان جيڪي توکي سڃاڻن ٿا، سي سڀ توتي حيران ٿيندا: تون خوف جو سبب ٿي پيو آهين، ۽ تون اڳتي وري ڪڏهن بہ نہ هوندين.

²⁰ ۽ خداوند جو ڪلام مون تي نازل ٿيو، تہ

²¹ اي آدمزاد، پنهنجو رخ صيون ڏانهن ڪر ۽ انهي جي برخلاف نبوت ڪر،

²² ۽ چئُہ تہ خداوند خدا هيئن ٿو فرمائي، تہ ڏس، اي صيون، آءٌ تنهنجي برخلاف آهيان؛ ۽ اوهان جي وچ ۾ منهنجو جلال ظاهر ڪيو ويندو: ۽ هو تڏهن ڄاڻندا تہ آءٌ خداوند آهيان، جڏهن آءٌ اُن ۾ فتوائن جي تعميل ڪندس، ۽ اُن ۾ منهنجي پاڪيزگي ظاهر ٿيندي.

²³ ڇو جو آءٌ اُن ۾ مري موڪليندس، ۽ ان جي گهٽين ۾ رت وهندو؛ ۽ ان جي وچ ۾ سندن سڀ ڪنهن پاسي کان آيل ترار سان ڦٽيل ڪرندا؛ ۽ هو ڄاڻندا تہ آءٌ خداوند آهيان.

²⁴ ۽ اسرائيل جي گهراڻي لاءِ وري ڪڏهن بہ چُڀندڙ ڪانڊيرو يا سندن چوڌاري ايذاءُ ڏيندڙ ڪنڊو ڪونہ رهندو؛ پوءِ هو ڄاڻندا تہ آءٌ خداوند خدا آهيان.

²⁵ خداوند خدا هيئن ٿو فرمائي، تہ جن قومن ۾ اسرائيل جو گهراڻو ڇڙوڇڙ ٿي ويو آهي، تن مان جڏهن آءٌ انهن کي گڏ ڪندس، ۽ ٻين قومن جي روبرو هو منهنجي پاڪيزگي ظاهر ڪندا، تڏهن هو انهي پنهنجي زمين ۾ رهندا، جا مون پنهنجي ٻانهي يعقوب کي ڏني هئي.

²⁶ پوءِ هو انهيءَ ۾ سلامتيءَ سان رهندا، بلڪ هو گهر جوڙيندا ۽ ڊاک جا منهہ لڳائيندا ۽ سلامتيءَ سان پيا گهمندا؛ اُهي سڀ جي هن جي چوڌاري هن تي نفرت ٿا ڪن، تن تي آءٌ فتوائن جي تعميل ڪندس؛ تڏهن هو ڄاڻندا تہ آءٌ خداوند سندن خدا آهيان.