شريعت جو دور 19 - Sindhi Bible

¹ جن قومن جو ملڪ خداوند تنهنجو خدا توکي ڏئي ٿو، تن کي جڏهن خداوند تنهنجو خدا تباهہ ڪري ڇڏيندو، ۽ تون انهن جو وارث ٿيندين، ۽ انهن جي شهر ۽ انهن جي گهرن ۾ رهندين،

² تڏهن جيڪو ملڪ خداوند تنهنجو خدا تنهنجي قبضي ۾ ڏئي ٿو، تنهن ۾ ٽي شهر تون پنهنجي لاءِ ڌار ڪج.

³ ۽ تون پنهنجي لاءِ هڪڙو رستو بہ تيار ڪج، ۽ جيڪو ملڪ خداوند تنهنجو خدا توکي ورثي طور ڏئي ٿو، تنهن کي ٽن حصن ۾ ورهائي حدون ٻڌج، تہ هرڪو خوني ڀڄي اتي وڃي.

⁴ ۽ جيڪو خوني ڀڄي وڃي اتي رهندو، تنهن جي بابت هي حڪم آهي: جيڪو پنهنجي پاڙيسريءَ کي ڀل مان ماري وجهي، ۽ اڳي انهي سان ڪابہ دشمني نہ هجيس؛

⁵ جهڙيءَ طرح ڪو ماڻهو پنهنجي پاڙيسريءَ سان گڏجي ڪاٺين وڍڻ لاءِ ٻيلي ۾ وڃي، ۽ وڻ وڍڻ لاءِ ڪهاڙو کڻي ڌڪ هڻي، ۽ ڦر ڳن مان نڪري وڃي سندس پاڙيسريءَ کي لڳي، ۽ اهو مري پوي: تہ هو انهن شهرن مان ڪنهن هڪڙي ۾ ڀڄي وڃي تہ جيئرو رهي:

⁶ انهي لاءِ تہ متان انهي خون جي وير وٺڻ وارو دل جي جوش کان انهي خونيءَ جي پٺيان پوي، ۽ پنڌ پري هئڻ جي ڪري رستي ۾ جهليس، ۽ ڌڪ هڻي ماري وجهيس؛ جيتوڻيڪ اهو شخص موت جي لائق نہ آهي، ڇو جو اڳي انهي سان ڪابہ دشمني ڪانہ هيس.

⁷ تنهنڪري آءٌ توکي حڪم ٿو ڏيان، تہ تون پنهنجي لاءِ ٽي شهر ڌار ڪري ڇڏج.

⁸ جيڪڏهن خداوند تنهنجو خدا تنهنجي سرحد وڌائي، جيئن ڪ هن تنهنجي ابن ڏاڏن سان قسم کنيو هو، ۽ اهو سڄو ملڪ توکي ڏئي، جنهن جي ڏيڻ جو هن تنهنجي ابن ڏاڏن سان واعدو ڪيو هو؛

⁹ ۽ جيڪي حڪم آءٌ اڄوڪي ڏينهن توکي ٻڌايان ٿو، تن تي جيڪڏهن تون خبرداريءَ سان عمل ڪندين، ۽ خداوند پنهنجي خدا کي پيار ڪندين، ۽ هميشہ سندس واٽن تي هلندين؛ تہ انهن ٽن شهرن کان سواءِ ٻيا بہ ٽي وڌيڪ شهر مقرر ڪج:

¹⁰ انهي لاءِ تہ جيڪو ملڪ خداوند تنهنجو خدا توکي ورثي طور ڏئي ٿو، تنهن ۾ بيگناهہ جو رت نہ وهايو وڃي، ۽ اهو خون تنهنجي سر تي نہ پوي.

¹¹ پر جيڪڏهن ڪنهن ماڻهوءَ جي سندس پاڙيسريءَ سان دشمني هجي، ۽ هو انهي جي لاءِ وجهہ وٺي ويٺو هجي، ۽ اوچتو اُٿي مٿس حملو ڪري، ۽ ڌڪ هڻي ماري وجهيس؛ ۽ انهن شهرن مان هڪڙي ڏانهن ڀڄي وڃي،

¹² تہ پوءِ شهر جا بزرگ انهي کي اُتان گهرائي وٺن، ۽ وير وٺڻ واري جي حوالي ڪن، تہ ڀلي هو ماريو وڃي.

¹³ تون انهي تي قياس نہ ڪج، پوءِ تون انهيءَ طرح بيگناهہ خون اسرائيل تان ٽاري ڇڏج، تہ تنهنجو ڀلو ٿئي.

¹⁴ جيڪو ملڪ خداوند تنهنجو خدا توکي ورثي طور ڏئي ٿو، تنهن ۾ پنهنجي پاڙيسريءَ جي حد جا نشان، جيڪي پراڻي وقت کان تنهنجي ورثي جي حصي لاءِ لڳايل آهن، تن کي نہ هٽائج.

¹⁵ جيڪڏهن ڪو ماڻهو ڪا بڇڙائي ڪري يا ڪو گناهہ ڪري گنهگار ٿئي، تہ انهي جي برخلاف هڪڙي ماڻهوءَ جي شاهدي بس نہ آهي: ٻن يا ٽن شاهدن جي زبانيءَ تي ڳالهہ جو فيصلو ٿيڻ گهرجي.

¹⁶ جيڪڏهن ڪو ڪوڙو شاهد ڪنهن ماڻهوءَ جي برخلاف اُٿي چوي، تہ هن ڪو کوٽو ڪم ڪيو آهي،

¹⁷ تہ جن ٻن ماڻهن جي وچ ۾ تڪرار هجي، سي انهن ڏينهن ۾ جيڪي ڪاهن ۽ قاضي هجن، تن جي اڳيان خداوند جي حضور ۾ اچي حاضر ٿين؛

¹⁸ ۽ اهي قاضي چڱيءَ طرح تحقيقات ڪن: ۽ ڏسو، جي اهو شاهد ڪوڙو هجي، ۽ پنهنجي پاڙيسريءَ جي برخلاف ڪوڙي شاهدي ڀري هجيس؛

¹⁹ جيئن هن پنهنجي ڀاءُ سان ڪرڻ گهريو ٿي، تيئن اوهين بہ ساڻس ڪجو: انهيءَ طرح تون اها خرابي پنهنجي وچ مان ڪڍي ڇڏج.

²⁰ ۽ ٻيا ماڻهو اهو ٻڌي ڊڄندا، ۽ تنهنجي وچ ۾ وري اهڙي خرابي نہ ڪندا.

²¹ ۽ تون انهيءَ تي رحم نہ ڪج؛ جان جي لاءِ جان، اک جي لاءِ اک، ڏند جي لاءِ ڏند، هٿ جي لاءِ هٿ، ۽ پير جي لاءِ پير وٺج.