غزل غزلها 1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ غزل غزلها که از آنِ سلیمان است.

محبوبه

² او مرا به بوسه‌های دهان خود ببوسد، زیرا که محبت تو از شراب نیکوتر است.

³ عطرهای تو بوی خوش دارد، و اسم تو مثل عطر ریخته شده می‌باشد. از این روست دوشیزگان، تو را دوست می‌دارند.

⁴ مرا از پی خود بکش؛ بگذار تا بدویم. پادشاه مرا به حجله های خود آورده است. در تو وجد و شادی خواهیم کرد. محبت تو را بیش از شراب خواهیم ستود. آنها تو را به درستی دوست می‌دارند.

دیگران محبوبه

⁵ ‌ای دختران اورشلیم، من سیه‌فام هستم، اما دوست‌داشتنی، مثل چادرهای قیدار و مانند پرده‌های سلیمان.

⁶ بر من نگاه نکنید چونکه سیه فام هستم، زیرا که به آفتاب سوخته‌ام. پسران مادرم بر من خشم نموده، مرا به دیده‌بانی تاکستانها گذاردند، اما تاکستان خود را دیده‌بانی ننمودم.

⁷ ‌ای حبیب جان من، مرا خبر ده که گله کجا می چرانی؟ و در وقت ظهر آنها را کجا می‌خوابانی؟ زیرا چرا نزد گله‌های رفیقانت مثل آواره‌ها بگردم؟

محبوب

⁸ ‌ای زیباترین زنان، اگر نمی‌دانی، در پی گله​ها بیرون رو و بزغاله‌هایت را نزد مسکنهای شبانان بچران.

⁹ ‌ای محبوبه من، تو را به اسبی که در ارابه فرعون باشد، مانند کرده‌ام.

¹⁰ رخسارهایت به جواهرها و گردنت به گردنبندها چه بسیار زیبا است!

دیگران

¹¹ زنجیرهای طلا با حبّه‌های نقره برای تو خواهیم ساخت.

محبوبه

¹² چون پادشاه بر سفره خود می نشیند، سنبل من بوی خود را می‌دهد.

¹³ محبوب من، مرا مثل بسته مُر است که در میان پستانهای من می‌خوابد.

¹⁴ محبوب من، برایم مثل خوشه‌بان در باغهای عِین‌جدی می‌باشد.

محبوب

¹⁵ اینک تو زیبا هستی‌، ای محبوبه من، اینک تو زیبا هستی و چشمانت مثل چشمان کبوتر است.

محبوبه

¹⁶ اینک تو زیبا و شیرین هستی‌، ای محبوب من و تخت ما هم سبز است.

¹⁷ تیرهای خانه ما از سرو آزاد است و سقف ما از چوب صنوبر.