مزامیر 86 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

محبّت توعظیم است

دعای داوود

¹ ای خداوند، گوش خود را فرا گرفته، خواسته مرا قبول فرما، زیرا مسکین و نیازمند هستم!

² جان مرا نگاه دار، زیرا من سرسپرده هستم. ای خدای من، خدمتگزار خود را که بر تو توکّل دارد، نجات بده.

³ ‌ای خداوند، بر من کرم فرما، زیرا که تمامی روز تو را می‌خوانم!

⁴ جان خادم خود را شادمان گردان، زیرا‌ ای خداوند، جان خود را نزد تو برمی‌دارم.

⁵ زیرا تو، ‌ای خداوند، نیکو و بخشنده هستی و بسیار رحیم برای آنانی که تو را می‌خوانند.

⁶ ‌ای خداوند، دعای مرا مقبول فرما و به صدای التماس من توجّه نما!

⁷ در روز تنگی خود تو را خواهم خواند، زیرا که مرا قبول خواهی فرمود.

⁸ ‌ای خداوند، در میان خدایان مثل تو نیست و کاری مثل کارهای تو نه.

⁹ ‌ای خداوند، همه ملّتهایی که آفریده‌ای آمده، به حضور تو سجده خواهند کرد و نام تو را تمجید خواهند نمود.

¹⁰ زیرا که تو بزرگ هستی و کارهای عجیب می‌کنی. تو تنها خدا هستی.

¹¹ ‌ای خداوند، طریق خود را به من بیاموز تا در حقیقت تو گام بردارم. دل مرا واحد ساز تا از نام تو ترسان باشم.

¹² ‌ای خداوند خدای من، تو را به تمامی دل حمد خواهم گفت و نام تو را تمجید خواهم کرد تا به ابد.

¹³ زیرا که رحمت تو به من عظیم است و جان مرا از اعماق عالم مردگان رهانیده‌ای.

¹⁴ ‌ای خدا، متکبران بر من برخاسته‌اند و گروهی از ظالمان قصد جان من دارند و تو را در مقابل چشم خود نمی آورند.

¹⁵ و تو، ‌ای خداوند، خدای رحیم و کریم هستی؛ دیر غضب و پر از رحمت و راستی.

¹⁶ به سوی من نظر افکن و بر من کرم فرما. قوت خود را به خادمت بده و پسر کنیز خود را نجات ‌بخش.

¹⁷ نشانه خوبی را به من بنما تا آنانی که از من نفرت دارند آن را دیده، خجل شوند، زیرا که تو، ‌ای خداوند، مرا یاری کرده و تسلّی داده‌ای.