مزامیر 73 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

کتاب سوّم خدا قوت و نصیب من است تا به ابد

مزمور آساف

¹ به راستی خدا برای اسرائیل نیکوست، یعنی برای آنانی که پاکدل هستند.

² و امّا من، نزدیک بود که پایهایم از راه در رود و نزدیک بود که قدمهایم بلغزد.

³ زیرا بر متکبّران حسد بردم، چون امنیّت شریران را دیدم.

⁴ زیرا که آنان را تا به مرگ ایشان قیدی نیست، و قوّت ایشان استوار است.

⁵ مثل مردم در زحمت نیستند و مثل آدمیان مبتلا نمی‌باشند.

⁶ بنابراین گردن ایشان به تکبّر آراسته است و ظلم مثل لباس ایشان را می‌پوشاند.

⁷ چشمان ایشان از چاقی به در آمده است و خیالات دلشان را حد و مرزی نیست.

⁸ مسخره می‌کنند و حرفهای بد می‌زنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلند می‌گویند.

⁹ دهان خود را به ضد آسمانها گذارده‌اند و زبان ایشان در جهان در گردش است.

¹⁰ پس قوم او به اینجا برمی‌گردند و آبهای پیاله‌ای پر را تا ته می‌نوشند.

¹¹ و ایشان می‌گویند: «خدا چگونه بداند و آیا خدای متعال علم دارد؟»

¹² اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده می‌شوند.

¹³ به یقین من دل خود را بی‌جهت پاک ساخته و دستهای خود را به پاکی شسته‌ام.

¹⁴ و من تمامی روز مبتلا می‌شوم و تنبیه من هر صبح حاضر است.

¹⁵ اگر می‌گفتم که «‌چنین سخن گویم،» به راستی به نسل فرزندان تو خیانت می‌کردم.

¹⁶ چون تفکّر کردم که این را بفهمم، در نظر من دشوار آمد.

¹⁷ تا به قدسهای خدا داخل شدم. آنگاه در آخرت ایشان دقّت کردم.

¹⁸ به راستی ایشان را در جایهای لغزنده گذارده‌ای. ایشان را به خرابی‌ها خواهی انداخت.

¹⁹ چگونه در یک آن، به هلاکت رسیده‌اند! تباه شده، از ترسهای هولناک نیست گردیده‌اند.

²⁰ مثل خواب کسی چون بیدار شد، ای خداوند، همچنین چون برخیزی، صورت ایشان را ناچیز خواهی شمرد.

²¹ لیکن دل من تلخ شده بود و در درون خود، دلریش شده بودم.

²² و من وحشی بودم و معرفت نداشتم و مثل چارپایان نزد تو گردیدم.

²³ ولی من دائم با تو هستم. تو دست راست مرا می‌گیری.

²⁴ موافق رای خود مرا هدایت خواهی نمود و بعد از این مرا به جلال خواهی رسانید.

²⁵ کیست برای من در آسمان جز تو؟ و غیر از تو هیچ‌ چیز را در زمین نمی‌خواهم.

²⁶ اگر چه بدن و دل من زائل گردد، لیکن صخره دلم و نصیب من خداست تا به ابد.

²⁷ زیرا آنانی که از تو دورند، هلاک خواهند شد. و آنانی را که از تو زنا می‌کنند، نابود خواهی ساخت.

²⁸ و امّا مرا نیکوست که به خدا نزدیکی جویم. بر خداوند یَهوْه توکّل کرده‌ام تا همه کارهای تو را بیان کنم.