مزامیر 34 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

خدا نزدیک شکسته دلان است

مزمور داوود. وقتی که منش خود را به حضور ابیملک تغییر داد و از حضور او بیرون رانده شده، برفت

¹ خداوند را در هر وقت متبارک خواهم گفت. تسبیح او دائم بر زبان من خواهد بود.

² جان من در خداوند فخر خواهد کرد. مسکینان شنیده، شادی خواهند نمود.

³ خداوند را با من تجلیل نمایید. نام او را با یکدیگر برافرازیم.

⁴ چون خداوند را طلبیدم، مرا مستجاب فرمود و مرا از تمامی ترسهایم خلاصی بخشید.

⁵ به سوی او نظر کردند و نورانی گردیدند و رویهای ایشان خجل نشد.

⁶ این مسکین فریاد کرد و خداوند او را شنید و او را از تمامی تنگیهایش رهایی بخشید.

⁷ فرشته خداوند گرداگرد ترسندگان او است. اردو زده، ایشان را می رهاند.

⁸ بچشید و ببینید که خداوند نیکو است. خوشا به حال شخصی که به او توکّل می‌دارد.

⁹ ‌ای مقدّسان خداوند از او بترسید، زیرا که ترسندگان او را هیچ کمی نیست.

¹⁰ شیربچگان محتاج شده، گرسنگی می‌کشند و امّا طالبان خداوند را به هیچ‌ چیز نیکو کمی نخواهد شد.

¹¹ ‌ای کودکان بیایید مرا بشنوید و ترس خداوند را به شما خواهم آموخت.

¹² کیست آن شخصی که آرزومند حیات ‌است و طول عمر را دوست می‌دارد تا نیکویی را ببیند؟

¹³ زبانت را از بدی نگاه دار و لبهایت را از سخنان حیله آمیز.

¹⁴ از بدی دوری نما و نیکویی بکن. صلح را طلب نما و در‌ پی آن بکوش.

¹⁵ چشمان خداوند به سوی صالحان است و گوشهای وی به سوی فریاد ایشان.

¹⁶ روی خداوند به ضدّ بدکاران است تا یاد ایشان را از زمین محو سازد.

¹⁷ چون صالحان فریاد برآوردند، خداوند ایشان را شنید و ایشان را از همه تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

¹⁸ خداوند نزدیک شکسته دلان است و روح کوفتگان را نجات خواهد داد.

¹⁹ زحمات مرد صالح بسیار است. امّا خداوند او را از همه آنها خواهد رهانید.

²⁰ همه استخوانهای ایشان را نگاه می‌دارد، که یکی از آنها شکسته نخواهد شد.

²¹ شریر را شرارت هلاک خواهد کرد و ازدشمنان مرد صالح بازخواست خواهد شد.

²² خداوند جان خادمان خود را فدیه خواهد داد و آنانی که بر وی توکّل دارند، محکوم نخواهند شد.