مزامیر 146 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

بر امیران توکّل مکنید

¹ هللویاه! ای جان من، خداوند را تسبیح بخوان!

² تا زنده هستم، خداوند را حمد خواهم گفت. مادامی که وجود دارم، خدای خود را خواهم سرایید.

³ بر امیران توکّل مکنید و نه بر پسر آدم که نزد او کمکی نیست.

⁴ روح او بیرون می‌رود، و او به خاک خود برمی‌گردد و در همان روز فکرهایش نابود می‌شود.

⁵ خوشا به حال آنکه خدای یعقوب مددکار اوست، که امیدش بر یَهوْه خدای اوست؛

⁶ که آسمان و زمین را آفرید و دریا و آنچه را که در آنهاست؛ که راستی را نگاه دارد تا به ابد؛

⁷ که مظلومان را دادرسی می‌کند؛ و گرسنگان را نان می‌بخشد. خداوند اسیران را آزاد می‌سازد.

⁸ خداوند چشمان کوران را باز می‌کند. خداوند خم شدگان را برمی‌افرازد. خداوند عادلان را دوست می‌دارد.

⁹ خداوند غریبان را محافظت می‌کند و یتیمان و بیوه‌زنان را پایدار می‌نماید. لیکن طریق شریران را کج می‌سازد.

¹⁰ خداوند سلطنت خواهد کرد تا به ابد و خدای تو، ‌ای صهیون، پشت بر پشت. هللویاه!