مَرقُس 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

مَثَل برزگر

(متّی ۱۳: ۱‏-۹، لوقا ۸: ۴‏-۸)

¹ و باز به کنارهٔ دریا به تعلیم دادن شروع کرد و جمعی کثیر نزد او جمع شدند به طوری که به قایق سوار شده، بر دریا قرار گرفت و تمامی آن جماعت بر ساحل دریا حاضر بودند.

² پس ایشان را به مَثَلها چیزهای بسیار می‌آموخت و در تعلیم خود به ایشان گفت:

³ «گوش گیرید! اینک برزگری به جهت تخم‌پاشی بیرون رفت.

⁴ و چون تخم می‌پاشید، قدری بر راه ریخته شده، مرغان هوا آمده آنها را برچیدند.

⁵ و پاره‌ای بر سنگلاخ پاشیده شد، در جایی که خاک بسیار نبود. پس چون که زمین عمق نداشت به زودی رویید،

⁶ و چون آفتاب برآمد، سوخته شد و از آن‌رو که ریشه نداشت، خشکید.

⁷ و قدری در میان خارها ریخته شد و خارها نمو کرده، آن را خفه نمود که ثمری نیاورد.

⁸ و بقیّه در زمین نیکو افتاد و حاصل پیدا نمود که رویید و نمو کرد و بار آورد، بعضی سی و بعضی شصت و بعضی صد.»

⁹ پس گفت: «هر‌ که گوش شنوا دارد، بشنود!» (متّی ۱۳: ۱۰‏-۲۳، لوقا ۸: ۹‏-۱۸)

تشریح مَثَل برزگر

(متّی ۱۳: ۱۰‏-۲۳، لوقا ۸: ۹‏-۱۸)

¹⁰ و چون به خلوت شد، رفقای او با آن دوازده شرح این مثل را از او پرسیدند.

¹¹ به ایشان گفت: «به شما دانستن راز پادشاهی خدا عطا شده، امّا به آنانی که بیرونند، همه‌ چیز به مَثَلها می‌شود تا

¹² 'بنگرند و نبینند و بشنوند و نفهمند، مبادا بازگشت کرده گناهان ایشان بخشیده شود.»

¹³ و به ایشان گفت: «آیا این مثل را نفهمیده‌اید؟ پس چگونه سایر مثلها را خواهید فهمید؟

¹⁴ برزگر کلام را می‌کارد.

¹⁵ و اینانند به کناره راه، جایی که کلام کاشته می‌شود؛ و چون شنیدند، بی‌درنگ شیطان آمده کلام کاشته شده در قلوب ایشان را می‌رباید.

¹⁶ و نیز کاشته شده در سنگلاخ، کسانی می‌باشند که چون کلام را بشنوند، در حال آن را به خوشی قبول کنند،

¹⁷ لیکن ریشه‌ای در خود ندارند بلکه فانی می‌باشند؛ و چون صدمه‌ای یا زحمتی به‌ سبب کلام روی دهد، در دم لغزش می‌خورند.

¹⁸ و کاشته شده در خارها آنانی می‌باشند که چون کلام را شنوند،

¹⁹ اندیشه‌های دنیوی و غرور دولت و هوس چیزهای دیگر داخل شده، کلام را خفه می‌کند و بی‌ثمر می‌گردد.

²⁰ و کاشته شده در زمین نیکو آنانند که چون کلام را شنوند، آن را می‌پذیرند و ثمر می‌آورند، بعضی سی و بعضی شصت و بعضی صد.»

²¹ پس به ایشان گفت: «آیا چراغ را می‌آورند تا زیر پیمانه‌ای یا تختی و نه بر چراغدان گذارند؟

²² زیرا که چیزی پنهان نیست که آشکار نگردد و هیچ‌ چیز مخفی نشود، مگر تا به ظهور آید.

²³ هر که گوش شنوا دارد، بشنود.»

²⁴ و به ایشان گفت: «مواظب باشید که چه می‌شنوید، زیرا به هر میزانی که وزن کنید برای شما وزن خواهد شد، بلکه از برای شما که می‌شنوید افزون خواهد گشت.

²⁵ زیرا هر‌ که دارد به او داده شود و از هر‌ که ندارد، آنچه نیز دارد، گرفته خواهد شد.»

مَثَل رشد تخم

²⁶ و گفت: «همچنین پادشاهی خدا مانند کسی است که تخم بر زمین بیفشاند،

²⁷ و شب و روز بخوابد و برخیزد و تخم بروید و رشد کند. چگونه؟ او نداند.

²⁸ زیرا که زمین به ذات خود ثمر می‌آورد، اوّل علف، بعد خوشه، پس از آن دانه کامل در خوشه.

²⁹ و چون ثمر رسید، بی‌درنگ داس را به کار می‌برد زیرا که وقت حصاد رسیده است.» (متّی ۱۳: ۳۱‏-۳۲)

مثل دانه خردل

(متّی ۱۳: ۳۱‏-۳۲)

³⁰ و گفت: «به چه چیز پادشاهی خدا را تشبیه کنیم و برای آن چه مَثَل بزنیم؟

³¹ مانند دانهٔ خردلی است که وقتی که آن را بر زمین کارند، کوچکترین تخمهای زمینی باشد.

³² لیکن چون کاشته شد، می‌روید و بزرگتر از تمامی گیاهان باغ می‌گردد و شاخه‌های بزرگ می‌آورد، چنانکه مرغان هوا زیر سایه‌اش می‌توانند آشیانه گیرند.»

³³ عیسی به مَثَلهای بسیار مانند اینها به قدری که توان شنیدن داشتند، کلام را به ایشان بیان می‌فرمود،

³⁴ و بدون مَثَل به ایشان سخن نگفت. لیکن در خلوت، تمام معانی را برای شاگردان خود شرح می‌نمود. (متّی ۸: ۲۳‏-۲۷، لوقا ۸: ۲۲‏-۲۵)

آرام کردن طوفان دریا

(متّی ۸: ۲۳‏-۲۷، لوقا ۸: ۲۲‏-۲۵)

³⁵ و در همان روز وقت شام، به ایشان گفت: «به کنارهٔ دیگر برویم.»

³⁶ پس چون آن گروه را ترک گفتند، او را همانطوری که در قایق بود، برداشتند و چند قایق دیگر نیز همراه او بود.

³⁷ که ناگاه طوفانی عظیم از باد پدید آمد وامواج بر قایق می‌خورد به قسمی که نزدیک بود از آب پر شود.

³⁸ و او در انتهای قایق بر بالشی خفته بود. پس او را بیدار کرده گفتند: «ای استاد، آیا تو را باکی نیست که هلاک شویم؟»

³⁹ عیسی بی‌درنگ برخاسته، باد را نهیب داد و به دریا گفت: «ساکن شو و خاموش باش!» که باد ساکن شده، آرامی کامل پدید آمد.

⁴⁰ و ایشان را گفت: «از برای چه چنین ترسانید و چگونه است که ایمان ندارید؟»

⁴¹ پس بی‌نهایت ترسان شده، به یکدیگر گفتند: «این کیست که باد و دریا هم او را اطاعت می‌کنند؟»