مَرقُس 1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

یحیی تعمید‌دهنده راه را برای عیسی آماده می‌کند

(متّی 3: 1‏-11، لوقا 3: 2‏-16)

¹ سرآغاز انجیل عیسی مسیح پسر خدا.

² چنانکه در اِشَعیای نبی نوشته شده است، «اینک رسول خود را پیش روی تو می‌فرستم تا راه تو را پیش تو مهیا سازد.

³ صدای ندا کننده‌ای در بیابان که 'راه خداوند را حاضر سازید و طریقهای او را راست نمایید.'»

⁴ یحیی تعمید‌دهنده در بیابان ظهور کرد و به جهت بخشش گناهان به تعمید توبه موعظه می‌نمود.

⁵ و تمامی مرز و بوم یهودیه و تمامی سکنه اورشلیم نزد او بیرون شدند و به گناهان خود اعتراف کرده، در رود اُردن از وی تعمید می‌یافتند.

⁶ و یحیی را لباس از پشم شتر و کمربند چرمی بر کمر می‌بود و خوراک وی از ملخ و عسل صحرایی.

⁷ و موعظه می‌کرد و می‌گفت که «بعد از من کسی تواناتر از من می‌آید که لایق آن نیستم که خم شده، بند نعلین او را باز کنم.

⁸ من شما را به آب تعمید دادم. لیکن او شما را به روح‌القدس تعمید خواهد داد.» (متّی ۳: ۱۳‏-۱۷، لوقا ۳: ۲۱‏-۲۲)

تعمید عیسی توسط یحیی

(متّی ۳: ۱۳‏-۱۷، لوقا ۳: ۲۱‏-۲۲)

⁹ و واقع شد در آن روزها عیسی از ناصره جلیل آمده در اُردن از یحیی تعمید یافت.

¹⁰ و چون از آب بیرون آمد، در دم آسمان را شکافته دید و روح را که مانند کبوتری بر وی نازل می‌شود.

¹¹ و صدایی از آسمان در‌ رسید که «تو پسر عزیز من هستی که از تو خشنودم.» (متّی ۴: ۱‏-۱۱، لوقا ۴: ۱‏-۱۳)

عیسی در بیابان

(متّی ۴: ۱‏-۱۱، لوقا ۴: ۱‏-۱۳)

¹² پس بی‌درنگ روح وی را به بیابان برد.

¹³ و عیسی به مدّت چهل روز در صحرا بود و شیطان او را وسوسه می‌کرد و با حیوانات وحشی به سر می‌برد و فرشتگان او را پرستاری می‌نمودند. (متّی ۴: ۱۲‏-۱۷، لوقا ۴: ۱۴‏-۱۵، یوحنا ۴: ۴۳‏-۴۵)

موعظه عیسی در جلیل

(متّی ۴: ۱۲‏-۱۷، لوقا ۴: ۱۴‏-۱۵، یوحنا ۴: ۴۳‏-۴۵)

¹⁴ و بعد از گرفتاری یحیی، عیسی به جلیل آمده، به بشارت پادشاهی خدا موعظه کرده،

¹⁵ می گفت: «وقت تمام شد و پادشاهی خدا نزدیک است. پس توبه کنید و به انجیل ایمان بیاورید.» متّی 4‏:18‏-22؛ لوقا 5‏:2‏-11؛ یوحنا 1‏:35‏-42

نخستین شاگردان عیسی

متّی 4‏:18‏-22؛ لوقا 5‏:2‏-11؛ یوحنا 1‏:35‏-42

¹⁶ چون عیسی به کناره دریای جلیل می‌گشت، شمعون و برادرش آندریاس را دید که تور به دریا می‌اندازند، زیرا که صیّاد بودند.

¹⁷ عیسی ایشان را گفت: «از عقب من آیید که شما را صیّاد مردم گردانم.»

¹⁸ بی‌درنگ دامهای خود را گذارده، از پی او روانه شدند.

¹⁹ و از آنجا قدری پیشتر رفته، یعقوب پسر زِبِدی و برادرش یوحنا را دید که در قایق دامهای خود را تعمیر می‌کنند.

²⁰ همان دم ایشان را دعوت نمود. آنها پدر خود زِبِدی را با کارگران در قایق گذارده، از عقب وی روانه شدند. (مَرقُس 1‏:21‏-28 ؛ لوقا 4‏:31‏-37)

شفای مرد دیوزده

(مَرقُس 1‏:21‏-28 ؛ لوقا 4‏:31‏-37)

²¹ و چون وارد کفرناحوم شدند، عیسی بی‌درنگ در روز سبّت به کنیسه وارد شده، به تعلیم دادن شروع کرد،

²² به قسمی که از تعلیم وی حیران شدند، زیرا که ایشان را مقتدرانه تعلیم می‌داد نه مانند کاتبان.

²³ و در کنیسهٔ ایشان شخصی بود که روح پلید داشت. ناگاه فریاد زده،

²⁴ گفت: «ای عیسی ناصری، ما را با تو چه‌کار است؟ آیا برای هلاک کردن ما آمدی؟ تو را می‌شناسم کیستی، تو آن قدّوس خدایی!»

²⁵ عیسی بر او نهیب زده، گفت: «خاموش شو و از او بیرون بیا!»

²⁶ در دم آن روح خبیث او را به تشنج انداخت و به صدای بلند فریاد زده، از او بیرون آمد.

²⁷ و همه متعجّب شدند، به حدی که از همدیگر سؤال کرده، گفتند: «این چیست و این چه تعلیم تازه است که ارواح پلید را نیز با قدرت امر می‌کند و اطاعتش می‌نمایند؟»

²⁸ و اسم او به سرعت در تمامی مرز و بوم جلیل شهرت یافت. (متّی ۸: ۱۴‏-۱۷، لوقا ۴: ۳۸‏-۴۱)

شفای مادرزن پطرس و بسیاری دیگر

(متّی ۸: ۱۴‏-۱۷، لوقا ۴: ۳۸‏-۴۱)

²⁹ و از کنیسه بیرون آمده، بی‌درنگ با یعقوب و یوحنا به خانه شمعون و آندریاس وارد شدند.

³⁰ و مادر‌زن شمعون تب کرده، خوابیده بود. بی‌درنگ عیسی را از حالت او خبر دادند.

³¹ عیسی نزدیک شده، دست او را گرفته، برخیزانیدش که همان وقت تب از او قطع شد و به خدمتگذاری ایشان مشغول گشت.

³² شامگاه چون آفتاب به مغرب شد، تمامی مریضان و دیوزدگان را پیش او آوردند.

³³ و تمام شهر بر درِ خانه ازدحام نمودند.

³⁴ و عیسی بسیاری از کسانی را که به انواع امراض مبتلا بودند، شفا داد و دیوهای بسیاری بیرون کرده، نگذارد که دیوها حرف زنند، زیرا که او را شناختند. (متّی ۴: ۲۳‏-۲۵، لوقا ۴: ۴۲‏-۴۴)

موعظهٔ عیسی در سراسر جلیل

(متّی ۴: ۲۳‏-۲۵، لوقا ۴: ۴۲‏-۴۴)

³⁵ بامدادان عیسی قبل از سپیدهٔ صبح برخاسته، بیرون رفت و به محل خلوتی آمده، در آنجا به دعا مشغول شد.

³⁶ و شمعون و رفقایش در‌ پی او شتافتند.

³⁷ چون او را یافتند، گفتند: «همه در جستجوی تو هستند.»

³⁸ عیسی به ایشان گفت: «به دهات مجاور هم برویم تا در آنها نیز موعظه کنم، زیرا که به خاطر همین کار آمده‌ام.»

³⁹ پس در تمام جلیل در کنیسه‌های ایشان وعظ می‌نمود و دیوها را اخراج می‌کرد. (متّی ۸: ۱‏-۴، لوقا ۵: ۱۲‏-۱۶)

شفای یک جذامی

(متّی ۸: ۱‏-۴، لوقا ۵: ۱۲‏-۱۶)

⁴⁰ و فردی جذامی پیش عیسی آمده، خواهش کرد و زانو زده، به او گفت: «اگر بخواهی، می‌توانی مرا پاک سازی!»

⁴¹ عیسی شفقت نموده، دست خود را دراز کرد و او را لمس نموده، گفت: «می‌خواهم. پاک شو!»

⁴² و چون سخن گفت، در همان لحظه جذام از او رفت و پاک گشت.

⁴³ عیسی او را قدغن کرد و بی‌درنگ مرخص فرموده،

⁴⁴ گفت: «به هوش باش و کسی را خبر مده، بلکه رفته خود را به کاهن بنما و آنچه موسی فرموده، به خاطر پاکی خود بگذران تا برای ایشان گواهی باشد.»

⁴⁵ لیکن او بیرون رفته، به موعظه نمودن و شهرت دادن این امر شروع کرد، به قسمی که بعد از آن عیسی نتوانست آشکارا به شهر وارد شود، بلکه در مکانهای دورافتاده بیرون از شهر به سر می‌برد و مردم از همه اطراف نزد وی می‌آمدند.