مَتّی 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

موعظه بالای کوه

(متّی 5‏:3‏-12 ؛ لوقا 6‏:20‏-23)

¹ عیسی گروهی بسیار دیده، بر فراز کوه آمد و وقتی که او بنشست، شاگردانش نزد او حاضر شدند.

² آنگاه دهان خود را گشوده، ایشان را تعلیم داد و گفت:

³ «خوشا به حال مسکینان در روح، زیرا پادشاهی آسمان از آن ایشان است.

⁴ خوشا به حال ماتمیان، زیرا ایشان تسلی خواهند یافت.

⁵ خوشا به حال حلیمان، زیرا ایشان وارث زمین خواهند شد.

⁶ خوشا به حال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا ایشان سیر خواهند شد.

⁷ خوشا به حال رحم کنندگان، زیرا بر ایشان رحم کرده خواهد شد.

⁸ خوشا به حال پاک دلان، زیرا ایشان خدا را خواهند دید.

⁹ خوشا به حال صلح کنندگان، زیرا ایشان پسران خدا خوانده خواهند شد.

¹⁰ خوشا به حال زحمت کشان برای عدالت، زیرا پادشاهی آسمان از آن ایشان است.

¹¹ خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند و به خاطر من هر سخن بد به ضدّ شما به دروغ بگویند.

¹² خوش باشید و شادی عظیم نمایید، زیرا اجر شما در آسمان عظیم است. زیرا که به همینطور بر انبیا قبل از شما جفا می‌رسانیدند.

نمک و نور

¹³ «شما نمک جهانید! لیکن اگر نمک فاسد گردد، به کدام چیز باز نمکین شود؟ دیگر مصرفی ندارد جز آنکه بیرون افکنده، پایمال مردم شود.

¹⁴ شما نور عالمید. شهری که بر کوهی بنا شود، نتوان پنهان کرد.

¹⁵ و چراغ را نمی‌افروزند تا آن را زیر پیمانه نهند، بلکه تا بر چراغدان گذارند؛ آنگاه به همه کسانی که در خانه باشند، روشنایی می‌بخشد.

¹⁶ همچنین بگذارید نور شما بر مردم بتابد تا اعمال نیکوی شما را دیده، پدر شما را که در آسمان است، تمجید نمایند.

در مورد تورات

¹⁷ «گمان مبرید که آمده‌ام تا تورات یا نوشته‌های انبیا را باطل سازم. نیامده‌ام تا باطل نمایم، بلکه تا تحققشان بخشم.

¹⁸ زیرا به جدیت به شما می‌گویم، تا آسمان و زمین زایل نشود، همزه یا نقطه‌ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه تحقق یابند.

¹⁹ پس هر‌ که یکی از کوچکترین این احکام را بشکند و به مردم چنین تعلیم دهد، در پادشاهی آسمان کمترین شمرده شود. اما هر‌ که به عمل آورد و تعلیم نماید، او در پادشاهی آسمان بزرگ خوانده خواهد شد.

²⁰ زیرا به شما می‌گویم، تا عدالت شما بر عدالت کاتبان و فریسیان افزون نشود، به پادشاهی آسمان هرگز داخل نخواهید شد.

در مورد خشم

²¹ «شنیده‌اید که به اولین گفته شده است 'قتل مکن و هر‌ که قتل کند سزاوار حکم شود.'

²² لیکن من به شما می‌گویم، هر‌ که به برادر خود بی‌سبب خشم گیرد، مستوجب حکم باشد و هر‌ که برادر خود را 'راقا' گوید، مستوجب قصاص باشد و هر که احمق گوید، مستحق آتش جهنم بود.

²³ پس هرگاه هدیه خود را به قربانگاه ببری و آنجا به ‌خاطرت آید که برادرت بر تو حقی دارد،

²⁴ هدیه خود را پیش قربانگاه واگذار و رفته، اوّل با برادر خویش صلح نما و بعد آمده، هدیه خود را بگذران.

²⁵ با شاکی خود مادامی که با وی در راه هستی صلح کن، مبادا شاکی، تو را به قاضی سپارد و قاضی، تو را به داروغه تسلیم کند و در زندان افکنده شوی.

²⁶ به جدیت به تو می‌گویم، که تا قِران آخر را ادا نکنی، هرگز از آنجا بیرون نخواهی آمد.

در مورد شهوت

²⁷ «شنیده‌اید که به اولین گفته شده است 'زنا مکن.'

²⁸ لیکن من به شما می‌گویم، هر کس به زنی نظر شهوت اندازد، همان لحظه در دل خود با او زنا کرده است.

²⁹ پس اگر چشم راستت تو را بلغزاند، بیرونش آور و از خود دور انداز، زیرا تو را بهتر آن است که عضوی از اعضایت نابود گردد، از آنکه تمام بدنت در جهنم افکنده شود.

³⁰ و اگر دست راستت تو را بلغزاند، قطعش کن و از خود دور انداز، زیرا تو را مفیدتر آن است که عضوی از اعضای تو نابود شود، از آنکه کل بدنت در دوزخ افکنده شود.

در مورد طلاق

³¹ «و گفته شده است هر‌ که از زن خود جدا شود، طلاق نامه‌ای به او بدهد.

³² لیکن من به شما می‌گویم، هر کس به غیر علت زنا، زن خود را از خود جدا کند، باعث زنا کردن او می‌باشد، و هر‌ که زن طلاق گرفته را به زنی بگیرد، زنا کرده باشد.

در مورد سوگند

³³ «باز شنیده‌اید که به اولین گفته شده است که 'قسم دروغ مخور، بلکه قسم‌های خود را به خداوند وفا کن.

³⁴ لیکن من به شما می‌گویم، هرگز قسم مخورید، نه به آسمان زیرا که تخت پادشاهی خداست،

³⁵ و نه به زمین، زیرا که پای‌انداز او است، و نه به اورشلیم، زیرا که شهر پادشاه عظیم است.

³⁶ و نه به ‌سر خود قسم یاد کن، زیرا که مویی را سفید یا سیاه نمی‌توانی کرد.

³⁷ بلکه 'بلی' شما همان بلی و 'نه' شما همان نه باشد، زیرا که زیاده بر این از شریر است.

در مورد رفتار متقابل

³⁸ «شنیده‌اید که گفته شده است. 'چشمی به چشمی و دندانی به دندانی'

³⁹ لیکن من به شما می‌گویم، با شریر مقاومت مکنید. بلکه هر‌ که به گونه راست تو سیلی زند، دیگری را نیز به سوی او بگردان،

⁴⁰ و اگر کسی خواهد تو را به محکمه برده قبایت را بگیرد، عبای خود را نیز به او واگذار،

⁴¹ و هرگاه کسی تو را برای یک میل مجبور سازد، دو میل همراه او برو.

⁴² هر کس از تو چیزی بخواهد، به او ببخش و از کسی‌ که قرض از تو خواهد، روی خود را مگردان.»

در مورد دوست داشتن دشمنان

⁴³ «شنیده‌اید که گفته شده است 'همسایه خود را محبّت نما و از دشمن خود نفرت کن.'

⁴⁴ اما من به شما می‌گویم که دشمنان خود را محبّت نمایید و برای نفرین کنندگان خود برکت بطلبید و به آنانی که از شما نفرت کنند، خوبی کنید و به هر که به شما فحش دهد و جفا رساند، دعای خیر نمایید،

⁴⁵ تا پدر خود را که در آسمان است پسران شوید، زیرا که آفتاب خود را بر بدان و نیکان می‌تاباند و باران بر عادلان و ظالمان می‌باراند.

⁴⁶ زیرا هرگاه آنانی را محبّت نمایید که شما را محبّت می‌نمایند، چه اجر دارید؟ آیا خراجگیران چنین نمی‌کنند؟

⁴⁷ و هرگاه برادران خود را فقط سلام گویید، چه برتری دارید؟ آیا خراجگیران چنین نمی‌کنند؟

⁴⁸ پس شما کامل باشید چنانکه پدر شما که در آسمان است، کامل است.