لاویان 17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

مکان قربانگاه

¹ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

² «هارون و پسرانش و تمامی قوم اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: این است کاری که خداوند می‌فرماید و می‌گوید:

³ هر شخصی از خاندان اسرائیل که گاو یا گوسفند یا بز در لشکرگاه قربانی نماید، یا آنکه بیرون لشکرگاه قربانی نماید،

⁴ و آن را به در خیمه اجتماع نیاورد، تا قربانی برای خداوند پیش مسکن خداوند بگذراند، برای او خونریزی حساب خواهد شد. او خون ریخته است و آن شخص از قوم خود بریده خواهد شد.

⁵ تا آنکه قوم اسرائیل قربانی‌های خود را که در صحرا قربانی می‌کنند، بیاورند؛ یعنی برای خداوند به در خیمه اجتماع نزد کاهن آنها را بیاورند و آنها را به جهت قربانی‌های سلامتی برای خداوند قربانی نمایند.

⁶ کاهن خون را بر قربانگاه خداوند نزد در خیمه اجتماع بپاشد و پیه را بسوزاند، تا عطر خوشبو برای خداوند شود.

⁷ و بعد از این، قربانی‌های خود را برای دیوهایی که در پی آنها زنا می‌کنند، دیگر قربانی ننمایند. این برای ایشان در نسلهای ایشان قانون دائمی خواهد بود.

⁸ و ایشان را بگو: هر که از خاندان اسرائیل یا غریبان ساکن در میان آنها قربانی سوختنی یا قربانی‌های دیگر تقدیم کند،

⁹ و آن را به در خیمه اجتماع نیاورد، تا آن را برای خداوند تقدیم کند. آن شخص از قوم خود بریده خواهد شد.

¹⁰ هر که از خاندان اسرائیل یا غریبان ساکن در میان آنها هر قِسم خون بخورد، من روی خود را به ضدّ آن شخصی که خون خورده باشد، برمی‌گردانم، و او را از میان قومش بریده خواهم ساخت.

¹¹ زیرا که حیات هر جاندار در خون است، و من آن را بر قربانگاه به شما داده‌ام تا برای جانهای شما کفّاره کند، زیرا خون است که برای جان کفّاره می‌کند.

¹² بنابراین قوم اسرائیل را گفته‌ام: هیچ کس از شما خون نخورد و غریبی که در میان شما مسکن گزیند، خون نخورد.

¹³ همچنین هر که از قوم ‌اسرائیل یا غریبانِ ساکن در میانشان حیوان یا پرنده‌ای را که می‌توان خورد، شکار کند، باید خونش را بریزد و آن را با خاک بپوشاند.

¹⁴ زیرا حیات هر جاندار خون اوست. از این رو نیز قوم اسرائیل را گفته‌ام: خون هیچ جاندار را مخورید، زیرا حیات هر جاندار، خون اوست. هر ‌که آن را بخورد، بریده خواهد شد.

¹⁵ و هر کسی از هموطنان یا از غریبانی که جسد مُرده یا دریده شده‌ای بخورد، لباس خود را بشوید و به آب غسل کند و تا شام نجس باشد. پس پاک خواهد شد.

¹⁶ و اگر آن را نشوید و بدن خود را غسل ندهد، متحمل جزای تقصیر خود خواهد بود.»