سوگنامه 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

مکافات اسرائیل

¹ چگونه طلا از برق افتاده، و زر خالص رنگ و رو از دست داده است؟ سنگهای مقدس به‌ سر هر کوچه ریخته شده است.

² چگونه پسران گرانقدر صَهیون که به زر خالص برابر می‌بودند، مثل ظروف سفالین شمرده شده‌اند که عمل دست کوزه‌گری بیش نیست!

³ شغالها نیز پستانهای خود را بیرون آورده، بچه های خویش را شیر می‌دهند. اما دختر قوم من مانند شتر مرغ بیابان، بیرحم گردیده است.

⁴ زبان کودکان شیرخواره از تشنگی به کام ایشان می‌چسبد، و کودکان نان می‌خواهند و کسی به ایشان نمی‌دهد.

⁵ آنانی که خوراک لذیذ می‌خوردند، در کوچه ها بینوا گشته‌اند. آنانی که در لباس قرمز تربیت یافته بودند، کُپه‌های خاکستر را در آغوش می‌کشند.

⁶ زیرا که عصیان دختر قوم من از گناه سًدوم زیاده است، که در لحظه‌ای واژگون شد، و کسی دست یاری بر او ننهاد.

⁷ شاهزادگانش از برف، صافتر و از شیر، سفیدتر بودند. بدن ایشان از لعل سرختر و شمایل ایشان مثل یاقوت کبود بود.

⁸ اما صورت ایشان از سیاهی سیاهتر شده است که در کوچه‌ها شناخته نمی‌شوند. پوست ایشان به استخوانهایشان چسبیده و خشک شده، مثل چوب گردیده است.

⁹ کشتگان شمشیر از کشتگان گرسنگی بهترند. زیرا که اینان از نبود محصول زمین مجروح شده، بی‌قوت می‌گردند.

¹⁰ زنان مهربان، فرزندان خود را می‌پزند، به‌ دستهای خویش. و آنها در هلاکت دختر قوم من غذای ایشان هستند.

¹¹ خداوند غضب خود را به اتمام رسانیده، شدت خشم خویش را ریخته است، و آتشی در صهیون افروخته که بنیاد آن را سوزانیده است.

¹² پادشاهان جهان و تمامی ساکنان زمین باور نمی‌کردند که خصم و دشمن به دروازه‌های اورشلیم داخل شود.

¹³ به خاطر گناه انبیا و گناه کاهنانش، که خون عادلان را در درونش ریختند.

¹⁴ مثل کوران در کوچه‌ها آواره می‌شوند، و از خون نجس شده‌اند، که لباس ایشان را لمس نمی‌توانند کرد.

¹⁵ مردم به ایشان ندا می‌کنند: «دور شوید، نجس! «دور شوید! دور شوید! چیزی را لمس منمایید!» چون فرار می‌کردند، آواره می‌شدند و در میان قومها می‌گفتند: «آنها را در اینجا دیگر جایی نیست!»

¹⁶ خشم خداوند ایشان را پراکنده ساخته و ایشان را دیگر منظور نخواهد داشت. به کاهنان ایشان اعتنا نمی‌کنند و بر مشایخ، شفقت ندارند.

¹⁷ چشمان ما تا حال در انتظار یاری بیهوده ما کاهیده می‌شود. بر دیده‌بانگاههای خود انتظار کشیدیم، برای قومی که نجات نمی‌توانند داد.

¹⁸ قدمهای ما را تعقیب نمودند، به حدی که درکوچه‌های خود راه نمی‌توانیم رفت. آخرت ما نزدیک است و روزهای ما تمام شده، زیرا که اجل ما رسیده است.

¹⁹ تعقیب کنندگان ما از عقابهای هوا تیزروترند. ما را بر کوه‌ها تعقیب می‌کنند و برای ما در صحرا کمین می‌گذارند.

²⁰ مسیح خداوند که نفس بینی ما می‌بود، در حفره‌های ایشان گرفتار شد، که درباره او می گفتم: «زیر سایه او در میان غیریهودیان، زیست خواهیم نمود.»

²¹ مسرور باش و شادی کن،‌ ای دختر اِدوم، که در سرزمین عوص ساکن هستی! بر تو نیز این‌ جام خواهد رسید و مست شده، عریان خواهی شد.

²² ‌ای دختر صَهیون، سزای گناه تو تمام شد و تو را بیش از این در تبعید نخواهد داشت. ای دختر اِدوم، مکافات گناه تو را به تو خواهد رسانید و گناهان تو را آشکار خواهد نمود.