اِشعیا 20 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

نشانه‌ای به ضد مصر و کوش

¹ در سالی که ترتان به اَشدود آمد هنگامی که سَرگُن پادشاه آشور او را فرستاد، پس با اَشدود جنگ کرده، آن را گرفت.

² در آن وقت خداوند به واسطه اِشعیا پسر آموص صحبت نموده، گفت: «برو و پلاس را از کمر خود بگشا و نعلین را از پای خود بیرون کن.» و او چنین کرده، عریان و پا برهنه راه می‌رفت.

³ آنگاه خداوند گفت: «چنانکه بنده من اِشعیا سه سال عریان و پا برهنه راه رفته است تا نشانه‌ و علامتی درباره مصر و کوش باشد،

⁴ به همان طور پادشاه آشور اسیران مصر و تبعیدیان کوش را از جوانان و پیران عریان و پابرهنه و برهنه‌باسَن خواهد برد، تا رسوایی مصر باشد.

⁵ و ایشان به خاطر کوش که پناهگاه ایشان است و مصر که فخر ایشان باشد، مضطرب و خجل خواهند شد.

⁶ و ساکنان این ساحل در آن روز خواهند گفت: ”اینک پناهگاه ما که برای یاری به آن فرار کردیم تا از دست پادشاه آشور نجات یابیم، چنین شده است، پس ما چگونه نجات خواهیم یافت؟“»