پیدایش 16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

هاجر و اسماعیل

¹ و سارای، همسر اَبرام، برای او فرزندی نیاورد. و او را کنیزی مصری هاجر نام بود.

² پس سارای به اَبرام گفت: «اینک خداوند مرا از زاییدن باز داشت. پس به کنیز من درآی، شاید از او بنا شوم.» و اَبرام سخن سارای را قبول نمود.

³ و چون ده سال از اقامت اَبرام در زمین کنعان سپری شد، سارای همسر ابرام، کنیز خود هاجر مصری را برداشته، او را به شوهر خود اَبرام به زنی داد.

⁴ پس با هاجر همخواب شد و او حامله گردید. و چون دید که حامله است، بانویش به نظر او حقیر شد.

⁵ و سارای به اَبرام گفت: «ظلم من بر تو باد! من کنیز خود را به آغوش تو دادم و چون آثار بارداری در خود دید، در نظر او حقیر شدم. خداوند در میان من و تو داوری کند.»

⁶ اَبرام به سارای گفت: «اینک کنیز تو به ‌دست توست، آنچه پسند نظر تو باشد، با او بکن.» پس چون سارای با او بنای سختی نهاد، هاجر از نزد وی بگریخت.

⁷ و فرشته خداوند او را نزد چشمه آب در بیابان، یعنی چشمه‌ای که به راه شور است، یافت.

⁸ و گفت: «ای هاجر کنیز سارای، از کجا آمدی و کجا می‌روی؟» گفت: «من از حضور بانوی خود سارای گریخته‌ام.»

⁹ فرشته خداوند به او گفت: «نزد بانوی خود برگرد و زیر دست او مطیع باش.»

¹⁰ و فرشته خداوند به او گفت: «نسل تو را بسیار افزون گردانم، به حدی که از زیادی به شماره نیایند.»

¹¹ و فرشته خداوند او را گفت: «اینک حامله هستی و پسری خواهی زایید و او را اسماعیل نام خواهی نهاد، زیرا خداوند مظلومیت تو را شنیده است.

¹² و او مردی وحشی خواهد بود. دست او به ضدّ هر کس و دست هر کس به ضدّ او، و پیش روی همه برادران خود ساکن خواهد بود.»

¹³ و او، نام خداوند را که با وی صحبت کرد، «انت ایل‌ رئی» خواند، زیرا گفت: «آیا به راستی در اینجا او را که مرا می‌بیند، دیدم؟»

¹⁴ از این سبب آن چاه را «بئرلحی رئی» نامیدند، اینک در میان قادِش و بارِد است.

¹⁵ و هاجر از اَبرام پسری زایید و اَبرام پسر خود را که هاجر زایید، اسماعیل نام نهاد.

¹⁶ و اَبرام هشتاد و شش ساله بود چون هاجر اسماعیل را برای اَبرام زایید.