حزقیال 7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

روز غضب خداوند

¹ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

² «و تو، ‌ای پسر انسان، خداوند یهوه به سرزمین اسرائیل چنین می‌گوید: انتها! بر چهار گوشه زمین انتها رسیده است.

³ الان انتها بر تو رسیده است و من خشم خود را بر تو وارد آورده‌ام و مطابق راههایت تو را داوری نموده، تمامی کارهای زشتت را بر سرت خواهم آورد.

⁴ و چشم من بر تو شفقت نخواهد کرد و رحمت نخواهم فرمود، بلکه راههای تو را بر سر خود تو خواهم آورد و اعمال زشت تو در میانت خواهد بود. آنگاه خواهی دانست که من یهوه هستم.»

⁵ خداوند یهوه چنین می‌گوید: «بلا اینک، بلای واحد می‌آید!

⁶ انتهایی می‌آید، انتهایی می‌آید و به ضد تو بیدار شده است. اینک، می‌آید.

⁷ ‌ای ساکن این سرزمین، اجل تو بر تو می‌آید. وقت معین می‌آید و آن روز نزدیک است. روز آشوب خواهد شد و نه روز صدای شادمانی بر کوه‌ها.

⁸ الان عنقریب غضب خود را بر تو خواهم ریخت و خشم خویش را بر تو به پایان رسانیده، تو را مطابق راههایت داوری خواهم نمود و تمامی کارهای زشتت را بر سر خود تو خواهم آورد.

⁹ و چشم من شفقت نخواهد کرد و رحمت نخواهم فرمود، بلکه مکافات راههایت را به سر خود تو خواهم آورد و اعمال زشت تو در میانت خواهد بود و خواهید دانست که زننده تو من یهوه هستم.

¹⁰ اینک آن روز، اینک می‌آید! اجل تو بیرون آمده و عصا شکوفه آورده و تکبر، گل کرده است.

¹¹ ظلم، عصای شرارت گشته است. از ایشان و از جمعیت ایشان و از ازدحام ایشان چیزی باقی نیست و در میان ایشان حشمتی نمانده است.

¹² وقت می‌آید و آن روز نزدیک است. پس مشتری شادی نکند و فروشنده ماتم نگیرد، زیرا که خشم بر تمامی جمعیت ایشان قرار گرفته است.

¹³ زیرا که فروشندگان اگر‌چه در میان زندگان، زنده مانند، به آنچه فروخته باشند، نخواهند برگشت، چونکه غضب بر تمامی جمعیت ایشان قرار گرفته است. ایشان نخواهند برگشت و هیچ کس به سبب تقصیر خویش قادر به حفظ جان خود نخواهد بود.

¹⁴ شیپور را نواخته و همه‌ چیز را آماده ساخته‌اند، اما کسی به جنگ نمی‌رود. زیرا که غضب من بر تمامی جمعیت ایشان قرار گرفته است.

¹⁵ شمشیر در بیرون است و طاعون و قحطی در درون. آنکه در صحرا است به شمشیر می‌میرد و آنکه در شهر است، قحطی و طاعون او را هلاک می‌سازد.

¹⁶ بازماندگان ایشان فرار می‌کنند و مثل کبوتران وادیها بر کوه‌ها می‌باشند. و هر کدام از ایشان به خاطر تقصیر خود ناله می‌کنند.

¹⁷ همه دستها سست گردیده و تمامی زانوها مثل آب لرزان شده است.

¹⁸ پلاس در برمی‌کنند و وحشت ایشان را می‌پوشاند و بر همه چهره‌ها،، خجلت و بر تمامی سرها کچلی می‌باشد.

¹⁹ نقره خود را در کوچه‌ها می‌ریزند و طلای ایشان مثل چیز نجس می‌باشد. نقره و طلای ایشان در روز غضب خداوند ایشان را نتواند رهانید. جانهای خود را سیر نمی‌کنند و شکمهای خویش را پر نمی‌سازند، زیرا گناه ایشان سنگ لغزش آنها شده است.

²⁰ او زیبایی زینت خود را در شوکت قرار داده بود، اما ایشان بتهای منفور و تمثالهای شرم‌آور خویش را در آن ساختند. بنابراین آن را برای ایشان مثل چیز نجس خواهم گردانید.

²¹ و آن را به ‌دست غریبان به تاراج و به شریران جهان به غارت خواهم داد و آنها آن را بی‌عصمت خواهند ساخت.

²² روی خود را از ایشان خواهم برگردانید و مکان پوشیده مرا بی‌عصمت خواهند نمود و ظالمان داخل آن شده، آن را بی‌عصمت خواهند ساخت.

²³ زنجیر را بساز، زیرا که سرزمین از جرمهای خونریزی پر است و شهر از ظلم پر.

²⁴ من شریرترین قومها را خواهم آورد و خانه‌های ایشان را تصرف خواهند نمود و تکبّر زورآوران را قطع خواهم ساخت و آنها مکانهای مقدس ایشان را بی‌عصمت خواهند نمود.

²⁵ هلاکت می‌آید و سلامتی را خواهند طلبید، اما یافت نخواهد شد.

²⁶ مصیبت بر مصیبت می‌آید و خبر بد به دنبال خبر بد شنیده می‌شود. رویا از نبی می‌طلبند، اما شریعت از کاهنان و مشورت از مشایخ نابود شده است.

²⁷ پادشاه ماتم می‌گیرد و رئیس جامه یأس به تن می‌کند و دستهای اهل سرزمین می‌لرزد. من مطابق راههای ایشان با ایشان عمل خواهم نمود و مطابق داوری‌های خود ایشان، آنها را داوری خواهم نمود. پس خواهند دانست که من یهوه هستم؟!»