حزقیال 36 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

نبوت به ضد کوه‌های اسرائیل

¹ «و تو، ‌ای پسر انسان، به کوه‌های اسرائیل نبوت کرده، بگو: ای کوه‌های اسرائیل کلام خداوند را بشنوید.

² خداوند یهوه چنین می‌گوید: چونکه دشمنان درباره شما گفته‌اند: ”هه! این بلندی​های دیرینه جزو املاک ما شده است،“

³ از این رو نبوت کرده، بگو که خداوند یهوه چنین می‌فرماید: از آن جهت که ایشان شما را از هر طرف ویران کرده و له نموده‌اند جزو املاک بقیه قومها بشوید و در دهن غیبت‌کنندگان بیفتید و طایفه​ها در مورد شما به بدگویی بپردازند،

⁴ بنابراین ای کوه‌های اسرائیل، کلام خداوند یهوه را بشنوید. خداوند یهوه به کوه‌ها و تپه ها و وادیها و دره‌ها و خرابه‌های ویران و شهرهای متروکی که تاراج شده و مورد ریشخند بقیه قومهای در همسایگی گردیده است، چنین می‌گوید:

⁵ بنابراین خداوند یهوه چنین می‌فرماید: به راستی به آتش غیرت خود به ضد بقیه قومها و به ضد تمامی اِدوم صحبت نموده‌ام که ایشان سرزمین مرا به خوشی کامل و کینه قلبی، ملک خود ساخته‌اند تا آن را به تاراج واگذارند.

⁶ پس درباره سرزمین اسرائیل نبوت نما و به کوه‌ها و تپه‌ها و وادیها و دره‌ها بگو که خداوند یهوه چنین می‌فرماید: چونکه شما متحمل سرزنش قومها شده‌اید، بنابراین من در غیرت و خشم خود سخن گفتم.

⁷ و خداوند یهوه چنین می‌گوید: من دست خود را برافراشته‌ قسم می‌خورم که قومهایی که به اطراف شمایند، خود متحمل سرزنش خویش خواهند شد.

⁸ و شما‌ ای کوه‌های اسرائیل، شاخه‌های خود را خواهید رویانید و میوه خود را برای قوم من اسرائیل خواهید آورد، زیرا که ایشان به زودی خواهند آمد.

⁹ زیرا اینک من جانب شما را دارم و بر شما نظر خواهم داشت و شما شیار شده، کاشته خواهید شد.

¹⁰ و بر شما مردمان را خواهم افزود، یعنی تمامی خاندان اسرائیل را به تمامی. و شهرها مسکون و خرابه‌ها بنا خواهند شد.

¹¹ و بر شما انسان و چارپایان بسیار خواهم آورد که ایشان افزون شده، بارور خواهند شد. و شما را مثل روزهای قدیم مسکون خواهم ساخت. بلکه بر شما بیشتر از اول شما نیکویی خواهم نمود و خواهید دانست که من یهوه هستم!

¹² و مردمان، یعنی قوم خود اسرائیل را بر شما روان خواهم ساخت تا تو را به تصرف آورند تا میراث ایشان بشوی و ایشان را دیگر بی​فرزند نسازی.»

¹³ و خداوند یهوه چنین می‌گوید: چونکه ایشان درباره تو می‌گویند که ”مردمان را فرو می‌بلعی و قوم خویش را بی‌‌فرزند می‌گردانی،

¹⁴ پس خداوند یهوه می‌گوید: مردمان را دیگر نخواهی بلعید و قومهای خویش را دیگر بی​فرزند نخواهی ساخت.

¹⁵ و دیگر نخواهم گذاشت که سرزنش قومها در تو شنیده شود. و دیگر متحمل سرزنش طایفه​ها نخواهی شد و قوم خویش را دیگر نخواهی لغزانید. خداوند یهوه این را می گوید.

¹⁶ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

¹⁷ ای پسر انسان، هنگامی که خاندان اسرائیل در زمین خود ساکن می‌بودند آن را به راهها و به کارهای خود نجس نمودند. و راه ایشان به نظر من مثل نجاست زنی در روزهای قاعدگی‌اش می‌بود.

¹⁸ بنابراین به خاطر خونی که بر زمین ریختند و آن را به بتهای خود نجس ساختند، من خشم خود را بر ایشان ریختم.

¹⁹ و ایشان را در میان قومها پخش نمودم و در مملکتها پراکنده گشتند. و مطابق راهها و کارهایشان، بر ایشان داوری نمودم.

²⁰ و چون به قومهایی که به طرف آنها رفتند، رسیدند، آنگاه اسم قدوس مرا بی‌حرمت ساختند. زیرا درباره ایشان گفتند که ”اینان قوم یهوه می‌باشند و با اینحال می‌بایست از سرزمین او بیرون روند.“

²¹ لیکن من بر اسم قدوس خود که خاندان اسرائیل آن را در میان قومهایی که به سوی آنها رفته بودند بی‌حرمت ساختند، شفقت نمودم.

²² بنابراین به خاندان اسرائیل بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید: ای خاندان اسرائیل، من این را نه به‌ خاطر شما، بلکه به خاطر اسم قدوس خود که آن را در میان قومهایی که به آنها رفته بی‌حرمتش کرده‌اید، به عمل می‌آورم.

²³ و اسم بزرگ خود را که در میان قومها بی‌حرمت شده است و شما آن را در میان آنها از حرمت انداخته‌اید، تقدیس خواهم نمود. و خداوند یهوه می‌فرماید که چون در میان شما قدوسیت خود را در نظر قومها آشکار سازم، آنگاه ایشان خواهند دانست که من یهوه هستم.

²⁴ و شما را از میان قومها می‌گیرم و از تمامی مملکتها جمع می‌کنم و شما را به سرزمین خودتان در خواهم آورد.

²⁵ و آب پاک بر شما خواهم پاشید و پاک خواهید شد. و شما را از همه ناپاکیها و از همه بتهای شما پاک خواهم ساخت.

²⁶ و دل تازه به شما خواهم داد و روح تازه در درون شما خواهم نهاد. و دل سنگی را از جسم شما دور کرده، دل گوشتین به شما خواهم داد.

²⁷ و روح خود را در درون شما خواهم نهاد و شما را به قوانین خود روان خواهم گردانید تا احکام مرا نگاه داشته، آنها را به جا آورید.

²⁸ در سرزمینی که به پدران شما دادم، ساکن خواهید شد؛ شما قوم من خواهید بود و من خدای شما خواهم بود.

²⁹ و شما را از همه ناپاکیهای شما نجات خواهم داد. و غله را فرا خوانده، آن را فراوان خواهم ساخت و دیگر قحطی بر شما نخواهم فرستاد.

³⁰ و میوه درختان و حاصل سرزمین را فراوان خواهم ساخت تا دیگر در میان قومها متحمل رسوایی قحطی نشوید.

³¹ و چون راههای شرم‌آور و کارهای ناپسند خود را به یاد آورید، آنگاه به خاطر گناهان و کارهای زشت خویش، از خود نفرت خواهید نمود.

³² و خداوند یهوه می‌گوید: بدانید که من این را به‌ خاطر شما نکرده‌ام. پس‌ ای خاندان اسرائیل، به خاطر راههای خود خجل و شرمسار باشید.

³³ خداوند یهوه چنین می‌فرماید: در روزی که شما را از تمامی گناهانتان پاک سازم، شهرها را مسکون خواهم ساخت و خرابه‌ها باز بنا خواهد شد.

³⁴ و سرزمین ویران که به نظر تمامی رهگذران ویرانه می‌بود، کشت خواهد شد.

³⁵ و خواهند گفت ”این سرزمینی که ویران بود، مثل باغ عدن گردیده است؛ شهرهایی که خراب و ویران و واژگون بود، حصاردار و مسکون شده است.“

³⁶ و قومهایی که به اطراف شما باقیمانده باشند، خواهند دانست که من یهوه خرابه​ها را بنا کرده و مکانهای ویران را کِشت نموده‌ام. من که یهوه هستم، سخن گفته و به عمل آورده‌ام.

³⁷ خداوند یهوه چنین می‌گوید: از این رو خاندان اسرائیل بار دیگر از من درخواست خواهند نمود تا آن را برای ایشان به عمل آورم. و من قوم ایشان را همچون گله‌ای افزون خواهم ساخت،

³⁸ مانند گله‌ای برای امور مقدس، و مانند گلۀ اورشلیم در ایام عید، به همین‌گونه شهرهای خراب از گله‌های آدمیان مملو خواهد شد. آنگاه ایشان خواهند دانست که من یهوه هستم.»