حزقیال 14 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهمحکومیت مشایخ بت‌پرست 1 و کسانی چند از مشایخ اسرائیل نزد من آمده، پیش رویم نشستند. 2 آنگاه کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 3 «ای پسر انسان، این اشخاص، بتهای خویش را در دلهای خود جای دادند و سنگ لغزش گناه خویش را پیش روی خود نهادند. پس آیا بگذارم که ایشان از من مشورت بطلبند؟ 4 بنابراین ایشان را خطاب کن و به ایشان بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید: هر کس از خاندان اسرائیل که بتهای خویش را در دل خود جای دهد و سنگ لغزش گناه خویش را پیش روی خود بگذارد و نزد نبی بیاید، من که یهوه هستم، آن را که می‌آید، مطابق زیادی بتهایش پاسخ خواهم نمود 5 تا خاندان اسرائیل را در افکار خودشان گرفتار سازم، چونکه تمامی ایشان به خاطر بتهای خویش از من منحرف شده‌اند. 6 بنابراین به خاندان اسرائیل بگو، خداوند یهوه چنین می‌فرماید: توبه کنید و از بتهای خود بازگشت نمایید و رویهای خویش را از همه کارهای شرم‌آور خود برگردانید. 7 زیرا هر کس چه از خاندان اسرائیل و چه از غریبانی که در اسرائیل ساکن باشند که از پیروی من گمراه شده، بتهای خویش را در دلش جای دهد و سنگ لغزش گناه خود را پیش رویش نهاده، نزد نبی آید تا به واسطه او از من درخواست نماید، من که یهوه هستم، خود او را جواب خواهم داد. 8 و من چشمان خود را بر آن شخص دوخته، او را مایه عبرت خواهم ساخت تا نشانی و ضرب‌المثلی بشود و او را از میان قوم خود ریشهکن خواهم کرد و خواهید دانست که من یهوه هستم. 9 و اگر نبی فریب خورده، سخنی گوید، من که یهوه هستم، آن نبی را فریب داده‌ام. من دست خود را بر او دراز کرده، او را از میان قوم خود اسرائیل ریشهکن خواهم ساخت. 10 و ایشان بار گناهان خود را متحمل خواهند شد و گناه درخواست کننده مثل گناه آن نبی خواهد بود. 11 تا خاندان اسرائیل دیگر از پیروی من گمراه نشوند و باز به تمامی تقصیرهای خویش نجس نگردند. بلکه خداوند یهوه می‌گوید: ایشان قوم من خواهند بود و من خدای ایشان خواهم بود.» داوری بر اورشلیم 12 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 13 «ای پسر انسان، اگر سرزمینی خیانت کرده، به من خطا ورزد و اگر من دست خود را بر آن دراز کرده، عرضه نانش را قطع کنم و قحطی در آن فرستاده، انسان و حیوان را از آن محو سازم، 14 اگر‌چه این سه مرد، یعنی نوح و دانیال و ایوب نیز در میان آن باشند، خداوند یهوه می‌گوید که ایشان فقط جانهای خود را به عدالت خویش خواهند رهانید. 15 و اگر حیوانات درنده به آن سرزمین بیاورم که آن را از سکنه خالی سازند و چنان ویران شود که از ترس آن جانوران، کسی از آن گذر نکند، 16 اگر چه این سه مرد در میانش باشند، خداوند یهوه می‌گوید: به حیات خودم قسم، که ایشان پسران و دختران را رهایی نخواهند داد. ایشان به تنهایی رهایی خواهند یافت، ولی سرزمین ویران خواهد شد. 17 یا اگر شمشیری به آن سرزمین آورم و بگویم: ای شمشیر، از این سرزمین بگذر. و اگر انسان و حیوان را از آن محو سازم، 18 اگر‌چه این سه مرد در میانش باشند، خداوند یهوه می‌گوید: به حیات خودم قسم، که پسران و دختران را رهایی نخواهند داد، بلکه ایشان به تنهایی رهایی خواهند یافت. 19 یا اگر طاعون در آن سرزمین بفرستم و خشم خود را بر آن با خون بریزم و انسان و حیوان را از آن محو بسازم، 20 اگر‌چه نوح و دانیال و ایوب در میانش باشند، خداوند یهوه می‌گوید: به حیات خودم قسم، که نه پسری و نه دختری را رهایی خواهند داد بلکه ایشان فقط جانهای خود را به عدالت خویش خواهند رهانید. 21 پس خداوند یهوه چنین می‌گوید: چه قدر زیاده هنگامی که چهار عذاب سخت خود، یعنی شمشیر و قحطی و جانواران درنده و طاعون را بر اورشلیم بفرستم تا انسان و حیوان را از آن ریشهکن سازم. 22 لیکن اینک باقیماندگانی از پسران و دخترانی که بیرون آورده می‌شوند، در آن واگذاشته خواهد شد. اینک، ایشان را نزد شما بیرون خواهند آورد و رفتار و اعمال ایشان را خواهید دید و از بلایی که بر اورشلیم وارد آورده و هر آنچه بر آن رسانیده باشم، تسلی خواهید یافت. 23 و چون رفتار و اعمال ایشان را ببینید، شما را تسلی خواهند داد و خداوند یهوه می‌گوید: شما خواهید دانست که هر آنچه به آن کردم، بی‌سبب به جا نیاوردم.» |
@ 2024 Korpu Company