خروج 22 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حکم در مورد محافظت مالکيت

¹ «اگر کسی گاوی يا گوسفندی بدزدد، و آن را بکشد يا بفروشد، به عوض گاو پنج گاو، و به عوض گوسفند چهار گوسفند بدهد.

² اگر دزدی در نقب زدن گرفته شود، و او را بزنند به طوری که بميرد، بازخواست خون برای او نباشد.

³ اما اگر آفتاب بر او طلوع کرد، بازخواست خون برای او هست، البته مکافات بايد داد. و اگر چيزی ندارد، به عوض دزدی که کرد، فروخته شود.

⁴ اگر چيزی دزديده شده، از گاو يا الاغ يا گوسفند زنده در دست او يافت شود، دو برابر آن را رد کند.

⁵ اگر کسی مرتعی يا تاکستانی را بچراند، يعنی احشام خود را براند تا در مرتع ديگری بچرد، از نيکوترين مرتع و از بهترين تاکستان خود عوض بدهد.

⁶ اگر آتشی بيرون رود و خارها را فرا گيرد و خوشه​های غله يا خوشه‌های نادرويده يا مزرعه‌ای سوخته گردد، هر ‌که آتش را افروخته است، البته عوض بدهد.

⁷ اگر کسی پول يا اسباب نزد همسايه خود امانت گذارد و از خانه آن شخص دزديده شود، هرگاه دزد پيدا شود، دو برابر رد نمايد.

⁸ و اگر دزد گرفته نشود، آنگاه صاحب‌خانه را به حضور حکام بياورند، تا حکم شود که آيا دست خود را بر اموال همسايه خويش دراز کرده است يا نه.

⁹ در هر خيانتی از گاو و الاغ و گوسفند و رخت و هر چيز گم شده، که کسی بر آن ادعا کند، ادعای هر دو به حضور خدا برده شود، و بر گناه هر کدام که خدا حکم کند، دو برابر به همسايه خود رد نمايد.

¹⁰ اگر کسی الاغی يا گاوی يا گوسفندی يا جانوری ديگر به همسايه خود امانت دهد و آن بميرد يا پايش شکسته شود يا دزديده شود، و شاهدی نباشد،

¹¹ قسم خداوند در ميان هر دو نهاده شود که دست خود را به مال همسايه خويش دراز نکرده است. پس مالکش قبول بکند و او عوض ندهد.

¹² ليکن اگر از او دزديده شد، به صاحبش عوض بايد داد.

¹³ و اگر دريده شد، آن را برای شهادت بياورد، و برای دريده شده، عوض ندهد.

¹⁴ و اگر کسی حيوانی از همسايه خود قرض گرفت و پای آن شکست يا مرد و صاحبش همراهش نبود، البته عوض بايد داد.

¹⁵ اما اگر صاحبش همراهش بود، عوض نبايد داد، و اگر کرايه شد، برای کرايه آمده بود.

حکم در مورد وظايف اجتماعي

¹⁶ «اگر کسی دختری را که نامزد نبود فريب داده، با او هم بستر شد، البته می‌بايد او را زن شوهردار خويش سازد.

¹⁷ و هرگاه پدرش راضی نباشد که او را به وی دهد، موافق مهریه دوشيزگان نقدی به او بايد داد.

¹⁸ زن جادوگر را زنده مگذار.

¹⁹ هر ‌که با حيوانی نزدیکی کند، به یقین کشته شود.

²⁰ هر ‌که برای خدای غير از يهوه و بس قربانی گذراند، البته هلاک گردد.

²¹ غريبی را اذيت مرسانيد. و بر او ظلم مکنيد، زيرا که در زمين مصر غريب بوديد.

²² بر بيوه‌زنی يا يتيمی ظلم مکنيد.

²³ و هر گاه بر او ظلم کردی، و او نزد من فرياد برآورد، البته فرياد او را جواب خواهم داد.

²⁴ و خشم من مشتعل شود، و شما را به شمشير خواهم کشت، و زنان شما بيوه شوند و پسران شما يتيم.

²⁵ اگر نقدی به فقيری از قوم من که همسايه تو باشد قرض دادی، مثل رباخوار با او رفتار مکن و هيچ سود بر او مگذار.

²⁶ اگر رخت همسايه خود را به گرو گرفتی، آن را قبل از غروب آفتاب به او باز گردان.

²⁷ زيرا که آن فقط پوشش او و لباس برای بدن اوست، پس در چه چيز بخوابد؟ و اگر نزد من فرياد برآورد، به یقین قبول خواهم فرمود، زيرا که من کريم هستم.

²⁸ به خدا ناسزا مگو و رئيس قوم خود را لعنت مکن.

²⁹ در آوردن نوبر غله و عُصاره انگور خود درنگ منما. و نخست‌زاده پسران خود را به من بده.

³⁰ با گاوان و گوسفندان خود چنين بکن. هفت روز نزد مادر خود بماند و در روز هشتمين آن را به من بده.

³¹ و برای من مردان مقدس باشيد. پس گوشتی را که در صحرا دريده شود مخوريد؛ آن را نزد سگان بيندازيد.