خروج 21 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حکم در مورد غلامان عبري

¹ «و اين است احکامی که پيش ايشان می‌گذاري:

² اگر غلام عبری بخری، شش سال خدمت کند و در هفتمين، بی‌قيمت، آزاد بيرون رود.

³ اگر تنها آمده، تنها بيرون رود. و اگر صاحب زن بوده، زنش همراه او بيرون رود.

⁴ اگر آقايش زنی به او دهد و پسران يا دختران برايش بزايد، آنگاه زن و فرزندانش از آنِ آقايش باشند و آن مرد تنها بيرون رود.

⁵ ليکن هرگاه آن غلام بگويد که به یقین آقايم و زن و فرزندان خود را دوست می‌دارم و نمی‌خواهم که آزاد بيرون روم،

⁶ آنگاه آقايش او را به حضور خدا بياورد و او را نزديک در يا تیر عمودی در برساند و آقايش گوش او را با درفشی سوراخ کند و او وی را هميشه بندگی نمايد.

⁷ اما اگر شخصی، دختر خود را به کنيزی بفروشد، مثل غلامان بيرون نرود.

⁸ هر گاه به نظر آقايش که او را برای خود نامزد کرده است ناپسند آيد، بگذارد که او را فديه دهند، اما هيچ حق ندارد که او را به قوم بيگانه بفروشد، زيرا که به او خيانت کرده است.

⁹ و هرگاه او را به پسر خود نامزد کند، موافق رسم دختران با او عمل نمايد.

¹⁰ اگر زنی ديگر برای خود گيرد، آنگاه خوراک و لباس و مباشرت او را کم نکند.

¹¹ و اگر اين سه چيز را برای او نکند، آنگاه بی‌قيمت و رايگان بيرون رود.

حکم در مورد برخوردهای شخصي

¹² «هر ‌که انسانی را بزند و او بميرد، به یقین کشته شود.

¹³ اما اگر قصد او نداشت، بلکه خدا وی را به دستش رسانيد، آنگاه مکانی برای تو معين کنم تا به آنجا فرار کند.

¹⁴ ليکن اگر شخصی عمدا بر همسايه خود آيد، تا او را به حیله بکشد، آنگاه او را از قربانگاه من کشيده، به قتل برسان.

¹⁵ و هر ‌که پدر يا مادر خود را زند، به یقین کشته شود.

¹⁶ و هر‌ که آدمی را بدزدد و او را بفروشد يا در دستش يافت شود، به یقین کشته شود.

¹⁷ و هر ‌که پدر يا مادر خود را لعنت کند، به یقین کشته شود.

¹⁸ و اگر دو مرد نزاع کنند، و يکی ديگری را به سنگ يا به مشت زند، و او نميرد ليکن بستری شود،

¹⁹ اگر برخيزد و با عصا بيرون رود، آنگاه زننده او بی‌گناه شمرده شود، اما عوض بيکاری‌اش را ادا نمايد، و خرج معالجه او را بدهد.

²⁰ و اگر کسی غلام يا کنيز خود را به عصا بزند و او زير دست وی بميرد، به یقین انتقام او گرفته شود.

²¹ ليکن اگر يکی دو روز زنده بماند، از او انتقام کشيده نشود، زيرا که زرخريد اوست.

²² و اگر مردم جنگ کنند و زنی حامله را بزنند، و فرزندان او سقط گردد، و ضرری ديگر نشود، البته غرامتی بدهد موافق آنچه شوهر زن به او گذارد، و به حضور داوران ادا نمايد.

²³ و اگر اذيتی ديگر حاصل شود، آنگاه جان به عوض جان بده.

²⁴ و چشم به عوض چشم، و دندان به عوض دندان، و دست به عوض دست، و پا به عوض پا.

²⁵ و داغ به عوض داغ، و زخم به عوض زخم، و ضربات به عوض ضربات.

²⁶ و اگر کسی چشم غلام يا چشم کنيز خود را بزند که کور شود، او را به عوض چشمش آزاد کند.

²⁷ و اگر دندان غلام يا دندان کنيز خود را بيندازد، او را به عوض دندانش آزاد کند.

²⁸ و هرگاه گاوی به شاخ خود مردی يا زنی را بزند که او بميرد، گاو را البته سنگسار کنند و گوشتش را نخورند و صاحب گاو بی‌گناه باشد.

²⁹ و ليکن اگر گاو قبل از آن شاخ زن می‌بود و صاحبش آگاه بود و آن را بسته نگاه نداشت و او مردی يا زنی را کشت، گاو را سنگسار کنند و صاحبش را نيز به قتل رسانند.

³⁰ و اگر ديه بر او گذاشته شود، آنگاه برای فديه جان خود هر آنچه بر او تعیین شود، ادا نمايد.

³¹ خواه پسر خواه دختر را شاخ زده باشد، مطابق اين حکم با او عمل کنند.

³² اگر گاو، غلامی يا کنيزی را بزند، سی مثقال نقره به صاحب او داده شود و گاو سنگسار شود.

³³ و اگر کسی چاهی گشايد، يا کسی چاهی حفر کند و آن را نپوشاند و گاوی يا الاغی در آن افتد،

³⁴ صاحب چاه عوض او را بدهد، و قيمتش را به صاحبش ادا نمايد، و مُرده از آن او باشد.

³⁵ و اگر گاو شخصی، گاو همسايه او را بزند و آن بميرد، پس گاو زنده را بفروشند و قيمت آن را تقسيم کنند و مُرده را نيز تقسيم نمايند،

³⁶ اما اگر معلوم بوده باشد که آن گاو قبل از آن شاخ زن می‌بود و صاحبش آن را بسته نگاه نداشت، البته گاو به عوض گاو بدهد و مُرده از آن او باشد.