خروج 20 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ده فرمان

¹ و خدا صحبت نمود و همه اين کلمات را بگفت:

² «من هستم يهوه، خدای تو، که تو را از سرزمين مصر و از خانه بندگی بيرون آوردم.

³ تو را خدايان ديگر غير از من نباشد.

⁴ صورتی تراشيده و هيچ تمثالی از آنچه بالا در آسمان است، و از آنچه پايين در زمين است، و از آنچه در آب زير زمين است، برای خود مساز.

⁵ نزد آنها سجده مکن و آنها را عبادت منما، زيرا من که يهوه، خدای تو می‌باشم، خدای غيور هستم، که انتقام گناه پدران را از پسران تا پشت سوم و چهارم از آنانی که مرا دشمن دارند، می‌گيرم.

⁶ و تا هزار پشت بر آنانی که مرا دوست دارند و فرامین مرا نگاه دارند، رحمت می‌کنم.

⁷ نام يهوه، خدای خود را به باطل مبر، زيرا خداوند کسی را که اسم او را به باطل برد، بی‌گناه نخواهد شمرد.

⁸ روز سبّت را به ياد داشته باش تا آن را مقدس نگاهداری.

⁹ شش روز مشغول باش و همه کارهای خود را به جا آور.

¹⁰ اما روز هفتمين، سبّت يهوه خدای توست. در آن هيچ کار مکن، تو و پسرت و دخترت و غلامت و کنيزت و چارپایانت و غریبی که درون دروازه‌های تو باشد.

¹¹ زيرا که در شش روز، خداوند آسمان و زمين و دريا و آنچه را که در آنهاست بساخت و در روز هفتم آرامی گرفت. از اين سبب خداوند روز هفتم را مبارک خوانده، آن را تقديس نمود.

¹² پدر و مادر خود را احترام نما، تا روزهای تو در زمينی که يهوه خدايت به تو می‌بخشد، دراز شود.

¹³ قتل مکن.

¹⁴ زنا مکن.

¹⁵ دزدی مکن.

¹⁶ بر همسايه خود شهادت دروغ مده.

¹⁷ به خانه همسايه خود طمع مورز، و به زن همسايه‌ات و غلامش و کنيزش و گاوش و الاغش و به هيچ‌ چيزی که از آنِ همسايه تو باشد، طمع مکن.»

¹⁸ و تمامی قوم رعدها و زبانه‌های آتش و صدای شیپور و کوه را که پر از دود بود، ديدند و چون قوم اين را بديدند، لرزيدند و از دور بايستادند.

¹⁹ و به موسی گفتند: «تو به ما سخن بگو و خواهيم شنيد، اما خدا به ما نگويد، مبادا بميريم.»

²⁰ موسی به قوم گفت: «مترسيد زيرا خدا برای امتحان شما آمده است، تا ترس او پيش روی شما باشد و گناه نکنيد.»

²¹ پس قوم از دور ايستادند و موسی به ظلمت غليظ که خدا در آن بود، نزديک آمد.

²² و خداوند به موسی گفت: «به قوم اسرائیل چنين بگو: ”شما ديديد که از آسمان به شما سخن گفتم:

²³ خدايان نقره مسازيد که با من باشند و خدايان طلا برای خود مسازيد.

²⁴ قربانگاهی از خاک برای من بساز و قربانی‌های سوختنی خود و هدايای سلامتی خود را از گله و رمه خويش بر آن بگذران، در هر جايی که يادگاری برای نام خود سازم، نزد تو خواهم آمد و تو را برکت خواهم داد.

²⁵ و اگر قربانگاهی از سنگ برای من سازی، آن را از سنگهای تراشيده بنا مکن، زيرا اگر افزار خود را بر آن بلند کردی، آن را نجس خواهی ساخت.

²⁶ و بر قربانگاه من از پله‌ها بالا مرو، مبادا عریانی تو بر آن در مقابل چشم قرار گیرد.