خروج 18 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

پند يِترون

¹ و چون يِترون، کاهن مديان، پدر زن موسی، آنچه را که خدا با موسی و قوم خود اسرائيل کرده بود شنيد که خداوند چگونه اسرائيل را از مصر بيرون آورده بود،

² آنگاه یِترون پدر زن موسی، صفوره، زن موسی را برداشت، بعد از آنکه او را پس فرستاده بود.

³ و دو پسر او را که يکی را جِرشوم نام بود، زيرا گفت: «در سرزمين بيگانه غريب هستم.»

⁴ و ديگری را اِلعازر نام بود، زيرا گفت: «که خدای پدرم مددکار من بوده و مرا از شمشير فرعون رهانيد.»

⁵ پس يِترون، پدر زن موسی، با پسران و زوجه‌اش نزد موسی به صحرا آمدند، در جايی که او نزد کوه خدا خيمه زده بود.

⁶ و به موسی خبر داد که من يِترون، پدر زن تو با زن تو و دو پسرش نزد تو آمده‌ايم.

⁷ پس موسی به استقبال پدر زن خود بيرون آمد و او را تعظيم کرده، بوسيد و سلامتی يکديگر را پرسيده، به خيمه وارد شدند.

⁸ موسی پدر زن خود را از آنچه خداوند به فرعون و مصريان به‌ خاطر اسرائيل کرده بود، خبر داد و از تمامی مشقتی که در راه به ایشان واقع شده، خداوند ايشان را از آن رهانيده بود.

⁹ یِترون شاد گرديد به خاطر تمامی نیکویی که خداوند به اسرائيل کرده و ايشان را از دست مصريان رهانيده بود.

¹⁰ و یِترون گفت: «متبارک است خداوند که شما را از دست مصريان و از دست فرعون خلاصی داده است و قوم خود را از دست مصريان رهانيده.

¹¹ الان دانستم که يهوه از تمامی خدايان بزرگتر است، به ویژه در همان امری که با قوم متکبرانه رفتار می‌کردند.»

¹² آنگاه يِترون، پدر زن موسی، قربانی سوختنی و قربانیها برای خدا گرفت، و هارون و تمامی مشايخ اسرائيل آمدند تا با پدر زن موسی به حضور خدا نان بخورند.

¹³ بامدادان واقع شد که موسی برای داوری قوم بنشست و قوم به حضور موسی از صبح تا شام ايستاده بودند.

¹⁴ و چون پدر زن موسی آنچه را که او به قوم می‌کرد ديد، گفت: «اين چه‌ کار است که تو با قوم می‌نمايی؟ چرا تو تنها می نشينی و تمامی قوم نزد تو از صبح تا شام می‌ايستند؟»

¹⁵ موسی به پدر زن خود گفت که «قوم نزد من می‌آيند تا از خدا درخواست نمايند.

¹⁶ هرگاه ايشان را مشاجره​ای درگیرد، نزد من می‌آيند و ميان هر کس و همسايه‌اش داوری می‌کنم و قواعد و قوانین خدا را به ایشان تعليم می‌دهم.»

¹⁷ پدر زن موسی به او گفت: «کاری که تو می کنی، خوب نيست.

¹⁸ به یقین تو و اين قوم نيز که با تو هستند، خسته خواهيد شد، زيرا که اين امر برای تو سنگين است. تنها اين را نمی‌توانی کرد.

¹⁹ اکنون سخن مرا بشنو. تو را پند می‌دهم. و خدا با تو باد. و تو برای قوم به حضور خدا باش، و امور ايشان را نزد خدا عرضه دار.

²⁰ و قواعد و قوانین را به ایشان تعليم ده، و طريقی را که به آن می‌بايد رفتار نمود و عملی را که می‌بايد کرد، به ایشان اعلام نما.

²¹ و از ميان تمامی قوم، مردان قابل را که خداترس و مردان امين، که از رشوه نفرت کنند، جُسته، بر ايشان بگمار، تا سران هزار و سران صد و سران پنجاه و سران ده باشند.

²² تا بر قوم پيوسته داوری نمايند؛ هر امر بزرگ را نزد تو بياورند، امّا هر امر کوچک را خود حل و فصل نمایند. به این طور بار خود را سبک خواهی کرد و ايشان با تو متحمل آن خواهند شد.

²³ اگر اين کار را بکنی و خدا تو را چنين امر فرمايد، آنگاه يارای استقامت خواهی داشت و تمامی اين قوم نيز به مکان خود به سلامتی خواهند رسيد.»

²⁴ پس موسی سخن پدر زن خود را قبول کرده، آنچه او گفته بود، به عمل آورد.

²⁵ موسی مردان قابل از تمامی اسرائيل انتخاب کرده، ايشان را سران قوم ساخت؛ سران هزار و سران صد و سران پنجاه و سران ده.

²⁶ آنها در داوری قوم پيوسته مشغول می‌بودند. هر امر مشکل را نزد موسی می‌آوردند، ولی هر مشاجره کوچک را خود حل و فصل می​کردند.

²⁷ و موسی پدر زن خود را مرخص کرد و او به ولايت خود رفت.