تثنیه 8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

خداوند را از یاد نبرید

¹ تمامی اوامری را که من امروز به شما امر می‌فرمايم، حفظ داشته، به جا آوريد، تا زنده مانده، زياد شويد و به سرزمينی که خداوند برای پدران شما قسم خورده بود، داخل شده، در آن تصرف نماييد.

² به یاد آور تمامی راه را که يهوه خدايت، تو را اين چهل سال در بيابان رهبری نمود، تا تو را خوار و زبون ساخته، بيازمايد و آنچه را که در دل تو است بداند، که آيا اوامر او را نگاه خواهی داشت، يا نه.

³ و او تو را خوار و زبون ساخت و گرسنه گذاشت و مَنّا را به تو خورانيد که نه تو آن را می‌دانستی و نه پدرانت می‌دانستند، تا تو را بياموزاند که انسان تنها به نان زنده نیست، بلکه به هر کلمه‌ای که از دهان خداوند صادر شود، انسان زنده می‌شود.

⁴ در اين چهل سال لباس تو در تنت مندرس نشد، و پای تو تاول نزد.

⁵ پس در دل خود فکر کن که به طوری که پدر، پسر خود را انضباط می‌بخشد، يهوه خدايت تو را انضباط بخشیده است.

⁶ اوامر يهوه خدای خود را نگاه داشته، در طريقهای او رفتار نما و از او بترس.

⁷ زيرا که يهوه خدايت تو را به سرزمين نيکو در می‌آورد؛ سرزمين پر از نهرهای آب و از چشمه‌ها و درياچه‌ها که از دره‌ها و کوه‌ها جاری می‌شود؛

⁸ زمينی مملو از گندم و جو و مو و انجير و انار، زمينی مملو از درخت زيتون و عسل.

⁹ زمينی که در آن نان را به تنگی نخواهی خورد و در آن محتاج به هيچ‌چيز نخواهی شد. زمينی که سنگهايش آهن است و از کوه‌هايش مس خواهی کند.

¹⁰ و خورده، سير خواهی شد و يهوه خدای خود را به جهت سرزمين نيکو که به تو داده است، متبارک خواهی خواند.

¹¹ پس مواظب باش مبادا يهوه خدای خود را فراموش کنی و اوامر و احکام و قوانین او را که من امروز به تو امر می‌فرمايم، نگاه نداري.

¹² مبادا خورده، سير شوی و خانه‌های نيکو بنا کرده، در آن ساکن گردی

¹³ و رمه و گله تو زياد شود و نقره و طلا برای تو افزون گردد و اموال تو افزوده گردد.

¹⁴ آنگاه دل تو مغرور شده، يهوه خدای خود را که تو را از سرزمين مصر، از خانه بندگی، بيرون آورد، فراموش کني.

¹⁵ که تو را در بيابان بزرگ و خوفناک که در آن مارهای آتشين و عقربها و زمين تشنه بی‌آب بود، رهبری نمود، که برای تو آب از سنگ خارا بيرون آورد.

¹⁶ که تو را در بيابان مَنّا را خورانيد که پدرانت آن را ندانسته بودند، تا تو را خوار و زبون سازد و تو را بيازمايد و بر تو در آخرت نیکویی نمايد.

¹⁷ مبادا در دل خود بگويی که قوت من و توانايی دست من، اين توانگری را از برايم فراهم کرده است.

¹⁸ بلکه يهوه خدای خود را به ياد آور، زيرا اوست که به تو قوت می‌دهد تا توانگری حاصل کنی، تا عهد خود را که برای پدرانت قسم خورده بود، استوار بدارد، چنانکه امروز شده است.

¹⁹ و اگر يهوه خدای خود را فراموش کنی و پيروی خدايان ديگر نموده، آنها را عبادت و سجده نمايی، امروز بر شما شهادت می‌دهم که به یقین هلاک خواهيد شد.

²⁰ مثل قومهايی که خداوند پيش روی تو هلاک می‌سازد، شما نیز همچنين هلاک خواهيد شد، از اين جهت که سخن يهوه خدای خود را نشنيديد.