تثنیه 6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

فرمان بزرگ

¹ و اين است اوامر و قوانین و احکامی که يهوه، خدای شما، امر فرمود که به شما تعليم داده شود، تا آنها را در سرزمينی که شما به سوی آن برای تصرفش عبور می‌کنيد، به جا آوريد.

² و تا از يهوه خدای خود ترسان شده، تمامی قوانین و اوامر او را که من به شما امر می‌فرمايم، نگاه داري؛ تو و پسرت و پسر پسرت، در تمامی روزهای عمرت. تا عمر تو دراز شود.

³ پس ‌ای اسرائيل، بشنو و به عمل نمودن آن متوجه باش، تا برای تو نيکو باشد و بسيار افزوده شوی در سرزمينی که به شير و شهد جاری است، چنانکه يهوه خدای پدرانت تو را وعده داده است.

⁴ ‌ای اسرائيل، بشنو! يهوه، خدای ما، يهوه واحد است.

⁵ پس يهوه خدای خود را به تمامی جان و تمامی قوت خود محبت نما.

⁶ و اين سخنانی که من امروز تو را امر می‌فرمايم، بر دل تو باشد.

⁷ و آنها را به پسرانت به دقت تعليم نما. حين نشستنت در خانه، و رفتنت به راه، و وقت خوابيدن و برخاستنت از آنها گفتگو نما.

⁸ و آنها را بر دست خود برای نشانه ببند، و چون علامت ميان چشمانت.

⁹ و آنها را بر چارچوب در خانه‌ات و بر دروازه‌هايت بنويس.

¹⁰ چون يهوه، خدايت، تو را به سرزمينی که برای پدرانت ابراهيم و اسحاق و يعقوب قسم خورد که به تو بدهد، درآوَرَد، به شهرهای بزرگ و خوشنمايی که تو بنا نکرده‌ای،

¹¹ و به خانه‌های پر از هر چيز نيکو که پر نکرده‌ای، و حوضهای کنده شده‌ای که نکنده‌ای، و تاکستانها و باغهای زيتونی که غرس ننموده‌ای. و چون از آنها خورده، سير شدی.

¹² آنگاه به هوش باش مبادا خداوند را که تو را از سرزمين مصر، از خانه بندگی بيرون آورد، فراموش کني.

¹³ از يهوه خدای خود بترس و او را عبادت نما و به نام او قسم بخور.

¹⁴ خدايان ديگر را از خدايان اقوامی که به اطراف تو می باشند، پيروی منماييد.

¹⁵ زيرا يهوه خدای تو که در ميان توست، خدای غيور است، مبادا غضب يهوه خدايت بر تو افروخته شود و تو را از روی زمين هلاک سازد.

¹⁶ يهوه خدای خود را ميازماييد، چنانکه او را در مَسّه آزموديد.

¹⁷ توجه نماييد تا اوامر يهوه خدای خود را و شهادات و قوانین او را که به شما امر فرموده است، نگاه داريد.

¹⁸ و آنچه در نظر خداوند راست و نيکوست، به عمل آور تا برای تو نيکو شود و داخل شده آن سرزمين نيکو را که خداوند برای پدرانت قسم خورد، به تصرف آوري.

¹⁹ و تا تمامی دشمنانت را از حضورت بیرون کند، چنانکه خداوند گفته است.

²⁰ چون پسر تو در روزهای آينده از تو سؤال نموده، گويد که ”مراد از اين شهادات و قوانین و احکامی که يهوه خدای ما به شما امر فرموده است، چيست؟“

²¹ آنگاه به پسر خود بگو: ”ما در مصر بنده فرعون بوديم، و خداوند ما را از مصر با دست قوی بيرون آورد.

²² و خداوند نشانه‌ها و معجزات عظيم و هولناک بر مصر و فرعون و تمامی اهل خانه او در برابر دیدگان ما ظاهر ساخت.

²³ و ما را از آنجا بيرون آورد تا ما را به سرزمينی که برای پدران ما قسم خورد که به ما بدهد، درآورد.

²⁴ و خداوند ما را مأمور داشت که تمام اين قوانین را به جا آورده، از يهوه خدای خود بترسيم، تا برای ما هميشه نيکو باشد و ما را زنده نگاه دارد، چنانکه تا امروز شده است.

²⁵ و برای ما عدالت خواهد بود که متوجه شويم که تمامی اين اوامر را به حضور يهوه خدای خود به جا آوريم، چنانکه ما را امر فرموده است.