تثنیه 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ده فرمان

¹ و موسی تمامی قوم اسرائیل را خوانده، به ايشان گفت: «ای اسرائيل، قوانین و احکامی را که من امروز به گوش شما می‌گويم بشنويد، تا آنها را ياد گرفته، متوجه باشيد که آنها را به جا آورید.

² يهوه خدای ما با ما در حوريب عهد بست.

³ خداوند اين عهد را با پدران ما نبست، بلکه با ما که همگی امروز در اينجا زنده هستيم.

⁴ خداوند در کوه از ميان آتش با شما روبرو سخن گفت.

⁵ من در آن وقت ميان خداوند و شما ايستاده بودم تا کلام خداوند را برای شما بيان کنم، زيرا که شما به سبب آتش می‌ترسيديد و به فراز کوه برنيامديد. او چنین گفت:

⁶ ”من هستم يهوه، خدای تو، که تو را از سرزمين مصر، از خانه بندگی، بيرون آوردم.

⁷ تو را به حضور من خدايان ديگر نباشند.

⁸ به جهت خود تمثال تراشيده يا هيچ تمثالی از آنچه بالا در آسمان، يا از آنچه پايين در زمين، يا از آنچه در آبهای زير زمين است، مساز.

⁹ آنها را سجده و عبادت منما. زيرا من که يهوه خدای تو هستم، خدای غيورم و جزای تقصیرات پدران را بر پسران تا پشت سوم و چهارم از آنانی که مرا دشمن دارند، می‌رسانم.

¹⁰ و رحمت می‌کنم تا هزار پشت بر آنانی که مرا دوست دارند و احکام مرا نگاه دارند.

¹¹ نام يهوه خدای خود را به باطل مبر، زيرا خداوند کسی را که نام او را به باطل برد، بی‌گناه نخواهد شمرد.

¹² روز سبّت را نگاه دار و آن را تقديس نما، چنانکه يهوه خدايت به تو امر فرموده است.

¹³ شش روز مشغول باش و هر کار خود را بکن.

¹⁴ اما روز هفتمين سبّت يهوه خدای توست. در آن هيچکاری مکن. تو و پسرت و دخترت و غلامت و کنيزت و گاوت و الاغت و همه چارپایت و مهمانت که در درون دروازه‌های تو باشد، تا غلامت و کنيزت مثل تو آرام گيرند.

¹⁵ و به یاد آور که در سرزمين مصر غلام بودی و يهوه خدايت تو را به ‌دست قوی و بازوی دراز از آنجا بيرون آورد. بنابراين يهوه، خدايت، تو را امر فرموده است که روز سبّت را نگاه داري.

¹⁶ پدر و مادر خود را حرمت دار، چنانکه يهوه خدايت تو را امر فرموده است، تا روزهايت دراز شود و تو را در زمينی که يهوه خدايت به تو می‌بخشد، نيکويی باشد.

¹⁷ قتل مکن.

¹⁸ زنا مکن.

¹⁹ دزدی مکن.

²⁰ بر همنوع خود شهادت دروغ مده.

²¹ به زن همسایه​ات طمع مورز، و به خانه همسايه‌ات و به مزرعه او و به غلامش و کنيزش و گاوش و الاغش و به هر چه از آن همسايه تو باشد، طمع مکن.“

²² اين سخنان را خداوند به تمامی جماعت شما در کوه از ميان آتش و ابر و ظلمت غليظ به صدای بلند گفت و بر آنها چيزی نيفزود و آنها را بر دو لوح سنگی نوشته، به من داد.

²³ و چون شما آن صدا را از ميان تاريکی شنيديد، در حالی که کوه به آتش می‌سوخت، شما با تمامی رئیسان قبایل و مشايخ خود نزد من آمده،

²⁴ گفتيد: ”اينک يهوه، خدای ما، جلال و عظمت خود را بر ما ظاهر کرده است و صدای او را از ميان آتش شنيديم. امروز ديديم که خدا با انسان سخن می‌گويد و زنده است.

²⁵ و اما الان چرا بميريم زيرا که اين آتش عظيم ما را خواهد سوخت، اگر صدای يهوه خدای خود را بیش از این بشنويم، خواهيم مرد.

²⁶ زيرا از تمامی بشر کيست که مثل ما صدای خدای زنده را که از ميان آتش سخن گويد، بشنود و زنده ماند؟

²⁷ تو نزديک برو و هر آنچه يهوه خدای ما بگويد، بشنو و هر آنچه يهوه خدای ما به تو بگويد، برای ما بيان کن. پس خواهيم شنيد و به عمل خواهيم آورد.“

²⁸ و خداوند صدای سخنان شما را که به من گفتيد شنيد، و خداوند مرا گفت: ”صدای سخنان اين قوم را که به تو گفتند، شنيدم؛ هر چه گفتند نيکو گفتند.

²⁹ کاش که دلی را مثل اين داشتند تا از من می‌ترسيدند و تمامی اوامر مرا در هر وقت به جا می‌آوردند، تا ايشان را و فرزندان ايشان را تا به ابد نيکو باشد.

³⁰ برو و ايشان را بگو به خيمه های خود برگرديد.

³¹ و اما تو در اينجا پيش من بايست، تا تمامی اوامر و قوانین و احکامی را که می‌بايد به ايشان تعليم دهی، به تو بگويم و آنها را در زمينی که من به ايشان می‌دهم تا در آن تصرف نماييد، به جا آورند.“

³² پس توجه نماييد تا آنچه يهوه، خدای شما، به شما امر فرموده است، به عمل آوريد و به راست و چپ انحراف مورزید.

³³ در تمامی آن طريقی که يهوه، خدای شما، به شما امر فرموده است، رفتار نماييد، تا برای شما نيکو باشد و عمر خود را در سرزمينی که به تصرف خواهيد آورد، دراز نماييد.