اعمال رسولان 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

نزول روح‌القدس

¹ و چون روز پِنطیکاست رسید، به یکدل در یکجا بودند.

² که ناگاه صدایی چون صدای وزیدن باد شدید از آسمان آمد و تمام آن خانه را که در آنجا نشسته بودند، پر ساخت.

³ و زبانه‌های تقسیم شده، مثل زبانه‌های آتش به ایشان ظاهر گشته، بر هر یکی از ایشان قرار گرفت.

⁴ و همه از روح‌القدس پر گشته، به زبانهای مختلف، به گونه‌​ای که روح به ایشان قدرت تلفظ بخشید، به سخن ‌گفتن شروع کردند.

⁵ و مردم یهود دیندار از هر ملّت زیر آسمان در اورشلیم ساکن بودند.

⁶ پس چون این صدا بلند شد، گروهی فراهم شده در حیرت افتادند، زیرا هر کس واژهٔ خود را از ایشان شنید.

⁷ و همه مبهوت و متعجّب شده به یکدیگر می‌گفتند: «مگر همهٔ اینها که حرف می‌زنند، جلیلی نیستند؟

⁸ پس چون است که هر یکی از ما واژهٔ خود را که در آن تولّد یافته‌ایم، می‌شنویم؟

⁹ پارتیان و مادیان و عیلامیان و ساکنان بین‌النهرین و یهودیه و کاپادوکیه و پُنطُس و آسیا

¹⁰ و فریجیه و پامفلیه و مصر و نواحی لیبی که متصل به قیرَوان است و غریبان از روم یعنی یهودیان و جدیدان

¹¹ و اهل کریت و عرب اینها را می‌شنویم که به زبانهای ما از کارهای پر قدرت خدا سخن می‌گویند.

¹² پس همه در حیرت و شک افتاده، به یکدیگر گفتند: «این چه معنی دارد؟»

¹³ امّا بعضی مسخره‌کنان گفتند که «از شراب تازه مست شده‌اند!»

¹⁴ پس پطرس با آن یازده برخاسته، صدای خود را بلند کرده، به ایشان گفت: «ای مردان یهود و جمیع ساکنان اورشلیم، این را بدانید و سخنان مرا گوش دهید.

¹⁵ زیرا که اینها مست نیستند چنانکه شما گمان می‌برید، زیرا که ساعت سوم از روز است.

¹⁶ بلکه این همان است که یوئیل نبی گفت که

¹⁷ 'خدا می‌گوید: در روزهای آخر چنین خواهد بود که از روح خود بر تمام بشر خواهم ریخت و پسران و دختران شما نبوّت کنند و جوانان شما رویاها و پیران شما خوابها خواهند دید؛

¹⁸ و بر غلامان و کنیزان خود در آن روزها از روح خود خواهم ریخت و ایشان نبوّت خواهند نمود.

¹⁹ واز بالا در آسمانها عجایب و از پایین در زمین، نشانه‌ها را از خون و آتش و بخار دود به ظهور آورم.

²⁰ خورشید به ظلمت و ماه به خون مبدل گردد قبل از وقوع روز عظیم مشهور خداوند.

²¹ و چنین خواهد بود که هر ‌که نام خداوند را بخواند، نجات یابد.'

²² «ای مردان اسرائیلی این سخنان را بشنوید. عیسی ناصری مردی که نزد شما از جانب خدا تصدیق کرده شد به قوات و عجایب و نشانه‌هایی که خدا در میان شما از او به عمل آورد، چنانکه خود می‌دانید،

²³ این شخص چون مطابق اراده استوار و پیشدانی خدا تسلیم شد، شما به ‌دست گناهکاران بر صلیب کشیده، کشتید،

²⁴ که خدا چنگهای مرگ را پاره کرده او را برخیزانید، زیرا محال بود که مرگ او را در بند نگاه دارد،

²⁵ زیرا که داوود درباره‌ٔ وی می‌گوید: 'خداوند را همیشه پیش روی خود دیده‌ام که به ‌دست راست من است تا جنبش نخورم.

²⁶ از این سبب دلم شاد گردید و زبانم به وجد آمد، بلکه بدنم نیز در امید ساکن خواهد بود؛

²⁷ زیرا که نفس مرا در هاویه نخواهی گذاشت و اجازه نخواهی داد که قدّوس تو فساد را ببیند.

²⁸ طریقهای حیات را به من آموختی و مرا از روی خود به شادی سیر گردانیدی.'

²⁹ «ای برادران، می‌توانم دربارهٔ داوود پاتریارخ با شما بی‌ترس سخن گویم که او وفات نموده، دفن شد و مقبرهٔ او تا امروز در میان ماست.

³⁰ پس چون نبی بود و دانست که خدا برای او قسم خورد که از نسل او مطابق جسم، مسیح را مقرّر سازد تا بر تخت او بنشیند،

³¹ دربارهٔ زنده شدن مسیح پیش دیده، گفت که نفس او در هاویه گذاشته نشود و بدن او فساد را نبیند.

³² پس همان عیسی را خدا برخیزانید و همهٔ ما شاهد بر آن هستیم.

³³ پس چون به ‌دست راست خدا بالا برده شد، روح‌القدس موعود را از پدر یافته، این را که اکنون می‌بینید و می‌شنوید، فرو ریخته است.

³⁴ زیرا که داوود به آسمان صعود نکرد، لیکن خود می گوید: 'خداوند به خداوند من گفت: بر دست راست من بنشین

³⁵ تا دشمنانت را پای انداز تو سازم.'

³⁶ پس تمامی خاندان اسرائیل یقین بدانند که خدا همین عیسی را که شما مصلوب کردید، خداوند و مسیح ساخته است.»

³⁷ چون این را شنیدند، دلریش گشته، به پطرس و سایر رسولان گفتند: «ای برادران، چه کنیم؟»

³⁸ پطرس به ایشان گفت: «توبه کنید و هر یک از شما به اسم عیسی مسیح به خاطر بخشش گناهان تعمید گیرید و عطای روح‌القدس را خواهید یافت.

³⁹ زیرا که این وعده است برای شما و فرزندان شما و همهٔ آنانی که دورند، یعنی هر که خداوند خدای ما او را بخواند.»

⁴⁰ و به سخنان بسیار دیگر، به ایشان شهادت داد و موعظه نموده، گفت که «خود را از این فرقه کج‌رو رهایی دهید.»

⁴¹ پس ایشان کلام او را پذیرفته، تعمید گرفتند و در همان روز حدود سه هزار نفر به ایشان پیوستند

⁴² و در تعلیم رسولان و مشارکت ایشان و شکستن نان و دعاها جدّیت می‌نمودند.

⁴³ و همهٔ خلق ترسیدند و معجزات و نشانه‌های بسیار به دست رسولان به ظهور می‌رسید.

⁴⁴ و همهٔ ایمانداران با هم می‌زیستند و در همه‌ چیز شریک می‌بودند

⁴⁵ و املاک و اموال خود را فروخته، آنها را به هر کس به قدر احتیاجش تقسیم می‌کردند.

⁴⁶ و هر روزه در معبد به یکدل پیوسته می‌بودند و در خانه‌ها نان را پاره می‌کردند و خوراک را به خوشی و ساده‌دلی می‌خوردند.

⁴⁷ و خدا را حمد می‌گفتند و نزد تمامی خلق عزیز می‌گردیدند و خداوند هر روزه نجات یافتگان را بر جمعشان می‌افزود.