اعمال رسولان 19 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

در اِفِسُس

¹ و چون اپلس در قُرِنتُس بود، پولُس در نواحی بالا گردش کرده، به اِفِسُس رسید. و در آنجا شاگرد چند یافته،

² به ایشان گفت: «آیا هنگامی که ایمان آوردید، روح‌القدس را یافتید؟» به وی گفتند: «حتّی نشنیدیم که روح‌القدس هست!»

³ به ایشان گفت: «پس به چه چیز تعمید یافتید؟» گفتند: «به تعمید یحیی.»

⁴ پولُس گفت: «یحیی البته تعمید توبه می‌داد و به قوم می‌گفت به آن کسی ‌که بعد از من می‌آید، ایمان بیاورید؛ یعنی به عیسی.»

⁵ چون این را شنیدند، به نام خداوند عیسی تعمید گرفتند

⁶ و چون پولُس دست بر ایشان نهاد، روح‌القدس بر ایشان ریخته شد و به زبانها صحبت نموده نبوت کردند.

⁷ و همهٔ آن مردمان حدود دوازده نفر بودند.

⁸ سپس پولُس به کنیسه وارد شده، مدّت سه ماه به دلیری سخن می‌راند و در امور پادشاهی خدا مباحثه می‌نمود و دلیل قاطع می‌آورد.

⁹ امّا چون بعضی سختدل گشته، ایمان نیاوردند و پیش روی خلق، طریقت را بد می‌گفتند، از ایشان کناره گزیده، شاگردان را جدا ساخت و هر روزه در مدرسهٔ شخصی تیرانوس نام مباحثه می‌نمود.

¹⁰ و به اینطور دو سال گذشت تا به آنجا که تمامی اهل آسیا چه یهود و چه یونانی کلام خداوند عیسی را شنیدند.

¹¹ و خدا از دست پولُس معجزات حیرت انگیز به ظهور می‌رسانید،

¹² به گونه‌ای که از بدن او دستمالها و پیشبندها برده، بر مریضان می‌گذاردند و امراض از ایشان می‌رفت و ارواح پلید از ایشان اخراج می‌شدند.

¹³ لیکن تنی چند از یهودیان جن‌گیر دوره‌گرد بر آنانی که ارواح پلید داشتند، نام خداوند عیسی را خواندن گرفتند و می‌گفتند: «شما را به آن عیسی که پولُس به او موعظه می‌کند، قسم می‌دهیم!»

¹⁴ و هفت نفر پسران اِسکیوا رئیس کاهنان یهود این کار می‌کردند.

¹⁵ امّا روح خبیث در جواب ایشان گفت: «عیسی را می‌شناسم و پولُس را هم می‌شناسم. لیکن شما کیستید؟»

¹⁶ و آن مرد که روح پلید داشت، بر ایشان جَست و بر ایشان زورآور شده، غلبه یافت به حدّی که از آن خانه عریان و مجروح فرار کردند.

¹⁷ چون این واقعه بر تمامی یهودیان و یونانیان ساکن اِفِسُس مشهور گردید، ترس بر همه ایشان چیره گشته، نام خداوند عیسی را به احترام می‌داشتند.

¹⁸ و بسیاری از آنانی که ایمان آورده بودند، آمدند و به کارهای خود اعتراف کرده، آنها را فاش می‌نمودند.

¹⁹ و جمعی از شعبده‌بازان کتب خویش را آورده، در حضور خلق سوزانیدند و چون قیمت آنها را حساب کردند، پنجاه هزار درهم بود.

²⁰ به اینطور کلام خداوند رشد کرده قوّت می‌گرفت.

²¹ و بعد از تمام شدن این وقایع، پولُس در روح بر آن شد که از مَقدونیه و اَخائیه گذشته، به اورشلیم برود و گفت: «بعد از رفتنم به آنجا، روم را نیز باید دید.»

²² پس دو نفر از همراهان خود یعنی تیموتائوس و اِراستوس را به مَقدونیه روانه کرد و خود در آسیا چندی توقف نمود.

²³ در آن زمان بلوایی بزرگ درباره طریقت بر پا شد.

²⁴ زیرا شخصی دیمیتریوس نام زرگر که تصاویر بتکده آرتِمیس از نقره می‌ساخت و برای صنعتگران سود هنگفت پدید می‌آورد،

²⁵ ایشان را و دیگرانی که در چنین پیشه اشتغال می‌داشتند، گرد هم آورده، گفت: «ای مردمان، شما آگاه هستید که از این شغل، روزی ما رونق دارد.

²⁶ و دیده و شنیده‌اید که نه‌ تنها در اِفِسُس، بلکه تقریبا در تمام آسیا این پولُس خلق بسیاری را مُجاب کرده، منحرف ساخته است و می‌گوید بتهایی که به‌ دستها ساخته می‌شوند، خدایان نیستند.

²⁷ پس خطر است که نه فقط کسب ما از میان رود، بلکه این معبد خدای بزرگ آرتِمیس نیز حقیر شمرده شود و عظمت وی که تمام آسیا و دنیا او را می‌پرستند، از بین رود.»

²⁸ چون این را شنیدند، از خشم پر گشته، فریاد کرده، می‌گفتند که «بزرگ است آرتِمیس اِفِسُسیان.»

²⁹ و تمامی شهر به شورش آمده، همه متفق به تماشاخانه ریختند و گایوس و آریستارخوس را که از اهل مَقدونیه و همراهان پولُس بودند، با خود می‌کشیدند.

³⁰ امّا چون پولُس اراده نمود که به میان مردم داخل شود، شاگردان او را نگذاشتند.

³¹ و بعضی از سران آسیا که او را دوست می‌داشتند، نزد او فرستاده، خواهش نمودند که پا به تماشاخانه نگذارد.

³² و هر کس چیزی می‌گفت، زیرا که جماعت آشفته بود و بیشتر مردم نمی‌دانستند که برای چه جمع شده‌اند.

³³ پس اسکندر را از میان خلق کشیدند که یهودیان او را پیش انداختند و اسکندر به ‌دست خود اشاره کرده، خواست برای خود پیش مردم دلیل بیاورد.

³⁴ لیکن چون دانستند که یهودی است، همه به یک صدا، نزدیک به دو ساعت فریاد می‌کردند که: «بزرگ است آرتِمیس اِفِسُسیان!»

³⁵ پس از آن داروغه شهر خلق را ساکت گردانیده، گفت: «ای مردان اَفِسُس، کیست که نداند شهر اَفِسُس نگهبان معبد آرتِمیسِ بزرگ و حافظِ تمثال اوست که از آسمان نازل شده است؟

³⁶ پس چون این امور را نتوان انکار کرد، شما می‌باید آرام باشید و هیچ کاری با شتاب نکنید.

³⁷ زیرا که این اشخاص را آوردید که نه تاراج کنندگان معبدند و نه به خدای شما بد گفته‌اند.

³⁸ پس هر گاه دیمیتریوس و همکاران وی ادعایی بر کسی دارند، محکمه‌ها باز و داوران معین هستند. مرافعه‌شان را آنجا حل و فصل کنند.

³⁹ و اگر در امری دیگر خواستار چیزی باشید، در محکمه شرعی فیصله خواهد پذیرفت.

⁴⁰ زیرا در خطریم که در خصوص بلوای امروز از ما بازخواست شود، چونکه هیچ علّتی نیست که دربارهٔ آن عذری برای این ازدحام توانیم آورد.»

⁴¹ این را گفته، جماعت را پراکنده ساخت.