اعمال رسولان 13 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

فرستاده شدن بَرنابا و سولُس

¹ و در کلیسایی که در اَنطاکیه بود، انبیا و چند معلّم بودند: بَرنابا و شمعون معروف به نیجِر و لوکیوس قیرَوانی و مَنائِن برادر شیری هیرودیس تیترارخ و سولُس.

² چون ایشان در عبادت خداوند و روزه مشغول می‌بودند، روح‌القدس گفت: «بَرنابا و سولُس را برای من جدا سازید برای آن کار که ایشان را برای آن خوانده‌ام.»

³ آنگاه روزه گرفته و دعا کرده و دستها بر ایشان گذارده، روانه نمودند.

بَرنابا و سولُس در قِپرس

⁴ پس ایشان از جانب روح‌القدس فرستاده شده، به سِلوکیه رفتند و از آنجا از راه دریا به قِپرس آمدند.

⁵ و وارد سَلامیس شده، در کنیسه‌​های یهود به کلام خدا موعظه کردند و یوحنا همراه ایشان بود.

⁶ و چون در تمامی جزیره تا به پافُس گشتند، در آنجا شخص یهودی را که جادوگر و نبی دروغین بود، یافتند که نام او باریِشوع بود.

⁷ او رفیق 'سِرگیوس پولُس' والی بود که مردی فهیم بود. همان بَرنابا و سولُس را طلب نموده، خواست کلام خدا را بشنود.

⁸ امّا عِلیما یعنی آن جادوگر، زیرا ترجمه اسمش همچنین می‌باشد، ایشان را مخالفت نموده، خواست والی را از ایمان برگرداند.

⁹ ولی سولُس که پولُس باشد، پر از روح‌القدس شده، بر او نیک نگریسته،

¹⁰ گفت: «ای پر از هر نوع حیله و خباثت، ای فرزند ابلیس و دشمن هر حقیقت! باز نمی‌ایستی از منحرف ساختن راههای راست خداوند؟

¹¹ اکنون دست خداوند بر توست و کور شده، آفتاب را تا مدّتی نخواهی دید.» که در همان لحظه مه و تاریکی او را فرو گرفت و دور زده، راهنمایی طلب می‌کرد.

¹² پس والی چون آن ماجرا را دید، از تعلیم خداوند متحیر شده، ایمان آورد.

پولُس و بَرنابا در اَنطاکیه پیسیدیه

¹³ آنگاه پولُس و رفقایش از پافُس به قایق سوار شده، به پِرجه پامفیلیه آمدند. امّا یوحنا از ایشان جدا شده، به اورشلیم برگشت.

¹⁴ و ایشان از پِرجه عبور نموده، به اَنطاکیه پیسیدیه آمدند و در روز سبّت به کنیسه وارد شده، بنشستند.

¹⁵ و بعد از خواندن کلام تورات و نوشته‌های انبیا، سران کنیسه نزد ایشان فرستاده، گفتند: «ای برادران عزیز، اگر کلامی نصیحت‌آمیز برای قوم دارید، بگویید.»

¹⁶ پس پولُس برپا ایستاده، به ‌دست خود اشاره کرده، گفت: «ای مردان اسرائیلی و خداترسان، گوش دهید!

¹⁷ خدای این قوم اسرائیل، پدران ما را برگزیده، قوم را در غربت ایشان در زمین مصر سرافراز نمود و ایشان را به بازوی برافراشته از آنجا بیرون آورد؛

¹⁸ و نزدیک به چهل سال در بیابان متحمل رفتار ایشان می‌بود.

¹⁹ و هفت قوم را در زمین کَنعان هلاک کرده، زمین آنها را میراث ایشان ساخت

²⁰ تا نزدیک چهار صد و پنجاه سال. و بعد از آن به ایشان داوران داد تا زمان سَموئیل پیامبر.

²¹ و از آن وقت پادشاهی خواستند و خدا شائول پسر قِیس را از قبیله بِنیامین تا چهل سال به ایشان داد.

²² پس او را از میان برداشته، داوود را برانگیخت تا پادشاه ایشان شود و در حق او شهادت داد که 'داوود پسر یِسی را دلخواه خود یافته‌ام که به تمامی ارادهٔ من عمل خواهد کرد.'

²³ و از نسل او خدا مطابق وعده، برای اسرائیل نجات‌دهنده‌ یعنی عیسی را آورد.

²⁴ چون یحیی پیش از آمدن او تمام قوم اسرائیل را به تعمید توبه موعظه نموده بود.

²⁵ پس چون یحیی دوره خود را به پایان برد، گفت: 'مرا که می‌پندارید؟ من او نیستم، لیکن اینک بعد از من کسی می‌آید که لایق گشادن نعلین او نیستم.'

²⁶ «ای برادران عزیز و پسران تبار ابراهیم و هر که از شما خداترس باشد، به ما کلام این نجات فرستاده شد.

²⁷ زیرا ساکنان اورشلیم و روسای ایشان، چونکه نه او را شناختند و نه صداهای انبیا را که هر سبّت خوانده می‌شود، او را محکوم کردند و آنها را به انجام رسانیدند.

²⁸ و گرچه هیچ سبب قتل در وی نیافتند، از پیلاتُس خواستند که او کشته شود.

²⁹ پس چون آنچه دربارهٔ وی نوشته شده بود به انجام رسانیدند، او را از صلیب پایین آورده، به قبر سپردند.

³⁰ لیکن خدا او را از مردگان برخیزانید.

³¹ و او روزهای بسیار ظاهر شد بر آنانی که همراه او از جلیل به اورشلیم آمده بودند که اکنون نزد قوم شهود او می‌باشند.

³² پس ما به شما مژده می‌دهیم، به آن وعده‌ای که به پدران ما داده شد،

³³ که خدا آن را به ما که فرزندان ایشان می‌باشیم وفا کرد، وقتی که عیسی را برانگیخت. چنانکه در مزمور دوّم نوشته شده است که: 'تو پسر من هستی، من امروز تو را مولود ساخته‌ام.'

³⁴ و در آنکه او را از مردگان برخیزانید تا دیگر هرگز فساد نبیند، چنین گفت که: 'به برکات قدّوس و امین داوود برای شما وفا خواهم کرد.'

³⁵ بنابراین در جایی دیگر نیز می‌گوید: 'تو قدّوس خود را نخواهی گذاشت که فساد را بیند.'

³⁶ زیرا که داوود چونکه در زمان خود، ارادهٔ خدا را خدمت کرده بود، خوابید و به پدران خود ملحق شده، فساد را دید.

³⁷ لیکن آن کس که خدا او را برانگیخت، فساد را ندید.

³⁸ «پس‌ ای برادران، شما را معلوم باد که به‌وسیله او به شما از بخشش گناهان اعلام می‌شود.

³⁹ و به وسیلهٔ او هر ‌که ایمان آوَرَد، عادل شمرده می‌شود، از هر چیزی که به شریعت موسی نتوانستید عادل شمرده شوید.

⁴⁰ پس احتیاط کنید، مبادا آنچه در نوشته‌های انبیا آمده است، بر شما واقع شود که:

⁴¹ 'ای حقیر شمارندگان، ملاحظه کنید و تعجّب نمایید و هلاک شوید، زیرا که من عملی را در روزهای شما پدید آرم، عملی که هر‌چند کسی شما را از آن اعلام نماید، تصدیق نخواهید کرد.'»

⁴² پس چون از کنیسه بیرون می‌رفتند، مردم از آنها خواهش نمودند که در سبّت آینده هم این سخنان را به ایشان باز گویند.

⁴³ و چون اهل کنیسه پراکنده شدند، بسیاری از یهودیان و جدیدان خداپرست از عقب پولُس و بَرنابا افتادند؛ و آن دو نفر به ایشان سخن گفته، تشویق می‌نمودند که «به فیض خدا استوار باشید.»

⁴⁴ امّا در سبّت دیگر نزدیک به تمامی شهر فراهم شدند تا کلام خداوند را بشنوند.

⁴⁵ ولی چون یهود ازدحام خلق را دیدند، از حسد پر گشتند و کفر گفته، با سخنان پولُس مخالفت کردند.

⁴⁶ آنگاه پولُس و بَرنابا به دلیری صحبت کرده گفتند: «واجب بود کلام خدا نخست به شما گفته شود. لیکن چون آن را رد کردید و خود را ناشایسته حیات جاودانی شمردید، به یقین به سوی غیریهودیان می رویم.

⁴⁷ زیرا خداوند به ما چنین امر فرمود که 'تو را نور غیریهودیان ساختم تا به کرانهای زمین نجات را برسانی.

⁴⁸ چون غیریهودیان این را شنیدند، شادخاطر شده، کلام خداوند را تمجید نمودند و آنانی که برای حیات جاودانی تعیین شده بودند، ایمان آوردند.

⁴⁹ و کلام خداوند در تمام آن نواحی منتشر گشت.

⁵⁰ امّا یهودیان چند زن دیندار و متشخص و بزرگان شهر را بشورانیدند و ایشان را به آزار رسانیدن بر پولُس و بَرنابا شورانیده، ایشان را از حدود خود بیرون کردند.

⁵¹ و ایشان خاک پایهای خود را بر ایشان افشانده، به ایقونیه آمدند.

⁵² و شاگردان پر از خوشی و روح‌القدس گردیدند.